Η μπαλαρίνα Michaela Mabinty DePrince, η οποία εμφανίστηκε με την Beyoncé και πολλοί την έβλεπαν ως πρωτοπόρο, πέθανε σε ηλικία 29 ετών. Εκπρόσωπός της ανακοίνωσε τον θάνατό της στην προσωπική της σελίδα στο Instagram και σε δήλωση της οικογένειάς της είπε ότι ήταν «αξέχαστη έμπνευση για όλους όσοι τη γνώρισαν ή άκουσαν την ιστορία της». Η αιτία του θανάτου δεν έχει δοθεί.
Η οικογένειά της είπε ότι ο θάνατός της ήταν «αιφνίδιος», προσθέτοντας: «Η Michaela άγγιξε τόσες πολλές ζωές σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της δικής μας». Τα αφιερώματα έχουν καταρρεύσει, μεταξύ άλλων από άλλους στην κοινότητα του μπαλέτου. «Παρότι της είπαν ότι «ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για μαύρες μπαλαρίνες» ή ότι «στις μαύρες μπαλαρίνες δεν άξιζε να επενδύσεις», παρέμεινε αποφασισμένη, συγκεντρωμένη και άρχισε να κάνει μεγάλα βήματα», έγραψε η Αμερικανίδα μπαλαρίνα Misty Copeland στα social media.
Γεννημένη στο Kenema της Σιέρα Λεόνε το 1995, η DePrince στάλθηκε σε ορφανοτροφείο σε ηλικία τριών ετών, αφού και οι δύο γονείς της πέθαναν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Έχει μιλήσει στο παρελθόν για το πώς την έβλεπαν ως «παιδί του διαβόλου» στο ορφανοτροφείο επειδή έπασχε από λεύκη, μια πάθηση κατά την οποία τα μπαλώματα του δέρματος χάνουν τη μελάγχρωση.
Αλλά υιοθετήθηκε σε ηλικία τεσσάρων ετών από ένα ζευγάρι Αμερικανών και μετακόμισε στο Νιου Τζέρσεϊ. Η θετή μητέρα της παρατήρησε γρήγορα την εμμονή της με το μπαλέτο και την έγραψε σε μαθήματα.
Έγινε φήμη μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο και έγραψε ιστορία ως η νεότερη κύρια χορεύτρια στο Dance Theatre του Harlem. Η DePrince έχει εμφανιστεί σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του μουσικού άλμπουμ “Lemonade” της Beyoncé. Εντάχθηκε στο διάσημο Μπαλέτο της Βοστώνης ως δεύτερη σολίστ το 2021 και πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική εκπομπή Dancing with the Stars όταν ήταν μόλις 17 ετών. Η DePrince υποστήριξε επίσης τα παιδιά που πλήττονται από συγκρούσεις και βία.
Ο εκπρόσωπός της έγραψε ότι η τέχνη της «άγγιξε αμέτρητες καρδιές» και το πνεύμα της «είχε εμπνεύσει πολλούς, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο σημάδι στον κόσμο του μπαλέτου και όχι μόνο».
Πρόσθεσαν: «Η ζωή της ορίστηκε από χάρη, σκοπό και δύναμη. Η ακλόνητη δέσμευσή της στην τέχνη της, οι ανθρωπιστικές της προσπάθειες και το θάρρος της να ξεπεράσει τις αφάνταστες προκλήσεις θα μας εμπνέουν για πάντα. Στάθηκε ως φάρος ελπίδας για πολλούς, δείχνοντας ότι ανεξάρτητα από τα εμπόδια, η ομορφιά και το μεγαλείο μπορούν να αναδυθούν από τα πιο σκοτεινά μέρη».