Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Τραυλισμός: Νευρικότητα. Άγχος. Ντροπαλότητα. Μιλώντας περισσότερες από μία γλώσσες. Πολύ γρήγορη σκέψη. Κανένας από αυτούς δεν είναι λόγος που οι άνθρωποι τραυλίζουν. Ωστόσο, αυτές οι παρανοήσεις παραμένουν πολύ διαδεδομένες, λέει η Angela Medina. Για τα περίπου 80 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως που τραυλίζουν, μπορεί να είναι οδυνηρές και μερικές φορές να προκαλούν ακόμη και στίγμα. Για τη Διεθνή Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Τραυλισμό στις 22 Οκτωβρίου, η Medina -αναπληρώτρια καθηγήτρια Επιστημών και Διαταραχών Επικοινωνίας στο Κολέγιο Νοσηλευτικής & Επιστημών Υγείας του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Φλόριντα Nicole Wertheim (Nicole Wertheim College of Nursing & Health Sciences του Florida International University)- ρίχνει φως σε αυτή τη συχνά παρεξηγημένη και πολύπλοκη διαταραχή του λόγου, στο πώς υπάρχουν συχνά κρυφές συναισθηματικές επιπτώσεις, καθώς και στο τι έμαθε μέσα από την πρόσφατη έρευνά της για ένα πρόγραμμα διαλογισμού mindfulness για ενήλικες που τραυλίζουν.
Πρώτον, πείτε μας λίγα λόγια για τον τραυλισμό. Τι είναι; Ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή του λόγου που αποτελείται από συμπεριφορικές, γνωστικές και συναισθηματικές (συναισθήματα, σκέψεις) συνιστώσες, οι οποίες μπορούν να αξιολογηθούν, να διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν από έναν λογοθεραπευτή-λογοπαθολόγο. Νομίζω ότι αυτό που έρχεται πρώτα στο μυαλό πολλών ανθρώπων είναι οι συμπεριφορές της ομιλίας. Κλινικά μιλώντας, αυτές περιλαμβάνουν επαναλήψεις ήχων και συλλαβών (mo-mo-mo-mo-mo-mommy), μπλοκαρίσματα του αέρα (… mommy) και παράταση των ήχων της ομιλίας (mmmmmommy). Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι συμπεριφορές ομιλίας μπορεί, επίσης, να συνοδεύονται από άλλες ορατές συμπεριφορές που δείχνουν σημάδια έντασης ή αγώνα, όπως γκριμάτσες, ένταση των μυών του αυχένα και έντονο ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Ο τραυλισμός δεν ξεκινά με αυτές τις άλλες συμπεριφορές. Είναι μαθημένες. Αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν λαμβάνουν υπόψη τους, όμως, είναι οι “αόρατες” πτυχές του τραυλισμού, όπως τα συναισθήματα και οι στάσεις που έχουν οι άνθρωποι που τραυλίζουν απέναντι στον εαυτό τους και στον τραυλισμό τους. Ο τρόπος διαχείρισης αυτών των συναισθηματικών και γνωστικών συνιστωσών έχει επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και την ευημερία του τραυλίζοντος.
Πώς γίνεται η διαχείρισή τους; Είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για κάποιους, μπορεί να σημαίνει τη χρήση κλινικών ή/και αυτοδίδακτων στρατηγικών ομιλίας για να μειώσουν τη σοβαρότητα του τραυλισμού τους, ανάλογα με τις ανάγκες. Για άλλους, μπορεί να είναι θέμα προσπάθειας να μην αφήσουν τον τραυλισμό να επηρεάσει αρνητικά τη ζωή τους, προχωρώντας και λέγοντας ακριβώς τις λέξεις που θέλουν να πουν όταν θέλουν να τις πουν – είτε γνωρίζουν ότι πρόκειται να τραυλίσουν σε αυτές τις λέξεις είτε όχι.
Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι μύθοι γύρω από τον τραυλισμό;
Υπάρχουν τόσοι πολλοί που εξακολουθούν να κυκλοφορούν εκεί έξω σχετικά με τις αιτίες του τραυλισμού! Αυτοί που έχω ακούσει πιο συχνά είναι ότι ο τραυλισμός προκαλείται από τη νευρικότητα, ότι ο εγκέφαλος σκέφτεται πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί να μιλήσει ο τραυλός, ότι δεν αναπνέει σωστά ή ότι είναι δίγλωσσος. Πολλές από αυτές τις λανθασμένες πεποιθήσεις σχετικά με τις αιτίες του τραυλισμού επιρρίπτουν την ευθύνη στον τραυλιστή, σαν να κάνει κάτι λάθος. Νομίζω ότι αυτό φυτεύει τους σπόρους για τις καλοπροαίρετες αλλά μη χρήσιμες συμβουλές των ανθρώπων για τη “θεραπεία” του τραυλισμού, όπως το να λένε στον τραυλιστή να “επιβραδύνει”, “να πάρει μια βαθιά ανάσα” ή “να σκεφτεί τι θέλει να πει πριν το πει”. “Το γεγονός είναι ότι ο τραυλισμός προκαλείται από διαφορές στον τρόπο με τον οποίο είναι δομημένος και λειτουργεί ο εγκέφαλος των τραυλιστών. Δεν μπορεί να θεραπευτεί”. Όπως είπατε, ο τραυλισμός δεν μπορεί να θεραπευτεί. Οπότε, πώς βοηθούν οι λογοθεραπευτές; Περίπου το 75% των παιδιών που αρχίζουν να τραυλίζουν γύρω στην ηλικία των 2-4 ετών θα ξεπεράσουν τον τραυλισμό νωρίς στη σχολική τους ηλικία χωρίς θεραπεία. Το υπόλοιπο 25% που συνεχίζουν να τραυλίζουν μετά την ηλικία της εφηβείας θα τραυλίζουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Για τα παιδιά, τους εφήβους και τους ενήλικες που τραυλίζουν, οι λογοθεραπευτές μπορούν να εργαστούν σε διάφορες πτυχές που σχετίζονται με τον τραυλισμό, συμπεριλαμβανομένης της αυτοπροάσπισης, της αποδοχής, του τραυλισμού με λιγότερη ένταση και των συνολικών επικοινωνιακών δεξιοτήτων. Η πρόσφατη μελέτη σας διερευνά πώς η ενσυνειδητότητα μπορεί να βοηθήσει τα άτομα που τραυλίζουν.
Βοήθησε στην αποδοχή
Σε αυτή τη μελέτη διάρκειας οκτώ εβδομάδων, είχαμε πέντε ενήλικες που τραυλίζουν να συμμετέχουν στο υβριδικό πρόγραμμα ενσυνειδητότητας που εφαρμόζουμε μία φορά την εβδομάδα, όπου μπορούσαν να συμμετάσχουν ζωντανά ή να παρακολουθήσουν μια μαγνητοσκοπημένη ζωντανή συνεδρία της εβδομάδας. Οι συνεδρίες περιλάμβαναν καθοδηγούμενη εξερεύνηση θεμάτων ενσυνειδητότητας (πρόθεση, αποδοχή, ευγνωμοσύνη), τεχνικές αναπνοής για χαλάρωση, καθοδηγούμενο διαλογισμό και γιόγκα σε καρέκλα. Μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, τρεις από τους πέντε συμμετέχοντες μας παρουσίασαν βελτίωση στην ποιότητα ζωής τους. Ωστόσο, οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι σχεδίαζαν να εφαρμόσουν τη γνώση της ενσυνειδητότητας στην προσωπική τους ζωή και ότι παρατήρησαν θετικές αλλαγές μέσα τους.
