Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ομφάλιος Λώρος: Η αναμονή για δύο λεπτά ή περισσότερο για να σφίξετε τον ομφάλιο λώρο ενός πρόωρου μωρού πιθανότατα μειώνει τον κίνδυνο θανάτου αμέσως μετά τη γέννηση, σε σύγκριση με το να σφίξετε αμέσως τον λώρο ή να περιμένετε μικρότερο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με δύο συνοδευτικές συστηματικές ανασκοπήσεις και μετα-αναλύσεις που δημοσιεύθηκαν στο Περιοδικό «Νυστέρι». Η αναβολή της σύσφιξης του ομφάλιου λώρου επιτρέπει στο αίμα να ρέει από τον πλακούντα στο μωρό ενώ οι πνεύμονες του μωρού γεμίζουν με αέρα και πιστεύεται ότι δυνητικά διευκολύνει τη μετάβαση στην αναπνοή και δυνητικά μειώνει τον κίνδυνο ανεπάρκειας σιδήρου στο βρέφος.
Συνιστάται πλέον πρακτική ρουτίνας για τα μωρά που γεννιούνται σε τελειόμηνο να σφίγγουν τα κορδόνια τους μετά από αναμονή για ένα ή δύο λεπτά. Ωστόσο, η προηγούμενη έρευνα ήταν ασαφής σχετικά με το εάν αυτή η πρακτική είναι επίσης ευεργετική για τα μωρά που γεννιούνται πρόωρα, οδηγώντας σε διαφορετικές συστάσεις στις εθνικές και διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές. Οι δύο νέες μελέτες παρέχουν την πιο ολοκληρωμένη ανάλυση όλων των διαθέσιμων στοιχείων. «Σε όλο τον κόσμο, σχεδόν 13 εκατομμύρια μωρά γεννιούνται πρόωρα κάθε χρόνο και δυστυχώς, σχεδόν 1 εκατομμύριο πεθαίνουν λίγο μετά τη γέννηση. Τα νέα μας ευρήματα είναι η καλύτερη απόδειξη μέχρι σήμερα ότι η αναμονή για να σφιχθεί ο ομφάλιος λώρος μπορεί να σώσει τη ζωή ορισμένων πρόωρων μωρών. Συνεργαζόμαστε ήδη με διεθνείς προγραμματιστές κατευθυντήριων γραμμών για να διασφαλίσουμε ότι αυτά τα αποτελέσματα θα αντικατοπτρίζονται σε ενημερωμένες οδηγίες και κλινική πρακτική στο εγγύς μέλλον», λέει η πρώτη συγγραφέας Δρ. Anna Lene Seidler στο NHMRC Clinical Trials Centre, University of Sydney, Αυστραλία. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια συστηματική ανασκόπηση για τον εντοπισμό μελετών σχετικά με τη διαχείριση του ομφάλιου λώρου σε πρόωρα μωρά. Ερευνητές από περισσότερες από 60 μελέτες, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 10.000 μωρών, μοιράστηκαν τα πλήρη ακατέργαστα σύνολα δεδομένων τους με την ερευνητική ομάδα σε μια διεθνή συνεργασία (η συνεργασία iCOMP), σχηματίζοντας μια από τις μεγαλύτερες συνδυασμένες βάσεις δεδομένων σε αυτό το ερευνητικό πεδίο. Οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν αυτά τα μεγάλα, συνδυασμένα σύνολα δεδομένων για να πραγματοποιήσουν αρχικά μια μετα-ανάλυση συγκρίνοντας τον αντίκτυπο των διαφορετικών στρατηγικών σύσφιξης του λώρου στην πρόωρη βρεφική θνησιμότητα και μια δεύτερη μετα-ανάλυση για να συγκρίνουν διαφορετικούς χρόνους σύσφιξης του λώρου. Η πρώτη μετα-ανάλυση περιελάμβανε δεδομένα από 21 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές από χώρες υψηλού και μεσαίου εισοδήματος που συνέκριναν την αναβαλλόμενη με την άμεση σύσφιξη του ομφάλιου λώρου σε 3.292 μωρά συνολικά. Στις ομάδες αναβολής σύσφιξης, η καθυστέρηση κυμαινόταν από 30 δευτερόλεπτα έως περισσότερα από 180 δευτερόλεπτα (με ορισμένες δοκιμές που ενθαρρύνουν καθυστερήσεις έως και πέντε λεπτών όπου είναι εφικτό). Για τις ομάδες άμεσης σύσφιξης, οι περισσότερες δοκιμές καθόρισαν τη σύσφιξη εντός 10 δευτερολέπτων. Από όλα τα βρέφη, το 61% (1.950/3.292) γεννήθηκαν με καισαρική τομή. Συνολικά, το 6,0% (98/1.622) των μωρών που υποβλήθηκαν σε αναβολή σύσφιξης λώρου πέθανε πριν φύγουν από το νοσοκομείο σε σύγκριση με το 8,2% (134/1.641) των οποίων τα κορδόνια κόπηκαν αμέσως. Μετά την ανάλυση, αυτό ισοδυναμεί με την καθυστερημένη σύσφιξη του ομφάλιου λώρου που πιθανώς μειώνει τον κίνδυνο θανάτου σε πρόωρα μωρά κατά ένα τρίτο (αναλογία πιθανοτήτων 0,68) σε σύγκριση με την άμεση σύσφιξη.
Σε μια υποομάδα πρόωρων μωρών όπου τα βρέφη γεννήθηκαν πριν από τις 32 εβδομάδες κύησης, το 44,9% (449/1.001) των μωρών με άμεση σύσφιξη του λώρου παρουσίασε υποθερμία μετά τη γέννηση, σε σύγκριση με το 51,2% (509/994) των μωρών με αναβολή σύσφιξης. Η μέση διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ της αναβαλλόμενης ομάδας σύσφιξης και της ομάδας άμεσης σύσφιξης ήταν -0,13 °C. “Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν ότι πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή για να κρατούνται ζεστά τα πρόωρα μωρά όταν αναβάλλεται η σύσφιξη του ομφάλιου λώρου. Αυτό θα μπορούσε να γίνει στεγνώνοντας και τυλίγοντας το μωρό με τον λώρο ανέπαφο και στη συνέχεια τοποθετώντας το στεγνό μωρό απευθείας στο γυμνό στήθος της μητέρας κάτω από μια κουβέρτα ή χρησιμοποιώντας θερμαντικά καροτσάκια δίπλα στο κρεβάτι», λέει η καθηγήτρια Lisa Askie, ανώτερη συγγραφέας της μελέτης στο NHMRC Clinical Trials Centre, στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Η δεύτερη μετα-ανάλυση δικτύου περιελάμβανε 47 δοκιμές με συνολικά 6.094 βρέφη. Για αυτήν την ανάλυση, η αναβολή σύσφιξης χωρίστηκε σε τρεις ομάδες: “σύντομη αναβολή” (15-45 δευτερόλεπτα), “μέτρια αναβολή” (45-120 δευτερόλεπτα) και “μεγάλη αναβολή” (120 δευτερόλεπτα ή περισσότερο). Σε σύγκριση με την άμεση σύσφιξη, η αναμονή τουλάχιστον δύο λεπτών πριν από τη σύσφιξη του λώρου μείωσε τον κίνδυνο θανάτου σε πρόωρα μωρά κατά τα δύο τρίτα (αναλογία πιθανοτήτων 0,31). Η στατιστική ανάλυση διαπίστωσε ότι η αναμονή δύο ή περισσότερων λεπτών για να σφίξει τον λώρο είχε 91% πιθανότητα να είναι η καλύτερη θεραπεία για την πρόληψη του θανάτου λίγο μετά τη γέννηση σε πρόωρα μωρά από τους διαφορετικούς χρόνους που συγκρίθηκαν στη μελέτη. Η άμεση σύσφιξη είχε πολύ χαμηλή (<1%) πιθανότητα να είναι η καλύτερη θεραπεία για την πρόληψη του θανάτου. «Μέχρι πρόσφατα, ήταν συνήθης πρακτική να σφίγγεται ο ομφάλιος λώρος αμέσως μετά τη γέννηση για τα πρόωρα μωρά, ώστε να μπορούν να στεγνώσουν, να τυλιχτούν και, αν χρειαστεί, να αναζωογονηθούν με ευκολία.
