Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μερικές οικογένειες το αποκαλούν δοκιμασία πίστης. Άλλοι το λένε απλώς κατάρα. Η προοδευτική νευρολογική νόσος γνωστή ως νωτιαία παρεγκεφαλιδική αταξία 4 (SCA4) είναι μια σπάνια πάθηση, αλλά οι επιπτώσεις της στους ασθενείς και τις οικογένειές τους μπορεί να είναι σοβαρές. Για τους περισσότερους ανθρώπους, το πρώτο σημάδι είναι η δυσκολία στο περπάτημα και η ισορροπία, η οποία επιδεινώνεται όσο προχωρά ο καιρός. Τα συμπτώματα συνήθως ξεκινούν στα σαράντα ή στα πενήντα ενός ατόμου, αλλά μπορεί να ξεκινήσουν ήδη από τα τέλη της εφηβείας. Δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία. Και, μέχρι τώρα, δεν υπήρχε γνωστή αιτία.
Τώρα, μετά από 25 χρόνια αβεβαιότητας, μια πολυεθνική μελέτη με επικεφαλής τον Stefan Pulst, M.D., Dr. med., καθηγητή και πρόεδρο νευρολογίας, και την K. Pattie Figueroa, υπεύθυνη έργου στη νευρολογία, και οι δύο στο Spencer Fox Eccles School of Medicine στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα, εντόπισε οριστικά τη γενετική διαφορά που προκαλεί το SCA4, φέρνοντας απαντήσεις στις οικογένειες και ανοίγοντας την πόρτα σε μελλοντικές θεραπείες. Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature Genetics.
Το μοτίβο κληρονομικότητας του SCA4 είχε από καιρό καταστήσει σαφές ότι η ασθένεια ήταν γενετική και προηγούμενη έρευνα είχε εντοπίσει το γονίδιο που ευθύνεται για μια συγκεκριμένη περιοχή ενός χρωμοσώματος. Αλλά αυτή η περιοχή αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη για τους ερευνητές να την αναλύσουν: γεμάτη από επαναλαμβανόμενα τμήματα που μοιάζουν με μέρη άλλων χρωμοσωμάτων και με μια ασυνήθιστη χημική σύνθεση που κάνει τα περισσότερα γενετικά τεστ να αποτυγχάνουν.
Για να εντοπίσουν την αλλαγή που προκαλεί το SCA4, οι Figueroa και Pulst, μαζί με την υπόλοιπη ερευνητική ομάδα, χρησιμοποίησαν μια προηγμένη τεχνολογία αλληλουχίας που αναπτύχθηκε πρόσφατα. Συγκρίνοντας DNA από προσβεβλημένους και μη προσβεβλημένους ανθρώπους από πολλές οικογένειες της Γιούτα, διαπίστωσαν ότι σε ασθενείς με SCA4, ένα τμήμα σε ένα γονίδιο που ονομάζεται ZFHX3 είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι θα έπρεπε, και περιέχει μια πολύ μεγάλη σειρά επαναλαμβανόμενου DNA.
Απομονωμένα ανθρώπινα κύτταρα που έχουν την εξαιρετικά μεγάλη έκδοση του ZFHX3 δείχνουν σημάδια ότι είναι άρρωστα—δεν φαίνεται ικανά να ανακυκλώνουν πρωτεΐνες όπως θα έπρεπε και μερικά από αυτά περιέχουν συστάδες κολλημένης πρωτεΐνης.
«Αυτή η μετάλλαξη είναι μια τοξική διευρυμένη επανάληψη και πιστεύουμε ότι στην πραγματικότητα μπλοκάρει τον τρόπο με τον οποίο ένα κύτταρο αντιμετωπίζει τις ξεδιπλωμένες ή λανθασμένες πρωτεΐνες», λέει ο Pulst, ο τελευταίος συγγραφέας της μελέτης. Τα υγιή κύτταρα πρέπει να διασπούν συνεχώς τις μη λειτουργικές πρωτεΐνες. Χρησιμοποιώντας κύτταρα από ασθενείς με SCA4, η ομάδα έδειξε ότι η μετάλλαξη που προκαλεί το SCA4 καταστρέφει τα έργα του μηχανισμού ανακύκλωσης πρωτεϊνών των κυττάρων με τρόπο που θα μπορούσε να δηλητηριάσει τα νευρικά κύτταρα.
Ελπίδα για το μέλλον
Περιέργως, κάτι παρόμοιο φαίνεται να συμβαίνει σε μια άλλη μορφή αταξίας, την SCA2, η οποία επίσης παρεμβαίνει στην ανακύκλωση πρωτεϊνών. Οι ερευνητές δοκιμάζουν επί του παρόντος μια πιθανή θεραπεία για SCA2 σε κλινικές δοκιμές και οι ομοιότητες μεταξύ των δύο καταστάσεων αυξάνουν την πιθανότητα η θεραπεία να ωφελήσει και τους ασθενείς με SCA4.
Η εύρεση της γενετικής αλλαγής που οδηγεί στο SCA4 είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη καλύτερων θεραπειών, λέει ο Pulst. “Το μόνο βήμα για να βελτιώσουμε πραγματικά τη ζωή των ασθενών με κληρονομική νόσο είναι να ανακαλύψουμε ποια είναι η κύρια αιτία. Τώρα μπορούμε να επιτεθούμε στις επιπτώσεις αυτής της μετάλλαξης δυνητικά σε πολλαπλά επίπεδα.”
Όμως, ενώ οι θεραπείες θα χρειαστούν πολύ χρόνο για να αναπτυχθούν, η απλή γνώση της αιτίας της νόσου μπορεί να είναι απίστευτα πολύτιμη για τις οικογένειες που επηρεάζονται από το SCA4, λέει ο Figueroa, ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης. Τα άτομα στις πληγείσες οικογένειες μπορούν να μάθουν εάν έχουν τη γενετική αλλαγή που προκαλεί τη νόσο ή όχι, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στη λήψη αποφάσεων για τη ζωή, όπως ο οικογενειακός προγραμματισμός.
«Μπορούν να έρθουν και να υποβληθούν σε εξετάσεις και μπορούν να έχουν μια απάντηση, για καλό ή για κακό», λέει ο Figueroa. Οι ερευνητές τονίζουν ότι οι ανακαλύψεις τους δεν θα ήταν δυνατές χωρίς τη γενναιοδωρία των ασθενών SCA4 και των οικογενειών τους, των οποίων η κοινή χρήση οικογενειακών αρχείων και βιολογικών δειγμάτων τους επέτρεψε να συγκρίνουν το DNA προσβεβλημένων και μη προσβεβλημένων ατόμων.
