Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μια νέα μελέτη δείχνει ότι τα μικρά παιδιά που έχουν στενές και καλές σχέσεις με τους γονείς τους είναι πιο πιθανό να μεγαλώσουν σε ευγενικά, στοργικά και διακριτικά άτομα. Αυτά τα παιδιά τείνουν επίσης να έχουν λιγότερα προβλήματα ψυχικής υγείας κατά την πρώιμη παιδική ηλικία και την εφηβεία. Αντίθετα, τα παιδιά που βιώνουν συναισθηματικά τεταμένες ή καταχρηστικές σχέσεις με τους γονείς τους είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν φιλοκοινωνικές συμπεριφορές.
Ενσυναίσθηση και παιδεία
Η μελέτη, που διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανέλυσε δεδομένα από περισσότερα από 10.700 παιδιά που γεννήθηκαν μεταξύ 2000 και 2002. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν συνεντεύξεις με γονείς και παιδιά σε διάφορες ηλικίες, από 5 έως 17 ετών, χρησιμοποιώντας τυποποιημένα ερωτηματολόγια για τη μέτρηση συμπτώματα ψυχικής υγείας, κοινωνικά επιθυμητές συμπεριφορές, σχέσεις και πρακτικές πειθαρχίας.
Τα ευρήματα της μελέτης αποκάλυψαν μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της εγγύτητας των παιδιών με τους γονείς τους στην ηλικία των 3 ετών και της επακόλουθης ανάπτυξης καλοσύνης, ενσυναίσθησης, εξυπηρετικότητας, γενναιοδωρίας και εθελοντισμού καθώς μεγάλωναν. Τα παιδιά με τεταμένες ή καταχρηστικές πρώιμες γονικές σχέσεις ήταν λιγότερο πιθανό να εκδηλώσουν αυτές τις θετικές κοινωνικές συμπεριφορές με την πάροδο του χρόνου.
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι ενώ η ψυχική υγεία παραμένει σχετικά σταθερή σε όλη την παιδική και εφηβική ηλικία, οι κοινωνικά επιθυμητές συμπεριφορές μπορεί να ποικίλλουν περισσότερο και για μεγαλύτερες περιόδους. Αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχει μεγαλύτερο παράθυρο ευκαιρίας για παρεμβάσεις για την ανάπτυξη θετικών κοινωνικών συνηθειών στα παιδιά.
Ο Ιωάννης Κατσαντώνης, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και ένας από τους συν-συγγραφείς της μελέτης, τόνισε τη σημασία της οικοδόμησης ζεστών, στενών και κατανοητών σχέσεων γονέα-παιδιού στην πρώιμη παιδική ηλικία. Τα παιδιά συχνά μαθαίνουν κοινωνικές δεξιότητες μιμούμενοι τους γονείς τους, κάτι που θέτει τα θεμέλια για τις μετέπειτα κοινωνικές τους συμπεριφορές.
Ο Κατσαντώνης σημείωσε ότι η οικοδόμηση τέτοιων σχέσεων απαιτεί χρόνο και οι γονείς που ζουν ή εργάζονται σε στρεσογόνες συνθήκες μπορεί να δυσκολεύονται να προσφέρουν αρκετό χρόνο. Οι πολιτικές και οι πρωτοβουλίες που υποστηρίζουν τους γονείς στη δημιουργία ασφαλών δεσμών και φροντίδας με τα παιδιά τους μπορούν να αποφέρουν πολλά οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης της ψυχικής ανθεκτικότητας των παιδιών και της ικανότητάς τους να ενεργούν θετικά προς τους άλλους αργότερα στη ζωή τους.
Η μελέτη υπογραμμίζει επίσης τον πιθανό ρόλο των σχολείων στην καλλιέργεια θετικών κοινωνικών συμπεριφορών. Οι ερευνητές προτείνουν ότι οι εκπαιδευτικές προσπάθειες για την ανάπτυξη τέτοιων συμπεριφορών θα πρέπει να ενσωματωθούν στο πρόγραμμα σπουδών αντί να παρουσιάζονται ως μεμονωμένα γεγονότα, όπως οι εβδομάδες κατά του εκφοβισμού.
Οι ειδικοί που δεν συμμετείχαν στη μελέτη επιβεβαιώνουν τα ευρήματα, τονίζοντας τον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζουν οι γονείς στη διαμόρφωση της ψυχικής υγείας και της θετικής κοινωνικής συμπεριφοράς των παιδιών. Η Jessica Stern, ερευνήτρια ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, σχολίασε την πρωτοποριακή συμβολή της μελέτης στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η ανατροφή των παιδιών επηρεάζει την ανάπτυξη των παιδιών.
Ο Stern σημείωσε ότι περισσότερες έρευνες δείχνουν τη διασύνδεση της ψυχικής υγείας των παιδιών με την ψυχική υγεία, τη συμπεριφορά φροντίδας και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των γονιών τους. Τόνισε ότι τα παιδιά μιμούνται συχνά τη συμπεριφορά των γονιών τους και τόνισε τη σημασία της ευγενικής αλλά σταθερής πειθαρχίας ως τρόπου προαγωγής της ψυχικής υγείας και της θετικής κοινωνικής ανάπτυξης.
Η Maryam Abdullah, η διευθύντρια του προγράμματος γονικής μέριμνας στο Greater Good Science Center του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ, επανέλαβε αυτά τα συναισθήματα. Τόνισε ότι οι στενές σχέσεις με τους γονείς βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν την κατανόηση των ισχυρών σχέσεων με άλλους πέρα από το σπίτι, προωθώντας μακροπρόθεσμα τις συμπονετικές αλληλεπιδράσεις με τους άλλους.
