Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Σε ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσίευσε το eBioMedicine, ερευνητές στο Xiamen της Κίνας έκαναν μια συγχρονική μελέτη. Ήθελαν να αξιολογήσουν τις συγκεντρώσεις μικροπλαστικών (MP) στα κόπρανα των παιδιών προσχολικής ηλικίας, να εξετάσουν πιθανούς διατροφικούς παράγοντες που επηρεάζουν την έκθεση σε MP σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα και να διερευνήσουν τυχόν πιθανούς δεσμούς μεταξύ της έκθεσης MP και της μικροχλωρίδας του εντέρου.
Έρευνα για μικροπλαστικά
Για το σκοπό αυτό, ανέλυσαν δείγματα κοπράνων 60 παιδιών ηλικίας τριών έως έξι ετών και ποσοτικοποίησαν 11 τύπους MPs χρησιμοποιώντας πυρόλυση-αέρια χρωματογραφία-φασματομετρία μάζας (Py-GC/MS). Μελέτες έχουν βρει μικροπλαστικά σε μέγεθος από μερικά μικρόμετρα έως 5 mm, σε ανθρώπινους ιστούς, αίμα και κόπρανα. Αυτό δείχνει ότι αυτά τα σωματίδια είναι πλέον ευρέως παρόντα στους ανθρώπους. Πιθανότατα εισέρχονται στους ανθρώπους:
- μέσω πλαστικών δοχείων
- από μπουκάλια ταΐσματος
- ή γύρω από χερσαία ή θαλάσσια περιβάλλοντα όπου είναι άφθονα.
Μελέτες έχουν δείξει ότι τα βρέφη και τα μικρά παιδιά είναι πιο ευάλωτα στην έκθεση σε MP λόγω των ειδικών διατροφικών τους συμπεριφορών. Επιπλέον, μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι διαφορές στο μητρικό γάλα και το γάλα φόρμουλας συνέβαλαν στα υψηλότερα επίπεδα MP στα κόπρανα των βρεφών, πιθανότατα επειδή το πολυπροπυλένιο (PP) είναι μία από τις πρώτες ύλες για τα μπιμπερό για βρεφικά γάλατα.
Τα καταποθέντα MP πιθανότατα αλληλεπιδρούν με τη μικροβιακή χλωρίδα που κατοικεί στο έντερο, οδηγώντας σε διαταραχές στην υγεία του ξενιστή, οι οποίες, με τη σειρά τους, θα μπορούσαν να εκδηλωθούν ως μεταβολικές ασθένειες. Τα στοιχεία in vivo υποδηλώνουν ότι τα MPs μπορούν να διαταράξουν την ποικιλότητα και τη σύνθεση της μικροχλωρίδας του εντέρου, ειδικά τα προβιοτικά.
Μέχρι στιγμής, αρκετές προσεγγίσεις έχουν βοηθήσει στην ανίχνευση MPs σε δείγματα βιολογικών ιστών. Ωστόσο, παραμένει δύσκολο να ανιχνευθούν νανο-μικροπλαστικά (NMPs), τα οποία έχουν πιο επικίνδυνα αποτελέσματα. Μια μελέτη του 2022 από τους Leslie et al. απέδειξε (για πρώτη φορά) ότι το Py-GC/MS μπορούσε να ποσοτικοποιήσει αξιόπιστα τα MPs στα περισσότερα δείγματα βιολογικών ιστών, συμπεριλαμβανομένων των κοπράνων. Ποσοτικοποίησε με ακρίβεια τα πολυμερή χωρίς περιορισμό μεγέθους σωματιδίων.
Σχετικά με τη μελέτη
Στην μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν επίσης το Py-GC/MS για να αξιολογήσουν την παρουσία MPs στα κόπρανα 69 παιδιών προσχολικής ηλικίας τριών έως έξι ετών. Η μέθοδος Py-GC/MS πρώτα αποδόμησε προϊόντα (σε δείγμα) σε καθορισμένες θερμοκρασίες, τα διαχώρισε με αέρια χρωματογραφία (GC) και στη συνέχεια εφάρμοσε φασματομετρία μάζας (MS) για να επιτρέψει την ανίχνευση συγκεκριμένων MP οποιουδήποτε μεγέθους σωματιδίου.
Χρησιμοποιώντας Py-GC/MS, οι ερευνητές καθιέρωσαν μια αναλυτική μεθοδολογία για 11 πολυμερή: PP, πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC), πολυαιθυλένιο (PE), τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (PET), πολυστυρένιο (PS), πολυανθρακικό (PC), πολυαμίδιο 6 (PA6). ), πολυαμίδιο 66 (ΡΑ66), μεθακρυλικό πολυμεθυλεστέρα (PMMA), τερεφθαλικό αδιπικό πολυβουτυλένιο (PBAT) και πολυγαλακτικό οξύ (PLA). Προσδιόρισαν κάθε πολυμερές με βάση τα ειδικά χαρακτηριστικά και την ιοντική του σύνθεση και σημείωσαν το όριο ανίχνευσης (LOD) και ποσοτικοποίησης (LOQ).
