Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, από τους ευσεβείς γονείς Πρόδρομο και Ευλαμπία Ενζεπίδη, λίγο πριν την αναγκαστική μετανάστευση των Φαρασιωτών στην Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (γιορτάζει στις 10 Νοεμβρίου), ο σεβάσμιος ιερέας των Φαράσων, του έδωσε το όνομα Αρσένιος, λέγοντας ότι θα τον αφήσει ως μοναχό στη θέση του. Την περίοδο της ξένης Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, ο Άγιος Παΐσιος έδειξε απαράμιλλο θάρρος και αυταπάρνηση, τόσο ως πολίτης όσο και ως στρατιώτης (1945 – 1949).
Η αυταπάρνησή του ήταν αξιοσημείωτη, αφού συχνά βρισκόταν σε φονικές μάχες, όπου οι προσευχές του έσωσαν πολλούς στρατιώτες, ενώ και ο ίδιος διασώθηκε με θαυματουργό τρόπο. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας ως ασυρματιστής, κέρδισε τον τίτλο «Ασυρματιστής του Θεού», λόγω της έντονης προσευχής του. Ο Παΐσιος επιθυμούσε να αφιερωθεί στη μοναχική ζωή και έτσι, μετά την στρατιωτική του θητεία, πήγε στο Άγιον Όρος για να βρει καθοδηγητή για την κατά Θεόν ησυχία. Αν και δεν μπόρεσε αμέσως να εκπληρώσει τον πόθο του λόγω οικονομικών δυσκολιών της οικογένειάς του, επέστρεψε στην Κόνιτσα και εργάστηκε ως μαραγκός.
Το 1953, σε ηλικία 29 ετών, επέστρεψε στο Άγιον Όρος και στις 27 Μαρτίου 1954 εκάρη μοναχός, παίρνοντας το όνομα Αβέρκιος. Λόγω του πόθου του για ησυχία, πήρε την ευλογία του ηγουμένου και πήγε στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, όπου προετοιμάστηκε για τη ζωή του ερημίτη υπό την καθοδήγηση του γέροντα Συμεών. Στις 12 Μαρτίου 1956, εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα Παΐσιος, προς τιμήν του Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιου Β’. Το 1958, υπακούοντας σε θεία βουλή, εγκαταστάθηκε στην κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Παναγίας του Στομίου κοντά στην Κόνιτσα, όπου έζησε ισάγγελο βίο για τέσσερα χρόνια. Το 1962, ολοκληρώνοντας την ανακαίνιση του μοναστηριού, δέχθηκε την πρόσκληση να μεταβεί στο Όρος Σινά. Εκεί, ζώντας ασκητικά, κατάφερε να υπερνικήσει τις παγίδες του εχθρού και να απολαύσει την ένωση με το Θεό.
Μετά το 1993, ο Παΐσιος αρνήθηκε να νοσηλευτεί για τις αιμορραγίες του, λέγοντας πως «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους διαγνώστηκε με καρκίνο στο παχύ έντερο και θεωρώντας τον καρκίνο ως θεία ευλογία, χειρουργήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1994. Παρά τις μεταστάσεις, επιθυμούσε να επιστρέψει στο Άγιον Όρος, αλλά οι ιατρικές του καταστάσεις τον κράτησαν στη Σουρωτή. Τελικά, κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
