Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Κολπική Μαρμαρυγή: Η μη θεραπευμένη κολπική μαρμαρυγή AFib μπορεί να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο έκπτωσης της μνήμης. Για τα άτομα με μη θεραπευμένη κολπική μαρμαρυγή (AFib), ο κίνδυνος εμφάνισης ήπιας γνωστικής εξασθένησης και ίσως άνοιας φαίνεται να είναι σημαντικά υψηλότερος, σύμφωνα με μια νέα ερευνητική επιστολή. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα άτομα των οποίων η κολπική μαρμαρυγή AFib αντιμετωπίζεται με επιτυχία δεν διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης γνωστικών προβλημάτων. Η κολπική μαρμαρυγή AFib μπορεί να οδηγήσει σε μικροσκοπικούς, ανεπαίσθητους θρόμβους αίματος, που υποβαθμίζουν τη λειτουργία του εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου.
Για τα άτομα με συνοδά νοσήματα μαζί με μη θεραπευμένη κολπική μαρμαρυγή AFib, ο κίνδυνος ήπιας γνωστικής εξασθένησης και άνοιας είναι ακόμη μεγαλύτερος. Μια μεγάλη μελέτη διαπίστωσε ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της μη θεραπευμένης κολπικής μαρμαρυγής και της ενδεχόμενης ήπιας γνωστικής εξασθένησης (MCI) που μπορεί να οδηγήσει σε άνοια. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα με κολπική μαρμαρυγή (AFib) διέτρεχαν 45% υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ήπιας γνωστικής εξασθένησης (MCI σε σχέση με τα άτομα χωρίς κολπική μαρμαρυγή ή με κολπική μαρμαρυγή που έπαιρνε θεραπεία. Η μελέτη ανέλυσε τα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας από την 1η Ιανουαρίου 1998 έως τις 31 Μαΐου 2016 για 4.309.245 άτομα που διέμεναν στο Η.Β. Κάθε ένα από τα 233.833 άτομα με AFib αντιστοιχήθηκε με ένα από τα 233.747 άτομα του ίδιου φύλου και της ίδιας ηλικίας, αλλά χωρίς AFib, για να χρησιμεύσει ως έλεγχος. Η μέση ηλικία των ατόμων ήταν 74,2 έτη. Οι ερευνητές προσάρμοσαν ένα ευρύ φάσμα πιθανών παραγόντων κινδύνου ήπιας γνωστικής εξασθένησης , όπως το φύλο, η ηλικία, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η υπέρταση, το κάπνισμα, ο διαβήτης, η παχυσαρκία, η υψηλή χοληστερόλη, η αθηρωματική καρδιοπάθεια, η περιφερική αρτηριοπάθεια, η καρδιακή ανεπάρκεια, το εγκεφαλικό επεισόδιο, ο καρκίνος, η απώλεια ακοής, η θυρεοειδοπάθεια, η κατάθλιψη, η χρόνια νεφρική και ηπατική νόσος και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που έλαβαν θεραπεία με δύο φάρμακα, τη διγοξίνη ή την αμιωδαρόνη, μαζί με αντιπηκτικά από το στόμα – αντιπηκτικά του αίματος – δεν διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης ήπιας γνωστικής εξασθένησης MCI από τους μάρτυρες. Η μελέτη δημοσιεύεται ως ερευνητική επιστολή στην επιθεώρηση JACC: Advances.
Τι είναι η κολπική μαρμαρυγή;
Η κολπική μαρμαρυγή είναι μια μορφή αρρυθμίας που χαρακτηρίζεται από ακανόνιστο ή τρεμάμενο καρδιακό παλμό. Μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες καρδιαγγειακές επιπλοκές, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, θρόμβους αίματος και καρδιακή ανεπάρκεια. Η κολπική μαρμαρυγή επηρεάζει σήμερα περισσότερους από δύο εκατομμύρια ενήλικες στις ΗΠΑ και η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία προβλέπει ότι 12 εκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν κολπική μαρμαρυγή μέχρι το 2030, καθώς ο εθνικός πληθυσμός γερνάει. Η κολπική μαρμαρυγή AFib προκαλείται από έναν ακανόνιστο παλμό στους κόλπους, τους ανώτερους θαλάμους, της καρδιάς. Όταν συμβαίνει αυτό, μέρος του αίματος που θα έπρεπε να αντλείται από την καρδιά παραμένει. Αυτό το συσσωρευμένο αίμα μπορεί να σχηματίσει θρόμβους στην καρδιά που μπορεί τελικά να διοχετευθούν στον εγκέφαλο, προκαλώντας εγκεφαλικό επεισόδιο.