Επιπλέον, η ομάδα χρησιμοποίησε μια μέθοδο που περιγράφεται από τους Zhang et al. για τον υπολογισμό της εκτιμώμενης ημερήσιας πρόσληψης (EDI) των μολυσματικών ουσιών μέσω της δίαιτας, μετρούμενη σε μg/kg σωματικού βάρους ανά ημέρα (bw/d). Οι γονείς και οι κηδεμόνες των παιδιών έλαβαν ένα κιτ δειγματοληψίας κοπράνων για τη συλλογή κοπράνων. Συνέλεξαν το μεσαίο τμήμα των μη μολυσμένων κοπράνων χρησιμοποιώντας τον αποστειρωμένο συλλέκτη κοπράνων για την αλληλουχία 16S ριβοσωμικού ριβονουκλεϊκού οξέος (rRNA) και το τμήμα που δεν ήρθε σε επαφή με τον αέρα ή την πλάκα για τον έλεγχο των MPs.
Αποτελέσματα
Το Py-GC/MS ανίχνευσε τέσσερα MPs, PVC, PET, PA και PA6, στο 85,5% των δειγμάτων κοπράνων που συλλέχθηκαν από μικρά παιδιά. Η μέση συγκέντρωση όλων των MP στα κόπρανα ήταν 337,8 μg/g ξηρού βάρους (dw). Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η πρόσληψη γαλακτοκομικών και η χρήση μπιμπερό συνέβαλαν στην παρουσία βουλευτών στα κόπρανα των παιδιών προσχολικής ηλικίας.
Αυτά τα προϊόντα χρησιμοποιούνται ευρέως σε προϊόντα παιδικής φροντίδας και παιχνίδια. Για παράδειγμα, το PA6 είναι μια πρώτη ύλη για χαλιά, υφάσματα κ.λπ., και η αστική σκόνη έχει άφθονο PET. Περαιτέρω, σημείωσαν ότι τα παιδιά που περνούσαν περισσότερο χρόνο τρώγοντας ένα γεύμα είχαν υψηλότερα επίπεδα PVC στα κόπρανα τους. Λόγω της σχετικά υψηλότερης πυκνότητάς του (1,16–1,58 g/cm3), το PVC έχει υψηλότερη ταχύτητα καθίζησης και εναπόθεσης σε αντικείμενα.
Σε εσωτερικούς χώρους, οι ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως το περπάτημα, ο καθαρισμός κ.λπ., επηρεάζουν επίσης την εναπόθεση MP. Έτσι, οι καθαριστές αέρα μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της έκθεσης MP από τον αέρα. Τα παιδιά μπορεί επίσης να εισπνεύσουν λεπτά σωματίδια που υπάρχουν στον καπνό του τσιγάρου και παραμένουν στον αέρα όταν οι γονείς καπνίζουν παρουσία τους. Η σπληνική διήθηση μπορεί να αφαιρέσει MPs μεγαλύτερα από 0,2 μm από την κυκλοφορία του αίματος αλλά όχι μικρότερα NPs μικρότερα από 0,1 μm.
Ωστόσο, τα δεδομένα σχετικά με τον αντίκτυπο του καπνίσματος από τους γονείς στην έκθεση των παιδιών σε ΜΜ είναι σπάνια. Επιπλέον, αυτή η μελέτη απέδειξε μια αρνητική συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης στο PVC και των δεικτών Chao1 και Observed_species, υποδηλώνοντας δυσμενείς επιπτώσεις της έκθεσης MP στην άλφα ποικιλομορφία της εντερικής μικροχλωρίδας των παιδιών προσχολικής ηλικίας, ιδιαίτερα διαταραχές σε προβιοτικά ταξινομικά είδη, όπως Alistipes και Parabacteroides.
Τα αποτελέσματα της ανάλυσης γραμμικής διάκρισης του μεγέθους (LEfSe) αποκάλυψαν επίσης ότι τα προβιοτικά, συμπεριλαμβανομένων των Alistipes (γένος), Lactobacillales (τάξη), Streptococcaceae και Rikenellaceae (οικογένειες) και Streptococcus (γένος), ήταν πιο άφθονη στην ομάδα έκθεσης χαμηλών βουλευτών.
Αυτά τα βακτήρια παράγουν λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας (SCFAs), προστατεύουν τη λειτουργία του εντερικού φραγμού και ασκούν αντιφλεγμονώδη δράση. Τέλος, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμπεριφορικές συνήθειες των παιδιών προσχολικής ηλικίας, όπως η μεταφορά από το χέρι σε στόμα, τα έκαναν πιο ευαίσθητα στην έκθεση σε MP.
