Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η δολοφονία του Διευθύνοντος Συμβούλου της UnitedHealthcare, Μπράιαν Τόμσον, έχει προκαλέσει την αναζήτηση ψυχής μεταξύ πολλών Αμερικανών. Μέρος αυτού του προβληματισμού αφορά τη δημόσια αντίδραση στο θάνατο του Thompson και τη συμπάθεια που έλαβε ο ύποπτος στο διαδίκτυο, με ορισμένους ανθρώπους που επικρίνουν τον ασφαλιστικό κλάδο να γιορτάζουν τον δράστη ως ένα είδος λαϊκού ήρωα.
Όπως έχουν επισημάνει πολλοί παρατηρητές, οι απογοητεύσεις δεν αποτελούν δικαιολογία για φόνο. Αλλά έχει γίνει μια στιγμή ευρύτερου προβληματισμού σχετικά με την υγειονομική περίθαλψη στην Αμερική και γιατί τόσοι πολλοί ασθενείς αισθάνονται ότι το σύστημα έχει σπάσει. Η φιλόσοφος Nicole Hassoun ερευνά την υγειονομική περίθαλψη και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Βλέπουμε μια έκρηξη θυμού για την υγειονομική περίθαλψη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εργασία σας ασχολείται με την παγκόσμια ανισότητα και την πρόσβαση στην υγεία—μπορείτε να βοηθήσετε να βάλετε σε προοπτική το σύστημα των ΗΠΑ;
Αν συγκριθούμε με άλλες πλούσιες χώρες, δεν τα πάμε και πολύ καλά. Ξοδεύουμε πολύ περισσότερα χρήματα -περίπου διπλάσια ανά ασθενή, κατά μέσο όρο, σε σύγκριση με άλλες χώρες του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) – και παίρνουμε πολύ λιγότερα σε αντάλλαγμα. Σε μια μελέτη 10 πλούσιων εθνών, συμπεριλαμβανομένης της Νέας Ζηλανδίας, της Σουηδίας και του Καναδά, το Κοινοπολιτειακό Ταμείο -ένα ιδιωτικό ίδρυμα για την έρευνα στον τομέα της υγείας- κατατάσσει τις ΗΠΑ συνολικά στην τελευταία θέση.
Περίπου το 90% των Αμερικανών έχουν κάποιο είδος ασφάλισης υγείας. Ωστόσο, το 10% στερείται εξ ολοκλήρου ασφάλισης και ακόμη και ορισμένοι από αυτούς που είναι ασφαλισμένοι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη συνδρομή ή το κόστος φαρμάκων.
Και υπάρχει μεγάλη ανισότητα στις ΗΠΑ: τόσο διαφορές στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη όσο και ανισότητες στα αποτελέσματα. Τα μαύρα βρέφη πεθαίνουν με ρυθμό σχεδόν 2,5 φορές υψηλότερο από τα λευκά μωρά, για παράδειγμα, και τα ποσοστά διαβήτη είναι 30% υψηλότερα μεταξύ των ιθαγενών και των Λατίνων από τους λευκούς Αμερικανούς. Οι έγχρωμοι τείνουν επίσης να έχουν χαμηλότερα ποσοστά κάλυψης.
Πριν από τον νόμο για την προσιτή φροντίδα, η κατάσταση ήταν πραγματικά τρομερή. Είναι πιθανό πολλοί από εμάς να πάθουμε κάποια τρομερή κατάσταση υγείας όπως ο καρκίνος κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ακόμη και όταν είμαστε σχετικά νέοι. Και αυτό που σήμαινε πριν από το ACA ήταν ότι, εάν αρρωστήσετε αρκετά για να χάσετε τη δουλειά σας – και έτσι, την ασφάλιση υγείας σας – οι νέοι ασφαλιστές θα μπορούσαν να χρεώσουν υψηλά επιτόκια λόγω της “προϋπάρχουσας κατάστασής σας”.
Έχετε υποστηρίξει ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο δικαίωμα στην υγεία. Τι σημαίνει αυτό και πώς θα ήταν;
Νομίζω ότι οι άνθρωποι παντού πρέπει να έχουν νομικά επιβεβλημένο δικαίωμα στην υγεία — και σε πολλές χώρες, όπως η Γερμανία και η Νορβηγία, έχουν. Στις μισές περίπου χώρες του κόσμου, αυτό το δικαίωμα ορίζεται στο σύνταγμα.
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν επικυρώσει το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, το οποίο περιλαμβάνει το δικαίωμα στην υγεία. Ηθικά, νομίζω ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να το έχουν υπογράψει. Οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να ζουν ελάχιστα καλή ζωή και η υγεία είναι πολύ σημαντική για να γίνει αυτό. Οι χώρες πρέπει να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών τους και η υγεία είναι θεμελιώδης για άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή.
Όταν λέω ότι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην υγεία, εννοώ ότι έχουν δικαίωμα στους κοινωνικά ελεγχόμενους καθοριστικούς παράγοντες της υγείας. Αυτό περιλαμβάνει ένα καθαρό και ασφαλές περιβάλλον, υγειονομική περίθαλψη και επαρκή τροφή, νερό και κοινωνική υποστήριξη. Δεν λέω ότι έχουν το δικαίωμα να είναι υγιείς, γιατί αυτό δεν μπορείς να το εγγυηθείς σε κανέναν.
Αυτό που εννοώ είναι ότι η κοινωνία πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί, ώστε όλοι να έχουν υγειονομική περίθαλψη με λογικό κόστος. Οι καλές κυβερνήσεις και τα συστήματα κοινωνικής τους υποστήριξης βοηθούν όλους να εξασφαλίσουν την υγεία που χρειάζονται για να συνεισφέρουν στην κοινωνία.
Η εναλλακτική λύση είναι δαπανηρή για όλους, όχι μόνο για άτομα που είναι άρρωστα. Σχεδόν τα μισά από τα προβλήματα υγείας στις ΗΠΑ προέρχονται από ασθένειες που μπορούν να προληφθούν. Ως πλούσια χώρα, θα πρέπει να διαθέτουμε τους πόρους για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα—συμπεριλαμβανομένων τόσο απλών βημάτων όπως να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι λαμβάνουν φάρμακα για την υψηλή αρτηριακή πίεση ή τακτικές επισκέψεις στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Όλοι θα πρέπει να λαμβάνουν αυτό το είδος φροντίδας, γιατί διαφορετικά, οι άνθρωποι σίγουρα καταλήγουν στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης. Ακόμη και οι επισκέψεις ER που δεν οδηγούν σε νοσηλεία κοστίζουν ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, αυξάνοντας το κόστος για όλους στο σύστημα και συχνά οι ασθενείς εξακολουθούν να μην λαμβάνουν τη φροντίδα που χρειάζονται.
Σύμφωνα με μια μελέτη του 2020 που δημοσιεύτηκε στο The Lancet, ένα σύστημα με έναν μόνο πληρωτή θα μπορούσε να εξοικονομήσει στις ΗΠΑ 13% εξοικονόμηση στις δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης ή 450 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ κάθε χρόνο. Είναι θέμα πώς θέλουμε να είμαστε ως χώρα. Μπορούμε να κάνουμε την υγεία δικαίωμα, αλλά αυτή είναι μια απόφαση που πρέπει να λάβει ο αμερικανικός πληθυσμός. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Όλοι προσπαθούμε να κάνουμε αυτή τη χώρα να λειτουργήσει. Και είναι πολύ πιο δύσκολο να το κάνεις αυτό όταν είσαι άρρωστος.
