Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Νέα έρευνα υποδεικνύει ότι η καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) που προσφέρεται από παριστάμενους μέσα σε 10 λεπτά από την καρδιακή ανακοπή μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της λειτουργίας του εγκεφάλου και να αυξήσει τα ποσοστά επιβίωσης. Μια μελέτη τονίζει τη σημασία του πρώιμου χρόνου παρέμβασης μετά από καρδιακή ανακοπή, καθώς η έγκαιρη ΚΑΡΠΑ μπορεί να έχει σημαντικά οφέλη για την εγκεφαλική λειτουργία του ατόμου.
Η καρδιακή ανακοπή συμβαίνει όταν η καρδιά σταματά να χτυπά ξαφνικά, σταματώντας τη ροή αίματος στον εγκέφαλο και σε άλλα ζωτικά όργανα. Χωρίς άμεση βοήθεια, το άτομο κινδυνεύει να υποστεί μόνιμη εγκεφαλική βλάβη λόγω έλλειψης οξυγόνου. Παρόλο που η ΚΑΡΠΑ είναι ζωτικής σημασίας για τη διάσωση της ζωής, μέχρι σήμερα η έμφαση ήταν κυρίως στη σωτηρία της ζωής του ατόμου, με λιγότερη έμφαση στη διατήρηση της λειτουργίας του εγκεφάλου.
Η νέα έρευνα δείχνει ότι όταν η ΚΑΡΠΑ παρέχεται μέσα σε 10 λεπτά από την καρδιακή ανακοπή, μπορεί να διατηρήσει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο και να μειώσει τις πιθανότητες εγκεφαλικής βλάβης. Αυτό ανατρέπει την παραδοσιακή αντίληψη ότι η ΚΑΡΠΑ πρέπει να παρέχεται αμέσως για να είναι αποτελεσματική. Αν και είναι ιδανικό να ξεκινήσει η ΚΑΡΠΑ το συντομότερο δυνατόν, η μελέτη δείχνει ότι η παρέμβαση μέσα στα πρώτα 10 λεπτά έχει θετικά αποτελέσματα στην προστασία του εγκεφάλου.
Τα ευρήματα της μελέτης ενισχύουν την ανάγκη για δημόσια εκπαίδευση στην ΚΑΡΠΑ. Πολλοί άνθρωποι διστάζουν να παρέχουν βοήθεια σε έκτακτες καταστάσεις, επειδή φοβούνται ότι δεν θα το κάνουν σωστά. Ωστόσο, η έρευνα αποδεικνύει ότι η απλή εφαρμογή θωρακικών συμπιέσεων από κάποιον που δεν είναι επαγγελματίας μπορεί να σώσει ζωές και να βοηθήσει στην προστασία του εγκεφάλου του θύματος.
Συμπερασματικά, η μελέτη αυτή υπογραμμίζει τη σημασία της πρώιμης παρέμβασης και της εκπαίδευσης του κοινού στην ΚΑΡΠΑ, καθώς ακόμη και 10 λεπτά μετά την ανακοπή μπορεί να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα για την εγκεφαλική λειτουργία του ατόμου, προσφέροντας μια νέα ελπίδα για τη διατήρηση της ποιότητας ζωής των επιζώντων μετά από καρδιακή ανακοπή.