Η μελέτη μας δείχνει ότι δεν υπάρχει πλέον περίπτωση για άμεση σύσφιξη και Αντίθετα, επί του παρόντος διαθέσιμα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η αναβολή της σύσφιξης του λώρου για τουλάχιστον δύο λεπτά είναι πιθανώς η καλύτερη στρατηγική διαχείρισης του λώρου για τη μείωση του κινδύνου πρόωρων μωρών να πεθάνουν λίγο μετά τη γέννηση», λέει ο Δρ. Sol Libesman, επικεφαλής στατιστικολόγος για αυτήν τη μελέτη και ερευνητής στο το NHMRC Clinical Trials Center (CTC), Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Οι συγγραφείς επισημαίνουν αρκετούς παράγοντες που είναι σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη κατά την εφαρμογή αυτών των ευρημάτων στην πράξη, συμπεριλαμβανομένου ότι τα αποτελέσματα δεν μπορούν να γενικευτούν σε μωρά που χρειάζονται άμεση ανάνηψη, εκτός εάν το νοσοκομείο είναι σε θέση να παρέχει ασφαλή αρχική αναπνευστική βοήθεια με τον λώρο άθικτο (πολλές τρέχουσες δοκιμές το διερευνούν αυτό περαιτέρω). «Χρειαζόμαστε περαιτέρω έρευνα για το πώς να παρέχουμε καλύτερα την άμεση φροντίδα στα πιο άρρωστα πρόωρα μωρά ενώ ο λώρος είναι άθικτος. Ακόμη και για πιο υγιή πρόωρα μωρά, μπορεί να φαίνεται αντίθετο σε μερικούς γιατρούς να αναβάλουν τη σύσφιξη του λώρου όταν το μωρό χρειάζεται φροντίδα, αλλά με κατάλληλη εκπαίδευση και εξοπλισμό, μαζί με μια πλήρη ομαδική προσέγγιση που περιλαμβάνει μαίες, γιατρούς και γονείς, είναι δυνατό να αναβληθεί επιτυχώς η σύσφιξη του λώρου διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι το μωρό είναι ζεστό, αναπνέει και φροντίζεται», λέει ο Δρ Seidler. Οι συγγραφείς σημειώνουν ορισμένους περαιτέρω περιορισμούς της μελέτης τους, συμπεριλαμβανομένου του ότι παρόλο που διεξήχθησαν αρκετές δοκιμές σε χώρες μεσαίου εισοδήματος, όλες ήταν σε νοσοκομεία με μονάδες εντατικής θεραπείας νεογνών. Επομένως, τα ευρήματα ενδέχεται να μην μπορούν να γενικευθούν σε ρυθμίσεις χαμηλών πόρων. Επιπλέον, υπήρχαν ελάχιστα δεδομένα σχετικά με το εάν οι γιατροί ακολούθησαν τη στρατηγική διαχείρισης του λώρου στην οποία είχε τυχαιοποιηθεί το μωρό στις δοκιμές. Όταν αναφέρθηκε η τήρηση της δοκιμής, συνέβη ότι σε ορισμένα μωρά που τυχαιοποιήθηκαν σε αναβαλλόμενη σύσφιξη χορηγήθηκε διαφορετική στρατηγική, όπως η άμεση σύσφιξη, πιθανώς λόγω του ότι οι γιατροί έσφιξαν τον λώρο νωρίτερα για να επιτρέψουν την άμεση φροντίδα.
