Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η περίτεχνη τρισδιάστατη ανάλυση του εσωτερικού αυτιού τώρα, για πρώτη φορά, παρέχει πληροφορίες για τις αλλαγές όγκου των ειδικών δομών σε άτομα που πάσχουν από τη λεγόμενη νόσο του Ménière. Η αιτία αυτής της σπάνιας ασθένειας παραμένει ασαφής μέχρι σήμερα, αν και οδηγεί, μεταξύ άλλων, σε σοβαρές διαταραχές ισορροπίας. Μια επιτυχημένη συνεργασία μεταξύ του Πανεπιστημίου Επιστημών Υγείας Karl Landsteiner (Krems, Αυστρία) και της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου Johns Hopkins (και οι δύο ΗΠΑ) έχει πλέον προσφέρει νέες γνώσεις για τη διαδικασία της νόσου.
Χρησιμοποιώντας τρισδιάστατες ανακατασκευές των εσωτερικών αυτιών (με βάση ανατομικές τομές) η διεθνής ομάδα μπόρεσε να μετρήσει για πρώτη φορά τροποποιημένους όγκους δομών γνωστών ως ενδολεμφικά διαμερίσματα σε ασθενείς με τη νόσο. Εντοπίστηκε επίσης σύνδεση με το πάχος ειδικών μεμβρανών στο εσωτερικό αυτί. Επιπλέον, βρέθηκαν περαιτέρω στοιχεία σχετικά με τη λειτουργία μιας κακώς κατανοητής δομής στο εσωτερικό αυτί (βαλβίδα Bast).
Ναυτία, ζάλη, εμβοές και απώλεια ακοής – η λεγόμενη νόσος του Ménière μπορεί πραγματικά να σας βγάλει εκτός τροχιάς. Όσο σπάνια είναι η ασθένεια, τόσο δύσκολη είναι η αντιμετώπισή της. Σε ακραίες περιπτώσεις, το αιθουσαίο νεύρο πρέπει να αποκοπεί ή να αφαιρεθεί χειρουργικά το αιθουσαίο όργανο. Για ηπιότερες περιπτώσεις, η αντιβιοτική θεραπεία έχει αποδειχθεί αποτελεσματική. Αυτό επιβεβαιώθηκε από την ομάδα του Karl Landsteiner University of Health Sciences (KL Krems) πριν από πέντε χρόνια, παρά τον ανεξήγητο μηχανισμό δράσης.
Το σημείο προέλευσης της νόσου είναι το όργανο ισορροπίας στο έσω αυτί όπου, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα του KL Krems, παρατηρείται αύξηση της πίεσης σε περίπτωση ασθένειας. Η επίδραση σε συγκεκριμένες περιοχές (ενδολεμφικά διαμερίσματα) του έσω αυτιού εξετάστηκε τώρα λεπτομερώς από την ομάδα KL Krems μαζί με διεθνούς φήμης συνεργάτες – και έχουν βρεθεί εκπληκτικά πράγματα.
3D εσωτερικό αυτί
Εκτός από τον κοχλιακό πόρο, σημαντικά μέρη του εσωτερικού αυτιού είναι οι σπηλαιώδεις προεκτάσεις στο εξωτερικό άκρο του κοχλιακού πόρου γνωστές ως σάκκους και ουράνιος πόρος. Στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύεται τώρα στο Otology & Neurotology, η ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Béla Büki, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Krems (εκπαιδευτική και ερευνητική τοποθεσία του KL Krems), συνέκρινε τα εσωτερικά αυτιά εννέα ασθενών του Ménière με αυτά δέκα υγιών ατόμων.
Για αυτό, δημιουργήθηκαν ψηφιακά τρισδιάστατα μοντέλα με βάση πολυάριθμες ανατομικές τομές. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό των όγκων των προαναφερθέντων διαμερισμάτων καθώς και του πάχους των ειδικών μεμβρανών (μεμβράνη Reissner) και επίσης για την κατάσταση της λεγόμενης βαλβίδας Bast.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα, τα οποία ελήφθησαν μαζί με συναδέλφους από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins (και οι δύο ΗΠΑ), ο Δρ. Büki λέει: «Πολύ συχνά, ο όγκος του εξωτερικού κοχλιακού πόρου καθώς και του σάκου μεγεθύνονταν Μπορέσαμε να το δείξουμε ξεκάθαρα στα εικονικά τρισδιάστατα μοντέλα.” Επιπλέον, οι αξιολογήσεις έδειξαν ότι ο όγκος της μήτρας είχε επίσης αυξηθεί σε πολλά -αλλά λιγότερο- επηρεασμένα άτομα.
Και πράγματι, τα πάχη της μεμβράνης ταιριάζουν απόλυτα με τους αναλυόμενους όγκους των διαμερισμάτων: Σε υγιή άτομα, η μεμβράνη της μήτρας του Reissner ήταν παχύτερη σε σύγκριση με αυτή του (εξωτερικού) κοχλιακού πόρου, καθώς και αυτή του σάκου – που θα μπορούσε να αποτρέψει τον όγκο διαστολή όταν αυξάνεται η πίεση της ενδολέμφου. Αυτό θα εξηγούσε την παρατήρηση ότι η μήτρα διαστέλλεται λιγότερο συχνά.
Τότε, όμως, γιατί ήταν ωστόσο ανιχνεύσιμη η διαστολή όγκου της μήτρας σε ορισμένα προσβεβλημένα άτομα; Περαιτέρω ανάλυση της λεγόμενης βαλβίδας του Bast, ενός είδους βαλβίδας στην είσοδο της μήτρας, έδωσε απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Πράγματι, σε όλες τις περιπτώσεις της νόσου του Ménière στις οποίες ο μήτρας ήταν επίσης πρησμένος, η Βαλβίδα του Bast ήταν ανοιχτή ή η γύρω μεμβράνη είχε ρήξη.
Αυτό υποδηλώνει μια λειτουργία ρύθμισης της πίεσης της βαλβίδας. Αυτή είναι μια ανεκτίμητη παρατήρηση, δεδομένου ότι η ακριβής λειτουργία αυτής της βαλβίδας παραμένει ασαφής σχεδόν 100 χρόνια μετά την ανακάλυψή της. Συνολικά, αυτή η επιτυχημένη συνεργασία της KL Krems με την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins συμβάλλει σημαντικά στην καλύτερη κατανόηση μιας σοβαρής ασθένειας.
