Στην ΕΕ οφείλουμε να επιστρέψουμε ξανά στον οραματικό ρεαλισμό

Για ποια Ευρώπη συζητάμε ; Για ποια Ευρώπη ψηφίζουμε ; Πριν από ένα μήνα, στις 10 Ιουνίου, το εύρος των συζητήσεων για τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών εκλογών, αντικατόπτριζε τις εσωτερικές πολιτικές αναφορές στις εθνικές πρωτεύουσες των κρατών-μελών, αλλά και το πως διαμορφώνεται η πολιτική σύνθεση του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Άρθρο του Γιώργου Α. Ζερβάκη *

Το διάστημα της προεκλογικής περιόδου των ευρωπαϊκών εκλογών, ως καθαρά ευρωπαϊκό νόημα, ελάχιστα απασχόλησε την δημόσια συζήτηση στα κράτη-μέλη. Παρά το ότι η πενταετία 2019-2024 ήταν μια περίοδος σημαντικών κοινοτικών εξελίξεων, η Ευρώπη βρέθηκε ξανά να δέχεται την σκληρή απειλή του πολέμου με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Το παραγόμενο πολιτικό έργο στο Ημικύκλιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η εκπροσώπηση και οι παρεμβάσεις των ευρωβουλευτών, δεν είχαν γίνει μέρος μιας συμπυκνωμένης δημόσιας συζήτησης στα κράτη-μέλη, στις πόλεις και στις περιφέρειες, στα χωριά, στους Πολίτες. Εκεί όπου βρίσκονται τα οφέλη της Περιφερειακής Πολιτικής, των Διαρθρωτικών Πολιτικών της Συνοχής, της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, ως των πλέον εμβληματικών κοινοτικών πολιτικών. Αυτό το έλλειμμα ως προς την πληροφόρηση και την ενημέρωση, διευρύνει το δημοκρατικό έλλειμμα της Ένωσης, δεν φέρνει τους Πολίτες εγγύτερα  προς τις εξελίξεις της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Και αυτή την εικόνα, δεν έχουν καταφέρει να την αλλάξουν οι κοινοτικοί θεσμοί,  η Επιτροπή, το Κοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Επιτροπή των Περιφερειών, οι κοινωνικοί εταίροι. Δεν έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν μια συμπαγή πολιτική ενημέρωσης που με σεβασμό στην επικουρικότητα να συνδέει το ευρωπαϊκό κέντρο λήψης αποφάσεων με τα κράτη-μέλη, , το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, με πληροφόρηση που να διαχέεται στην Κοινωνία.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα μέλη αυτού που εκλέγονται από τους Πολίτες της Ευρώπης, οφείλει να γίνει ο καθοριστικός παράγοντας ενίσχυσης αυτής της προσπάθειας, με τους ευρωβουλευτές δια των υπερεθνικών πολιτικών ομάδων που ανήκουν, να οργανώνουν καθ’ όλη την διάρκεια της πενταετούς κοινοβουλευτικής περιόδου. Με δημόσιες διαβουλεύσεις στην ευρωπαϊκή επικράτεια, από μικρές κοινότητες έως τις πρωτεύουσες των κρατών-μελών.

• Η απόσταση της κοινοτικής Ευρώπης με τους Πολίτες της θα μειωθεί από την στιγμή που οι ευρωβουλευτές θα διατηρούν μια σταθερή επαφή με τους Πολίτες των Περιφερειών που εκπροσωπούν, στο μοναδικά άμεσα εκλεγμένο από τους ίδιους κοινοτικό όργανο. Είναι η πληροφόρηση και η ενημέρωση των Πολιτών πάνω σε όσα συζητούνται και αποφασίζονται στο υπερεθνικό κοινοβουλευτικό όργανο, πάνω στην δράση των ευρωβουλευτών, που θα ενισχύσουν την δημοκρατική νομιμοποίηση, θα αυξήσει το ενδιαφέρον των Πολιτών, θα μειώσει το ποσοστό της αδιαφορίας και της αποχής, δεν θα επιτρέπει στους δημαγωγούς και στους λαϊκιστές να εξαπλώνουν τις ευρωφοβικές και αντιευρωπαϊκές τους αντιλήψεις.

• Η επόμενη πενταετία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο κοινοτικό επίπεδο, με καταγεγραμμένη την πολιτική αριθμητική και την ισχύ των πολιτικών ομάδων, θα διαμορφώσει τη νέα οπτική για την θεσμική διάρθρωση της Ευρώπης. Με την διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας του κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, την μείωση των εδρών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, την ραγδαία υποχώρηση των φιλελεύθερων και πράσινων κομμάτων, την περαιτέρω υποχώρηση της ριζοσπαστικής αριστεράς, την ενίσχυση δυνάμεων με ευρωαρνητική δεξιά έκφραση έως καθαρά ακροδεξιά ατζέντα.

Στην ΕΕ οφείλουμε να επιστρέψουμε ξανά στον οραματικό ρεαλισμό των πρώτων χρόνων της ενοποιητικής διαδικασίας. Στα χρόνια του Αλτιέρο Σπινέλι, του Αντενάουερ, του Ντε Γκάσπερι, του Σπάακ. Αναζητώντας λύσεις για τα ζητήματα της ακρίβειας, της ασφάλειας, της υγείας, το πως η Ευρώπη εμφανίζεται απέναντι στις πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία και στην Γάζα, λύσεις ευρωπαϊκές. Και απαντήσεις.

* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης , είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης.