Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Σε μια νέα ανάλυση δεδομένων από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια του Σαν Ντιέγκο διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες γιατροί στις ΗΠΑ είχαν 53% υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας σε σύγκριση με τις γυναίκες στο γενικό πληθυσμό. Οι γιατροί ήταν επίσης πιο πιθανό να βιώσουν διάφορους παράγοντες κινδύνου για αυτοκτονία, όπως αγώνες ψυχικής υγείας ή νομικά ζητήματα.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο JAMA Psychiatry, υποστηρίζουν την ανάγκη για πιο ολοκληρωμένες στρατηγικές πρόληψης της αυτοκτονίας σε έναν πληθυσμό που βιώνει μοναδικούς και σημαντικούς στρεσογόνους παράγοντες στο χώρο εργασίας.
«Βλέπουμε αργή αλλά σταθερή πρόοδο στην προώθηση της ευεξίας στο ιατρικό επάγγελμα, αλλά σαφώς υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά μας», δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης Sidney Zisook, M.D., καθηγητής ψυχιατρικής στο UC San Diego School of Medicine και ψυχίατρος στο UC San Diego Health. «Πολλές αυτοκτονίες θα μπορούσαν να προληφθούν εάν αποστιγματίσουμε τη θεραπεία ψυχικής υγείας και την καταστήσουμε πιο προσιτή και εφικτή για τους γιατρούς».
Για τους γιατρούς, οι αγώνες ψυχικής υγείας όπως η επαγγελματική εξουθένωση και η κατάθλιψη είναι πολύ συχνές λόγω της φύσης του επαγγέλματός τους με υψηλό στρες. Οι γιατροί υποχρεούνται τακτικά να εργάζονται πολλές ώρες σε πολύπλοκα συστήματα υγείας και είναι επίσης υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων ζωής ή θανάτου. Ενώ παλαιότερες έρευνες έχουν υποδείξει ότι οι γιατροί μπορεί να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας από τον γενικό πληθυσμό, οι πιο πρόσφατες μελέτες ήταν ασαφείς. Η πρόσφατη έρευνα είναι επίσης διφορούμενη σχετικά με τον ρόλο του φύλου στον κίνδυνο αυτοκτονίας μεταξύ των γιατρών.
«Η μελέτη μας βοηθά στην επιβεβαίωση του γεγονότος ότι οι γιατροί διατρέχουν υψηλό κίνδυνο αυτοκτονίας και μας λέει ότι πρέπει να είμαστε ακόμη πιο προσεκτικοί σχετικά με αυτό όταν πρόκειται για γυναίκες γιατρούς», δήλωσε ο πρώτος συγγραφέας Hirsh Makhija, M.S., μεταπτυχιακός εθελοντής ερευνητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής στο UC San Diego School of Medicine. «Τα υπάρχοντα προγράμματα πρόληψης των αυτοκτονιών μπορεί να μην είναι αρκετά».
Η νέα μελέτη, η οποία ανέλυσε δεδομένα από το Εθνικό Σύστημα Αναφοράς Βίαιου Θανάτου από το 2017 έως το 2021, συμβάλλει στην κάλυψη αυτού του κενού στη γνώση. Ερευνώντας περισσότερες από 137.000 αυτοκτονίες στις ΗΠΑ, οι ερευνητές βρήκαν:
- Ενώ οι άνδρες αντιπροσώπευαν το 80% των γιατρών που πέθαναν από αυτοκτονία, οι γυναίκες γιατροί είχαν 53% υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονίας σε σύγκριση με τις γυναίκες στο γενικό πληθυσμό.
- Σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, οι γιατροί και των δύο φύλων που αυτοκτόνησαν είχαν 35% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καταθλιπτική διάθεση, 66% περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας, περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν εργασιακά προβλήματα και 40% περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν νομικά προβλήματα.
- Οι γιατροί είχαν 85% περισσότερες πιθανότητες να χρησιμοποιήσουν δηλητηρίαση για αυτοκτονία και τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να χρησιμοποιήσουν αιχμηρά όργανα.
Αν και η μελέτη δεν προσπάθησε να προσδιορίσει γιατί οι γυναίκες γιατροί διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοκτονίας, οι ερευνητές υποθέτουν ότι οφείλεται σε παράγοντες όπως η υπο-αναγνώριση για την εργασία τους, η άνιση αμοιβή και οι ευκαιρίες για προαγωγή, η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία και συχνά μεγαλύτερες οικιακές ευθύνες που οδηγούν σε ανισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για ολοκληρωμένες και πολυτροπικές στρατηγικές για την ενίσχυση της πρόληψης των αυτοκτονιών. Συγκεκριμένα, οι συγγραφείς της μελέτης συνιστούν τον περιορισμό της πρόσβασης σε θανατηφόρα μέσα, όπως φάρμακα και αιχμηρά εργαλεία και τη βελτίωση των πόρων ψυχικής υγείας και της υποστήριξης για τους γιατρούς. Τονίζουν επίσης την ανάγκη να συνεχιστεί η διερεύνηση των βαθύτερων αιτιών των αγώνων ψυχικής υγείας στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης συνολικά, προκειμένου να αναπτυχθούν νέες και καλύτερες προσεγγίσεις για την πρόληψη της αυτοκτονίας.
«Η δουλειά μας στηρίζει την ανάγκη για συνεχείς προσπάθειες για τον αποστιγματισμό της φροντίδας ψυχικής υγείας και τη μετατόπιση της κουλτούρας της ιατρικής από την κουλτούρα της αυτοδυναμίας και της σιωπηλής ταλαιπωρίας σε μια κοινή χρήση, φροντίδα και σύνδεση», πρόσθεσε ο Zisook, «η αυτοφροντίδα και η αυτοσυμπόνια πρέπει να είναι μέρος αυτού που σημαίνει να είσαι τέλειος επαγγελματίας ιατρός».
