Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Οι γονείς είναι συχνά πρόθυμοι να δώσουν στα έφηβα παιδιά τους συμβουλές σχετικά με σχολικά προβλήματα, αλλά μπορεί να διαπιστώσουν ότι οι νέοι είναι λιγότερο δεκτικοί στα σοφά τους λόγια. Ωστόσο, τα παιδιά που δεν φαίνεται να ακούν τους γονείς τους μπορεί να επωφεληθούν από τη συμβολή τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Illinois Urbana-Champaign.
Οι ερευνητές εξέτασαν συνομιλίες μεταξύ των μαθητών της πέμπτης τάξης και των μητέρων τους σχετικά με ακαδημαϊκά προβλήματα, εντοπίζοντας τις στρατηγικές συμβουλών της μαμάς και την ανταπόκριση των νέων. Στη συνέχεια συσχέτισαν αυτά τα ευρήματα με τον τρόπο με τον οποίο το παιδί αντιμετώπισε τη μετάβαση στο γυμνάσιο το επόμενο έτος – συχνά μια δύσκολη περίοδο με νέους συνομηλίκους και ακαδημαϊκές απαιτήσεις.
Η εργασία, “Academic challenges κατά την πρώιμη εφηβεία: οι συμβουλές των μητέρων και οι απαντήσεις των νέων στις συμβουλές”, δημοσιεύεται στο Journal of Applied Developmental Psychology. “Θέλαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στις πραγματικές συνομιλίες μεταξύ γονέων και παιδιών. Εστιάσαμε σε ακαδημαϊκές προκλήσεις όπως δυσκολία στην κατανόηση της σχολικής εργασίας, βαριεστημένο στην τάξη ή προβλήματα με τη διαχείριση του χρόνου, επειδή οι ακαδημαϊκές προσδοκίες και η πίεση αρχίζουν να αυξάνονται κατά τη διάρκεια αυτής της ηλικίας.”
«Θέλαμε να μάθουμε τι λένε οι γονείς στα παιδιά τους σχετικά με το πώς να διαχειριστούν αυτούς τους στρεσογόνους παράγοντες και πώς αντιδρούν τα παιδιά», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Kelly Tu, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ανθρώπινης Ανάπτυξης και Οικογενειακών Σπουδών, μέρος του College of Agricultural. Καταναλωτικές και Περιβαλλοντικές Επιστήμες (ACES) στο Ιλινόις.
Η μελέτη περιελάμβανε ένα φυλετικά διαφορετικό δείγμα κοινότητας 100 νέων και των μητέρων τους. Ζητήθηκε από τα ζευγάρια να αφιερώσουν πέντε λεπτά συζητώντας ένα ακαδημαϊκό πρόβλημα που είχε πρόσφατα αντιμετωπίσει το παιδί. Οι νέοι και οι δάσκαλοί τους ολοκλήρωσαν μια έρευνα που αφορούσε την αντιμετώπιση των νέων και τη σχολική δέσμευση. Αφού το παιδί ξεκίνησε το γυμνάσιο την επόμενη χρονιά, ο νεαρός και ένας από τους δασκάλους τους ολοκλήρωσαν ξανά έρευνες.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μητέρες ενθάρρυναν τα παιδιά τους να αντιμετωπίσουν τις ακαδημαϊκές προκλήσεις με ενεργό τρόπο. Οι τρεις πιο συνηθισμένοι τύποι συμβουλών ήταν η γνωστική επαναξιολόγηση (πρόταση τρόπων επαναδιαμόρφωσης του προβλήματος, εξέταση άλλων εξηγήσεων, σκέψη για τις εμπειρίες ως ευκαιρίες μάθησης), η κατάρτιση στρατηγικής (ενθάρρυνση των νέων να αναζητήσουν λύσεις) και η αναζήτηση βοήθειας (εύρεση κάποιου που μπορεί να βοηθήσει, όπως δάσκαλος, γονέας ή μεγαλύτερος αδελφός).
