Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Σε ένα σουηδικό οίκο ευγηρίας, οι κάτοικοι περιμένουν ένα λεωφορείο που δεν έρχεται ποτέ. Το προσωπικό έχει εγκαταστήσει μια ψεύτικη στάση λεωφορείου σε ένα διάδρομο για να διευκολύνει το μυαλό των ανήσυχων ασθενών με άνοια που θέλουν να φύγουν. Ένα παγκάκι είναι τοποθετημένο στον τοίχο κάτω από μια αυθεντική πινακίδα στάσης λεωφορείου για τη δημοτική εταιρεία μεταφορών, με έναν χάρτη της πόλης Sodertalje.
Οίκοι ευγηρίας εγκαθιστούν στάσεις λεωφορείου…γιατί;
Ένα φανταστικό πρόγραμμα λεωφορείων είναι αναρτημένο ακόμη και στον απέναντι τοίχο. Η Caroline Wahlberg, η οποία διευθύνει το γηροκομείο Tallhojden, κάθισε με τον Edward, έναν κάτοικο στα 80 του, του οποίου τα διαπεραστικά μπλε μάτια έβλεπαν αόριστα στην απόσταση. «Είναι πολύ συνηθισμένο… ότι έχουν αυτή την ανησυχία και θέλουν να πάνε σπίτι τους» σε ένα συγκεκριμένο στάδιο Αλτσχάιμερ και άνοιας.
«Κάποιοι έχουν τις βαλίτσες τους γεμάτες» καθώς περιμένουν στον παγκάκι, είπε. Η στάση του λεωφορείου εγκαταστάθηκε πριν από τέσσερα χρόνια και έχει βοηθήσει ασθενείς σε πολλές περιπτώσεις. «Είχα μια κυρία που έμενε εδώ και ερχόταν πολλές φορές την ημέρα και ζητούσε να έρθουν οι γονείς της να την πάρουν», είπε ο Γουόλμπεργκ. “Καθόμασταν στο παγκάκι μαζί της και απλώς περιμέναμε. Και μετά αρχίσαμε να μιλάμε… και μετά ήταν πιο ήρεμη (και) πιο χαρούμενη. Και μπορούσαμε μετά να πάμε να φάμε ή να δούμε τηλεόραση”, είπε.
Φέρνει αναμνήσεις
Ψεύτικες στάσεις λεωφορείων ανεγέρθηκαν σε πάρκα έξω από κάποιους οίκους ευγηρίας στη Γερμανία το 2008 για να δώσουν στους περιπλανώμενους ασθενείς ένα μέρος όπου θα πήγαιναν ενστικτωδώς να καθίσουν. Στο σουηδικό γηροκομείο 35 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Στοκχόλμης, όπου ζουν 17 άτομα αυτή τη στιγμή, το μέτρο αποτελεί μέρος της θεραπείας των ασθενών. «Έφερε κάποια αλλαγή εδώ, είναι σαν θεραπεία», είπε η Louise Bass, μια νοσοκόμα που εργάζεται στο σπίτι για 13 χρόνια.
Το παγκάκι είναι πιο περιζήτητο στο τέλος της ημέρας, όταν οι ασθενείς είναι πιο πιθανό να νιώθουν ανήσυχοι. “Όλοι έχουν πάρει ένα λεωφορείο. Αναγνωρίζουν την πινακίδα, έτσι μερικές φορές νομίζουν ότι το λεωφορείο έρχεται”, είπε ο Μπας. “Καθόμαστε εδώ και συζητάμε (και) ξεχνούν ότι ήθελαν να βγουν έξω. Βοηθάει πολύ.” Η στάση του λεωφορείου “φέρνει πίσω αναμνήσεις”, πρόσθεσε η Rebecka Gabrielsson, διευθύντρια αρκετών από τους οίκους ευγηρίας της πόλης.
“Μπορούν να μιλήσουν για το πού δούλεψαν, πού ταξίδεψαν. Είναι ένα εργαλείο που τους βοηθά με τα συμπτώματά τους.” Είναι όμως ηθικά αποδεκτό να λέμε ψέματα σε ευάλωτους ασθενείς; Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε από το Israel Journal of Health Policy Research το 2019 εξέτασε το ζήτημα των ψεύτικων στάσεων λεωφορείων. Έδειξε ότι ενώ ο στόχος ήταν να μειωθεί ο αριθμός των ασθενών με άνοια που προσπαθούσαν να δραπετεύσουν από οίκους ευγηρίας, οι στάσεις των λεωφορείων θα μπορούσαν επίσης να αυξήσουν την αίσθηση απογοήτευσης και το αίσθημα της εξαπάτησης.
