Παχυσαρκία: Μελέτη υποστηρίζει τη χρήση εξωσωματικής οξυγόνωσης μεμβράνης σε βαρέως πάσχον τες ασθενείς

Παχυσαρκία: Μια μελέτη που υποστηρίζεται από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας προτείνει ότι οι ενήλικες με παχυσαρκία μπορεί να ωφεληθούν από τη χρήση της εξωσωματικής οξυγόνωσης μεμβράνης (ECMO), μιας προηγμένης μορφής υποστήριξης της αναπνοής, όταν βρίσκονται σε εντατική θεραπεία για αναπνευστική ανεπάρκεια. Η χρήση της εξωσωματικής οξυγόνωσης μεμβράνης ECMO είχε αμφισβητηθεί στο παρελθόν για ασθενείς με παχυσαρκία λόγω της πεποίθησης ότι μπορεί να περιπλέξει τη θεραπεία. Ωστόσο, τα τρέχοντα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο Αμερικανικό Περιοδικό Αναπνευστικής και Κριτικής Ιατρικής Φροντίδας American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine, δείχνουν ότι οι ασθενείς με παχυσαρκία που έλαβαν εξωσωματική οξυγόνωση μεμβράνης ECMO για σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS) είχαν χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας σε σύγκριση με ασθενείς με σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ARDS χωρίς παχυσαρκία που έλαβαν εξωσωματική οξυγόνωση μεμβράνης ECMO.

Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν αναδρομικά δεδομένα από 790 ασθενείς από περισσότερα από 20 ιατρικά κέντρα σε 10 χώρες που έλαβαν εξωσωματική οξυγόνωση μεμβράνης ECMO για σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ARDS, έναν κρίσιμο τραυματισμό των πνευμόνων. Από αυτούς τους ασθενείς, 320 είχαν παχυσαρκία. Βρήκαν ότι το 24% των ασθενών με παχυσαρκία πέθαναν στη μονάδα εντατικής θεραπείας σε σύγκριση με το 35% των ασθενών χωρίς παχυσαρκία. Οι συγγραφείς δεν μπόρεσαν να ελέγξουν όλες τις μεταβλητές μεταξύ της ανάλυσης της μεγαλύτερης ομάδας, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρότητας της νόσου. Ωστόσο, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα υποστηρίζουν την ιδέα ότι η παχυσαρκία, ένας παράγοντας κινδύνου για το σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ARDS, δεν πρέπει να παίζει ρόλο στις αποφάσεις θεραπείας για την εξωσωματική οξυγόνωση μεμβράνης ECMO. «Ελπίζουμε ότι οι κλινικοί γιατροί θα λάβουν υπόψη τα δεδομένα αυτής της μελέτης όταν λαμβάνουν αποφάσεις δίπλα στο κρεβάτι για ασθενείς με σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ARDS με παχυσαρκία αντί να αποκλείουν προληπτικά αυτή τη σωτήρια θεραπεία», δήλωσε η Darya Rudym, M.D., συγγραφέας της μελέτης, πνευμονολόγος και επίκουρος καθηγήτρια ιατρικής στο NYU Langone Υγείας, Νέα Υόρκη. Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει παρόμοια ευρήματα εξετάζοντας δεδομένα από μητρώα ασθενών και ανασκοπήσεις παρατήρησης. Ωστόσο, αυτή η μελέτη είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων επιβίωσης με εξωσωματική οξυγόνωση μεμβράνης ECMO μεταξύ ενηλίκων με παχυσαρκία που έχουν σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ARDS με βάση δεδομένα από προοπτικές μελέτες και κλινικές δοκιμές, που αντικατοπτρίζουν καλύτερα τα κλινικά αποτελέσματα του πραγματικού κόσμου. Το σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ARDS ποικίλλει ως προς τον επιπολασμό, αλλά αντιπροσωπεύει το 10% των εισαγωγών σε μονάδες εντατικής θεραπείας παγκοσμίως. Σε αυτή τη μελέτη, η πνευμονία ήταν ο πιο κοινός παράγοντας που οδήγησε σε σοβαρή αναπνευστική νόσο. Τα ποσοστά επιβίωσης για το σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ARDS ποικίλλουν, με περίπου τα μισά έως τρία τέταρτα των ασθενών να επιβιώνουν.

Τα ποσοστά επιβίωσης για την εξωσωματική οξυγόνωση μεμβράνης ECMO, την τελευταία λύση για θεραπεία, είναι επίσης ποικίλα, αλλά κυμαίνονται από περίπου 60%-75%. Τα δεδομένα για αυτήν την ανασκόπηση προήλθαν από 440 ασθενείς που έλαβαν εντατική θεραπεία για το σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ARDS σε νοσοκομεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, την Αυστραλία και την Ιταλία μεταξύ 2012-2017. Επιπλέον 350 ασθενείς προήλθαν από τη μελέτη Διαχείρισης Αερισμού Ασθενών με Εξωσωματική Οξυγόνωση Μεμβρανών για Σύνδρομο Οξείας Αναπνευστικής Δυσχέρειας (LIFEGARDS), η οποία πραγματοποιήθηκε σε 23 μονάδες εντατικής θεραπείας σε 10 χώρες. «Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας ανοίγουν νέα ερωτήματα σχετικά με το πώς η παχυσαρκία επηρεάζει τα αποτελέσματα σε κρίσιμες ασθένειες για να ενημερώσει τις βασισμένες σε στοιχεία θεραπευτικές προσεγγίσεις», δήλωσε ο James P. Kiley, Ph.D., διευθυντής του Τμήματος Πνευμονοπαθειών στο National Heart. Ινστιτούτο Πνευμόνων και Αίματος (NHLBI).