«Δεν διαπιστώσαμε ότι οι γονείς είπαν στα παιδιά τους να αγνοήσουν το πρόβλημα και να μην ανησυχούν για αυτό, όπως βλέπουμε μερικές φορές με τα προβλήματα των συνομηλίκων. Με τους ακαδημαϊκούς, και ειδικά κατά τη μετάβαση στο γυμνάσιο, οι γονείς ήθελαν τα παιδιά τους να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις», είπε ο Του. Οι απαντήσεις των παιδιών κυμαίνονταν από τη συμφωνία και την αποδοχή έως την απόρριψη και την απόρριψη των προτάσεων των μητέρων, αλλά τα περισσότερα ήταν κάπου στη μέση. Πολλοί νέοι αντέδρασαν στις συμβουλές της μητέρας τους με διφορούμενες δηλώσεις όπως «ίσως» ή «δεν ξέρω».
Ο Tu είπε ότι αυτό μπορεί να αντικατοπτρίζει τη φύση μιας συνομιλίας, όπου οι νέοι χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες ή λίγο χρόνο για να σκεφτούν τα πράγματα, αλλά θα μπορούσε επίσης να αντικατοπτρίζει την αναπτυξιακή περίοδο όπου τα έφηβα παιδιά δεν θέλουν απαραίτητα οι μητέρες τους να βαρύνουν τα προβλήματά τους. Συνολικά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι νέοι των οποίων οι μητέρες παρείχαν λύσεις γνωστικής επανεκτίμησης είχαν πιο προσαρμοστική αντιμετώπιση, ενώ εκείνοι που έλαβαν περισσότερες λύσεις στρατηγικής και αναζήτησης βοήθειας δεν το έκαναν. Αυτές συνήθως θεωρούνται στρατηγικές προσαρμοστικής αντιμετώπισης, επομένως αυτό το εύρημα ήταν εκπληκτικό, είπε ο Tu.
Λαμβάνοντας υπόψη την επίδραση των απαντήσεων των παιδιών, υπήρξαν επίσης κάποια απροσδόκητα αποτελέσματα. Τα παιδιά που απέρριψαν ή ανταποκρίθηκαν διφορούμενα στις συμβουλές γνωστικής επαναξιολόγησης της μητέρας τους ανέφεραν στην πραγματικότητα πιο προσαρμοστική αντιμετώπιση στο γυμνάσιο από εκείνα που την αποδέχθηκαν. «Τα παιδιά βρίσκονται σε μια ηλικία που ωριμάζουν και θέλουν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις. Η άμεση απάντησή τους μπορεί να είναι αντίσταση ή απροθυμία, αλλά η συμβουλή για το πώς να επαναπροσδιορίσουν το πρόβλημα, να εξετάσουν άλλες εξηγήσεις ή να σκεφτούν τι μαθαίνουν.
Μπορεί να χρειαστούν χρόνο για να το επεξεργαστούν και να το αξιολογήσουν. Ίσως δεν το βρήκαν χρήσιμο σε αυτή τη συγκεκριμένη κατάσταση που συζητούσαν. Ίσως όμως ήρθαν σε νέες εμπειρίες στο γυμνάσιο και τώρα έχουν κάποιες στρατηγικές να τραβήξουν από την εργαλειοθήκη τους γιατί η μαμά τους έδωσε διαφορετικούς τρόπους να σκεφτούν τις ακαδημαϊκές προκλήσεις», εξήγησε ο Tu. Επιπλέον, οι νέοι που δέχτηκαν τη συμβουλή της μητέρας τους για αναζήτηση βοήθειας ανέφεραν λιγότερο προσαρμοστική αντιμετώπιση στο γυμνάσιο από εκείνους που την απέρριψαν.
«Η συμβουλή για την αναζήτηση βοήθειας που είδαμε σε αυτές τις συνομιλίες ήταν πιο ξεκάθαρη. Ζητήστε τη βοήθεια του δασκάλου σας και όχι τόσο περίπλοκη και λεπτή όσο οι προτάσεις γνωστικής επανεκτίμησης και μπορεί να μην είναι αρκετή για την αντιμετώπιση συνεχών και/ή περίπλοκων ακαδημαϊκών προκλήσεων Εάν αυτή είναι η μόνη συμβουλή που δίνονται στα παιδιά, αυτά τα παιδιά μπορεί να μην αναπτύσσουν τις δεξιότητες για να βοηθήσουν τον εαυτό τους και μπορεί να βασίζονται περισσότερο στους άλλους», είπε ο Tu.
