Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ψυχικές Διαταραχές: Η ταχεία μετάβαση στην εικονική περίθαλψη που συνέβη με την έναρξη της πανδημίας COVID-19 είχε ως αποτέλεσμα την καλύτερη συνέχεια των ψυχοθεραπευτικών επισκέψεων σε σύγκριση με την περίοδο πριν από την πανδημία, όταν σχεδόν όλες οι επισκέψεις γίνονταν δια ζώσης, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ψυχιατρικές Υπηρεσίες (Psychiatric Services). Επιπλέον, ο χρόνος μεταξύ των ραντεβού έγινε μικρότερος μετά τη μετάβαση στην εικονική φροντίδα.
Τα αποτελέσματα της μελέτης υπογραμμίζουν τα οφέλη της συνεχούς διαθεσιμότητας της εικονικής ψυχοθεραπείας. Αυτή η μεγάλη μελέτη σε επίπεδο πληθυσμού διαπίστωσε ότι μετά την έναρξη της πανδημίας COVID, όταν περίπου οι μισές από όλες τις επισκέψεις ψυχοθεραπείας γίνονταν μέσω τηλεϋγείας, οι ασθενείς με ψυχικές παθήσεις ήταν λιγότερο πιθανό να έχουν σημαντική διακοπή της περίθαλψης -που ορίζεται ως κενά άνω των 45 ημερών μεταξύ των ψυχοθεραπευτικών ραντεβού. Τα άτομα με ψυχικές παθήσεις συχνά χάνουν ραντεβού με την υγειονομική περίθαλψη και τα κενά στη θεραπεία μπορεί να εμποδίσουν τη συνολική βελτίωση των συμπτωμάτων ψυχικής υγείας. Οι προσπάθειες για τη βελτίωση της δέσμευσης στη φροντίδα είναι απαραίτητες για την προώθηση της συνολικής ευεξίας μεταξύ των ατόμων που λαμβάνουν φροντίδα, σημειώνουν οι συγγραφείς. Οι ερευνητές ανέλυσαν ηλεκτρονικά αρχεία υγείας και δεδομένα ασφαλιστικών απαιτήσεων για περισσότερα από 110.000 άτομα με τουλάχιστον μία ψυχιατρική διάγνωση, τα οποία παρακολούθησαν τουλάχιστον δύο επισκέψεις ψυχοθεραπείας (για συνολικά περισσότερες από 550.000 επισκέψεις) κατά τη διάρκεια των εννέα μηνών πριν και των εννέα μηνών μετά την έναρξη της COVID-19 (14 Ιουνίου 2019 έως 15 Δεκεμβρίου 2020). Πριν από την πανδημία, το 97% των ψυχοθεραπευτικών επισκέψεων γινόταν αυτοπροσώπως και περίπου το 35% των επισκέψεων ακολουθούσε κενό άνω των 45 ημερών. Κατά την περίοδο μετά την έναρξη της πανδημίας, περισσότερες από τις μισές επισκέψεις (52%) ήταν εικονικές και περίπου το 18% των επισκέψεων ακολουθήθηκε από κενό άνω των 45 ημερών. Επιπλέον, πριν από την πανδημία, ο διάμεσος χρόνος μεταξύ των επισκέψεων ήταν 27 ημέρες και μετά την πανδημία ήταν 14 ημέρες. Έτσι, τα άτομα ήταν πιο πιθανό να επιστρέψουν για πρόσθετη ψυχοθεραπεία μετά την ευρεία στροφή στην εικονική περίθαλψη. Για όλους τους τύπους ψυχιατρικών διαγνώσεων που μελετήθηκαν και για όλα τα κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά, τα άτομα παρουσίασαν λιγότερες διακοπές στην ψυχοθεραπεία κατά τους εννέα μήνες μετά την έναρξη του COVID-19 σε σύγκριση με πριν.
Ωστόσο, το μέγεθος της διαφοράς στη διακοπή διέφερε μεταξύ των ψυχιατρικών διαγνώσεων. Τα άτομα με καταθλιπτικές, αγχώδεις ή διπολικές διαταραχές είχαν περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν σταθερές επισκέψεις ψυχοθεραπείας, ενώ τα άτομα με σχιζοφρένεια, ΔΕΠΥ, αυτισμό, διαταραχές συμπεριφοράς ή διαταραχές άνοια ή διαταραχές προσωπικότητας είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν διαταραχή στις επισκέψεις τους. Συνολικά, τα αποτελέσματα της έρευνας, καταλήγουν οι συγγραφείς, υποστηρίζουν τη συνεχή διαθεσιμότητα της εικονικής ψυχοθεραπείας, όταν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή.
