Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η σωματική δραστηριότητα είναι ένα κρίσιμο συστατικό ενός υγιεινού τρόπου ζωής, ωστόσο μόνο ένας στους τρεις ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες πληροί την εβδομαδιαία σύσταση για άσκηση. Ο αγώνας για να παραμείνουν σε φόρμα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο για τους γονείς, οι οποίοι συχνά δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες των παιδιών τους σε σχέση με τις δικές τους.
Μια νέα μελέτη, με τίτλο «Η συσχέτιση μεταξύ του αθλητισμού ενηλίκων, της φυσικής κατάστασης και της ψυχαγωγικής σωματικής δραστηριότητας και του αριθμού και της ηλικίας των παιδιών που είναι παρόντα στο νοικοκυριό», αποκαλύπτει ότι οι ενήλικες με πολλά μικρά παιδιά συμμετέχουν σε σημαντικά λιγότερο έντονη σωματική δραστηριότητα σε σύγκριση με εκείνους με λιγότερα ή καθόλου παιδιά. Τα ευρήματα έχουν σημαντικές επιπτώσεις για τους ενήλικες που φιλοδοξούν να είναι πιο δραστήριοι σωματικά αλλά δυσκολεύονται να βρουν χρόνο λόγω των ευθυνών φροντίδας τους.
Λεπτομέρειες για την μελέτη
Οι ερευνητές εξέτασαν τη συσχέτιση μεταξύ μέτριων και έντονων σωματικών δραστηριοτήτων και του αριθμού και της ηλικίας των παιδιών στο νοικοκυριό τους. Μεταξύ των ευρημάτων, οι ενήλικες με δύο ή περισσότερα παιδιά ηλικίας 0-5 ετών ανέφεραν 80 λιγότερα λεπτά εβδομαδιαίας έντονης σωματικής δραστηριότητας σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν παιδιά ή μόνο ένα παιδί σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα. Ομοίως, οι ενήλικες με τρία ή περισσότερα παιδιά ηλικίας 6-17 ετών ανέφεραν 50 λιγότερα λεπτά εβδομαδιαίας έντονης σωματικής δραστηριότητας σε σύγκριση με εκείνους χωρίς παιδιά, ένα ή μόνο δύο παιδιά στο νοικοκυριό. Ωστόσο, δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στην εβδομαδιαία μέτρια σωματική δραστηριότητα ανεξάρτητα από τον αριθμό των παιδιών στο νοικοκυριό.
«Οι γονείς συχνά αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις για να βρουν χρόνο και ενέργεια για να ασχοληθούν με τακτική σωματική δραστηριότητα ενώ φροντίζουν τα παιδιά τους. Κατανοώντας αυτά τα εμπόδια, μπορούμε να αναπτύξουμε στοχευμένες παρεμβάσεις για να βοηθήσουμε τους γονείς να ζήσουν πιο υγιείς και πιο δραστήριες ζωές», δήλωσε η ανώτερη συγγραφέας της μελέτης Bettina Beech, Διευθύντρια Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον και κλινική καθηγήτρια υγείας του πληθυσμού στο Tilman J. Fertitta Family College of Medicine.
Ο κύριος συγγραφέας της μελέτης είναι ο Jerraco Johnson, επίκουρος καθηγητής κινησιολογίας, προαγωγής της υγείας και αναψυχής στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Τέξας. «Οι γονείς συνήθως λειτουργούν ως πρωταρχικά πρότυπα συμπεριφορών υγείας για τα παιδιά τους. Η εύρεση τρόπων για την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας των γονέων θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει τις τροχιές υγείας που ξεκινούν αυτά τα μικρά παιδιά, ειδικά για εκείνους τους γονείς με πολλά παιδιά», είπε.
Πώς αντιμετωπίζονται οι επιπτώσεις αυτές;
Οι επιπτώσεις αυτών των ευρημάτων είναι σημαντικές για παρεμβάσεις και πολιτικές που στοχεύουν στην προώθηση της φυσικής δραστηριότητας σε γονείς με πολλά παιδιά. Η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη για παρεμβάσεις σωματικής δραστηριότητας που βασίζονται στην οικογένεια για να επεκτείνουν την εστίασή τους πέρα από τις δυάδες ή τις τριάδες γονέα-παιδιού. Η συμπερίληψη πολλών παιδιών σε αυτές τις παρεμβάσεις μπορεί να έχει πιο σημαντικό αντίκτυπο στα συνολικά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας, σύμφωνα με τους ερευνητές.
«Τα προγράμματα ευεξίας στο χώρο εργασίας έχουν αποδειχθεί ως αποτελεσματικοί τρόποι παρέμβασης», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Marino Bruce, διευθυντής του UH Population Health Collaboratories και αναπληρωτής πρύτανης έρευνας στο Fertitta Family College of Medicine. «Οι γονείς συχνά περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους εκτός ανατροφής στο χώρο εργασίας, καθιστώντας το ιδανικό περιβάλλον για την προώθηση της σωματικής δραστηριότητας. Προσφέροντας κίνητρα, μηχανισμούς ανατροφοδότησης και σύντομες περιόδους σωματικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας, οι εργοδότες μπορούν να υποστηρίξουν τους γονείς στην επίτευξη των στόχων της δραστηριότητάς τους και να ξεπεράσουν τα εμπόδια που σχετίζονται με το χρόνο».
Είναι ενδιαφέρον ότι η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι η επίδραση των παιδιών στη σωματική δραστηριότητα δεν διέφερε σημαντικά μεταξύ μητέρων και πατέρων, παρά τις προηγούμενες μελέτες που έδειχναν ότι οι μητέρες μπορεί να επηρεάζονται περισσότερο από τις γονικές ευθύνες. Αυτή η απόκλιση θα μπορούσε να αποδοθεί στις διαφορετικές μετρήσεις της σωματικής δραστηριότητας που χρησιμοποιήθηκαν στις μελέτες, με την τρέχουσα έρευνα να βασίζεται σε αυτοαναφερόμενες δραστηριότητες αθλητισμού, φυσικής κατάστασης και ψυχαγωγίας.