Πώς μοιάζει μια πρακτική ενσυνειδητότητας για κάποιον που τραυλίζει;
Όπως είδαμε στη μελέτη μας, η πρακτική της ενσυνειδητότητας για ένα άτομο που τραυλίζει μπορεί να μοιάζει ίδια, αν όχι πανομοιότυπη, με την πρακτική ενός ατόμου που δεν τραυλίζει. Ο καθένας -ανεξάρτητα από τον τρόπο που μιλάει- μπορεί να ωφεληθεί από ήπιες διατάσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας του, καθώς και από ασκήσεις αναπνοής που έχουν σχεδιαστεί για να ηρεμούν το νευρικό σύστημα. Μερικοί τρόποι με τους οποίους ένα άτομο που τραυλίζει μπορεί να θέλει να προσαρμόσει την πρακτική του στις ατομικές του ανάγκες μπορεί να είναι να κάνει μια άσκηση σάρωσης σώματος, για παράδειγμα, και να παρατηρήσει και στη συνέχεια να απελευθερώσει την ένταση που μπορεί να βιώνει κατά τη διάρκεια στιγμών τραυλισμού, για παράδειγμα στοn λαιμό, το στόμα, το πρόσωπο και τους ώμους. Παρομοίως, η μελέτη και ο προβληματισμός σχετικά με έννοιες της ενσυνειδητότητας, όπως η αποδοχή, η αυτοσυμπόνια και η ζωή στην παρούσα στιγμή, μπορεί να προωθήσει τη βελτίωση των συναισθημάτων και των στάσεων σχετικά με τον τραυλισμό. Πολλοί άνθρωποι που τραυλίζουν ζουν με την αβεβαιότητα και τις προκλήσεις που συνεπάγεται το γεγονός ότι δεν έχουν τον έλεγχο της ομιλίας τους, καθώς και με τις επακόλουθες αρνητικές αντιδράσεις που μπορεί να έχουν οι ακροατές τους στον τραυλισμό τους. Η έννοια της παραμονής στην παρούσα στιγμή μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ατόμου που τραυλίζει, διότι, αν μένει στο παρόν, δεν μπορεί να αναπολήσει παρελθούσες αρνητικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ούτε να ανησυχεί για το τι μπορεί να συμβεί σε μελλοντικές συζητήσεις. Μπορούν απλώς να “είναι” και αυτό προσφέρει τόση ελευθερία.
Επιπλέον, έχετε επίσης ερευνήσει την εμπειρία του δίγλωσσου τραυλισμού. Ποιο ήταν το σημαντικότερο συμπέρασμα από αυτή την εργασία;
Τα τελευταία χρόνια που εργάζομαι με αυτόν τον πληθυσμό, αυτό που μου έχει αφήσει μόνιμη εντύπωση είναι πόσο επιζήμιο μπορεί να είναι να στερήσει κανείς από ένα παιδί τη μητρική του γλώσσα. Έχω δουλέψει με συμμετέχοντες που τραυλίζουν και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους παππούδες τους και άλλα μέλη της οικογένειάς τους επειδή δεν απέκτησαν ποτέ επάρκεια στη μητρική τους γλώσσα λόγω της λανθασμένης αντίληψης ότι ο τραυλισμός προκαλείται από τη διγλωσσία. Εκτός από την έλλειψη σύνδεσης με τα μέλη της οικογένειας, οι τραυλίζοντες έχουν επίσης αναφέρει ότι αισθάνονται έλλειψη σύνδεσης με τις πολιτιστικές τους κοινότητες και μέρος αυτού που είναι, επειδή δεν μπορούν να επικοινωνήσουν στη μητρική τους γλώσσα. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα επαγγελματίες που συμβουλεύουν τις οικογένειες να μιλούν μόνο μία γλώσσα στο νοικοκυριό για να αποφύγουν τον κίνδυνο τραυλισμού. Μέχρι σήμερα, η έρευνα δεν υποστηρίζει την ιδέα ότι η διγλωσσία προκαλεί τραυλισμό. Αντιθέτως, δείχνει τα γνωστικά οφέλη της διγλωσσίας.