Πώς η κολπική μαρμαρυγή AFib επιταχύνει τη γνωστική παρακμή
“Η σκέψη ήταν ότι αν κάποιος έχει κολπική μαρμαρυγή -ιδιαίτερα υποθεραπευμένη κολπική μαρμαρυγή- παθαίνει πολλαπλά μικρά εμβολικά εγκεφαλικά επεισόδια”, εξήγησε ο καρδιολόγος Dr. Paul Drury, αναπληρωτής ιατρικός διευθυντής ηλεκτροφυσιολογίας στο MemorialCare Saddleback Medical Center στην Καλιφόρνια, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. “Τα σιωπηλά έμφρακτα του εγκεφάλου, όπως και τα σιωπηλά καρδιακά επεισόδια προκαλούν βλάβη στους ιστούς και τα κύτταρα, ανεξάρτητα από τη συμπτωματολογία ή την έλλειψή της. Η κολπική μαρμαρυγή AFib, ειδικότερα, αναγνωρίζεται ως παράγοντας κινδύνου για σιωπηλά εγκεφαλικά επεισόδια σε αυτόν τον πληθυσμό”, δήλωσε η Dr. Jayne Morgan, καρδιολόγος και κλινική διευθύντρια της ομάδας εργασίας Covid στο Piedmont Healthcare Corporation στην Ατλάντα της Γκαλάτα, η οποία επίσης δεν συμμετείχε στη μελέτη. “Με την πάροδο του χρόνου, αυτό επιβαρύνει τη γνωστική λειτουργία, επιταχύνοντας τη νοητική παρακμή. Αυτό συμβαίνει επειδή οι μικροί θρόμβοι αίματος, οι οποίοι είναι πιο συνηθισμένοι να αναπτύσσονται με μη θεραπευμένη κολπική μαρμαρυγή AFib, μπορούν να μπλοκάρουν τις μικρές αρτηρίες που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο με οξυγόνο, στερώντας τον εγκέφαλο από οξυγόνο και στη συνέχεια προκαλώντας τον επακόλουθο θάνατο αυτού του ιστού”, δήλωσε η ίδια. “Αυτά τα εγκεφαλικά επεισόδια τελικά θα επηρεάσουν τον όγκο του εγκεφαλικού ιστού και του υγιούς εγκεφαλικού ιστού και στη συνέχεια θα οδηγήσουν σε γνωστική εξασθένιση και στη συνέχεια σε άνοια”, σημείωσε ο Dr. Drury.
Ποιος κινδυνεύει περισσότερο από γνωστική έκπτωση;
Εκτός από τη συσχέτιση με την κολπική μαρμαρυγή AFib, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ηλικιωμένοι, οι γυναίκες, όσοι βιώνουν υψηλότερη κοινωνικοοικονομική αποστέρηση ή κλινικό ιστορικό κατάθλιψης, εγκεφαλικού επεισοδίου, καθώς και συνδυασμό αυτών των παραγόντων, είχαν κάπως περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ήπια γνωστική εξασθένηση MCI. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι τα άτομα με κολπική μαρμαρυγή AFib που ανέπτυξαν ήπια γνωστική εξασθένηση MCI διέτρεχαν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης άνοιας. Οι παράγοντες κινδύνου που ήταν πιο πιθανό να οδηγήσουν σε άνοια ήταν το κάπνισμα, το φύλο, η χρόνια νεφρική νόσος, το άσθμα και η πολυνοσηρότητα ή η ύπαρξη πολλαπλών παραγόντων κινδύνου. Στην ερευνητική επιστολή, ο Δρ Morgan δήλωσε: “Ήταν εκπληκτικό να δούμε ότι και οι 20 μεταβλητές συννοσηρότητας όχι μόνο ήταν συχνά υψηλότερες στην ομάδα της κολπικής μαρμαρυγής AFib, αλλά όσες ήταν υψηλότερες ήταν συχνά υπερδιπλάσιες από τις μεταβλητές ελέγχου”. Επεσήμανε, επίσης, μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή, συχνά παραγνωρισμένη συν-νοσηρότητα – την απώλεια της ακοής, η οποία έχει συνδεθεί με αύξηση της γνωστικής παρακμής.
Πώς αντιμετωπίζεται σήμερα η AFib
Τα φάρμακα που αναφέρονται στη μελέτη, η διγοξίνη και η αμιωδαρόνη, χρησιμοποιούνταν ευρύτερα κατά τα προηγούμενα έτη της μελέτης απ’ ό,τι σήμερα. Ο Dr. Drury δήλωσε ότι η διγοξίνη “στην πραγματικότητα δεν συνιστάται πλέον για τη θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής – είναι ένα από αυτά που ελέγχουν μόνο τον καρδιακό ρυθμό”. Ενώ η αμιωδαρόνη, ένα αντιαρρυθμικό φάρμακο, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, ο Dr. Drury δήλωσε ότι δεν συνταγογραφείται τόσο συχνά τώρα λόγω “πολλών παρενεργειών”. Αντ’ αυτού, είπε, “υπάρχει η καρδιακή κατάλυση, η οποία είναι πλέον μία από τις θεραπείες πρώτης γραμμής που δεν ξεκίνησε πραγματικά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000”. Σημείωσε ότι υπάρχουν και άλλα αντιαρρυθμικά, αλλά δεν χρησιμοποιούνται τόσο συχνά όσο κάποτε η αμιοδαρόνη.
Ο Dr. Drury εξήγησε την καρδιακή κατάλυση:
“Πηγαίνουμε ελάχιστα επεμβατικά από τις φλέβες των ποδιών μέχρι την καρδιά και αφαιρούμε, ή καυτηριάζουμε, τον ιστό στην καρδιά που προκαλεί την κολπική μαρμαρυγή. Έτσι, αντί να βάζουμε ένα τσιρότο με φάρμακα, στην πραγματικότητα διορθώνουμε το πρόβλημα”. Δεδομένου ότι η καρδιακή κατάλυση είναι μόνο κατά 70-80% αποτελεσματική, συχνά συμπληρώνεται με αντιπηκτικά. “Η θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής AFib δεν είναι μόνο μια καρδιακή θεώρηση, αλλά και μια γνωστική. Το συμπέρασμα είναι ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να διαχειριστούμε όλες τις συννοσηρότητες με στόχο στους ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή AFib, καθώς αν δεν το κάνουμε αυτό θα μπορούσε τόσο να επισπεύσουμε όσο και να αυξήσουμε τον κίνδυνο νοητικής αναπηρίας σε αυτούς τους ασθενείς καθώς μεγαλώνουν”.
