Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η υπνηλία κατά τη διάρκεια εικονικών συναντήσεων θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα της έλλειψης διέγερσης ή της έλλειψης δέσμευσης στη δουλειά, ανακάλυψαν οι ερευνητές. Ενώ προηγούμενες μελέτες υποδεικνύουν ότι η κόπωση από τις διαδικτυακές συναντήσεις θα μπορούσε να αποδοθεί σε ψυχική υπερφόρτωση, μια νέα μελέτη έδειξε το αντίθετο. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Aalto στη Φινλανδία μέτρησαν τους καρδιακούς παλμούς 44 εργαζομένων κατά τη διάρκεια σχεδόν 400 συναντήσεων – και τα αποτελέσματα τους εξέπληξαν.
Κόπωση και έλλειψη ερεθισμάτων
Η επικεφαλής της μελέτης, επίκουρη καθηγήτρια Niina Nurmi, δήλωσε: «Περίμενα να διαπιστώσω ότι οι άνθρωποι αγχώνονται σε απομακρυσμένες συναντήσεις. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο – ειδικά όσοι δεν ασχολούνταν με τη δουλειά τους γρήγορα νυστάζονταν κατά τη διάρκεια απομακρυσμένων συναντήσεων». Η ομάδα συνεργάστηκε με ερευνητές στο Φινλανδικό Ινστιτούτο Επαγγελματικής Υγείας, όπου διεξάγονται μελέτες για το άγχος και την ανάκαμψη με τη χρήση μετρητών καρδιακών παλμών.
Σκίασαν κάθε εργαζόμενο για δύο ημέρες, συνδυάζοντας φυσιολογικές μεθόδους με εθνογραφική έρευνα, για να θέσουν τα αίτια των ανθρώπινων φυσιολογικών αντιδράσεων στο προσκήνιο. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν επίσης ένα ερωτηματολόγιο για να αξιολογήσουν τη στάση τους και την εμπλοκή τους με την εργασία τους. Ο επίκουρος καθηγητής Nurmi σχολίασε:
«Η μορφή μιας συνάντησης είχε μικρή επίδραση στους ανθρώπους που ήταν ιδιαίτερα αφοσιωμένοι και ενθουσιασμένοι με τη δουλειά τους. Κατάφεραν να παραμείνουν ενεργοί ακόμα και κατά τη διάρκεια εικονικών συναντήσεων. Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι των οποίων η δέσμευση στην εργασία ήταν χαμηλή και που δεν ήταν πολύ ενθουσιώδεις με τη δουλειά τους βρήκαν τις εικονικές συναντήσεις πολύ κουραστικές».
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης τον αντίκτυπο του multitasking, το οποίο είναι πιο πιθανό να συμβεί κατά τη διάρκεια διαδικτυακών συναντήσεων, επειδή είναι πιο εύκολο να παραμείνετε συγκεντρωμένοι κατά τη διάρκεια των συναντήσεων πρόσωπο με πρόσωπο, καθώς υπάρχουν περισσότερες γνωστικές ενδείξεις. Ο Επίκουρος Καθηγητής Nurmi εξήγησε: «Ειδικά όταν οι κάμερες είναι απενεργοποιημένες, ο συμμετέχων παραμένει υποδιεγερμένος και μπορεί να αρχίσει να αντισταθμίζει με πολλαπλές εργασίες». Αυτό, λέει, είναι δύσκολο να γίνει κατά τη διάρκεια μιας διαδικτυακής συνάντησης, εκτός εάν περιλαμβάνει μια εξαιρετικά αυτοματοποιημένη εργασία, όπως το περπάτημα.
«Το περπάτημα και άλλες αυτοματοποιημένες δραστηριότητες μπορούν να ενισχύσουν τα επίπεδα ενέργειάς σας και να σας βοηθήσουν να συγκεντρωθείτε στη συνάντηση. Αλλά αν προσπαθείτε να εστιάσετε σε δύο πράγματα που απαιτούν γνωστική προσοχή ταυτόχρονα, δεν μπορείτε να ακούσετε εάν κάτι σημαντικό συμβαίνει στη συνάντηση. Εναλλακτικά, πρέπει να εναλλάσσεστε συνεχώς μεταξύ εργασιών. Είναι πραγματικά επιβαρυντικό για τον εγκέφαλο», είπε ο επίκουρος καθηγητής Nurmi. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Journal of Occupational Health Psychology.
