Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Οι γιατροί χρειάζονται επειγόντως καλύτερη διεθνή καθοδήγηση για τη θεραπεία της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) σε άτομα άνω των 50 ετών, συμπεραίνουν οι ειδικοί που εξετάζουν την τρέχουσα έρευνα για αυτό το αυξανόμενο ζήτημα παγκοσμίως. Δημοσιεύτηκαν στο Expert Review of Neurotherapeutics, τα ευρήματα της ομάδας υπογραμμίζουν ένα «εντυπωσιακό» κενό στη γνώση για τους ηλικιωμένους, καθώς οι υπάρχουσες κατευθυντήριες γραμμές επικεντρώνονται σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες. «Η ανάλυσή μας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι απαιτούνται επειγόντως καλύτερες προσεγγίσεις για τον έλεγχο και τη διάγνωση ατόμων ηλικίας περίπου 50 έως 55 ετών», λέει η επικεφαλής συγγραφέας Δρ Maja Dobrosavljevic από το Πανεπιστήμιο του Orebro, στη Σουηδία.
«Καθώς αποκτούμε βαθύτερες γνώσεις σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι που ζουν με ΔΕΠ-Υ, μια ολοκληρωμένη και προσαρμοσμένη προσέγγιση είναι ζωτικής σημασίας για την ευημερία τους. Ως εκ τούτου, προτρέπουμε την ιατρική κοινότητα, τους ερευνητές και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να συνεργαστούν για τη βελτίωση των διαγνωστικών κριτηρίων, των κατευθυντήριων γραμμών θεραπείας και των ερευνητικών πρωτοβουλιών που περιλαμβάνουν όλες τις ηλικιακές ομάδες που επηρεάζονται από τη ΔΕΠΥ». Εκτιμώντας ότι επηρεάζει περίπου το 2,5% των ενηλίκων, η ΔΕΠΥ εμφανίζεται σε οικογένειες.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- την παρορμητικότητα,
- την υπερκινητικότητα,
- και την κακή εστίαση,
- προσοχή,
- και οργανωτικές δεξιότητες.
Η νευροαναπτυξιακή διαταραχή μπορεί να επιμείνει σε όλη τη ζωή και να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην εκπαίδευση, τις προοπτικές εργασίας και την κοινωνική αλληλεπίδραση. Τα διεγερτικά όπως η μεθυλφαινιδάτη είναι το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο φάρμακο για τη ΔΕΠΥ. Η ομάδα των συγγραφέων περιλαμβάνει τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ομάδας Κατευθυντήριων Γραμμών ΔΕΠΥ, Samuele Cortese, ο οποίος είναι Καθηγητής Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων στο Πανεπιστήμιο του Southampton, και ο Henrik Larsson, καθηγητής ψυχιατρικής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Orebro.
Εξέτασαν σχεδόν 100 μελέτες. Από αυτές, οι 44 ήταν εργασίες σχετικά με τον επιπολασμό, τα αποτελέσματα υγείας, τη διάγνωση και την αποτελεσματικότητα/ασφάλεια της θεραπείας, καθώς και κλινικές οδηγίες/συναινετικές δηλώσεις που παρείχαν συστάσεις για την κλινική διάγνωση και θεραπεία της ΔΕΠΥ σε ηλικιωμένους ενήλικες.
Στη συνέχεια, η ομάδα αξιολόγησε τα τρέχοντα διαγνωστικά κριτήρια σύμφωνα με το Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) και τη Διεθνή Ταξινόμηση Νοσημάτων (ICD) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Αξιολογήθηκαν επίσης και άλλες πτυχές, όπως το πόσο χρήσιμα είναι τα τρέχοντα κριτήρια για τη διάγνωση των ηλικιωμένων.
“Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι καμία μελέτη δεν έχει παρατηρήσει ανθρώπους για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μεγαλύτερη ηλικία. Η έρευνα έχει επικεντρωθεί στην αναδρομική αξιολόγηση των συμπτωμάτων της παιδικής ηλικίας και αυτό μπορεί να είναι αναξιόπιστο λόγω προβλημάτων μνήμης που σχετίζονται με την ηλικία”, λέει ο καθηγητής Larsson, του οποίου η τεχνογνωσία βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο τα γονίδια και το περιβάλλον επηρεάζουν τα προβλήματα ψυχικής υγείας σε όλη τη διάρκεια της ζωής.
«Ουσιαστικά, αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται περισσότερες δοκιμές για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της τρέχουσας φαρμακευτικής αγωγής για τη ΔΕΠΥ, συμπεριλαμβανομένων των μέγιστων συνιστώμενων δόσεων, που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία αυτής της ηλικιακής ομάδας—που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο άλλων καταστάσεων υγείας, όπως καρδιακά προβλήματα».
