Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Τα τελευταία χρόνια, έχουμε δει ένα αναπτυσσόμενο κοινωνικό κίνημα για την αποδοχή της ασεξουαλικότητας. Έχουμε δει επίσης περισσότερους ασεξουαλικούς χαρακτήρες να εμφανίζονται σε εκπομπές όπως το Heartstopper και το Sex Education. Παρόλα αυτά, η ασεξουαλικότητα παραμένει ευρέως παρεξηγημένη. Τι σημαίνει λοιπόν; Η ασεξουαλικότητα αναφέρεται σε χαμηλή ή καθόλου σεξουαλική έλξη. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι που προσδιορίζονται ως ασέξουαλ δεν βιώνουν ποτέ σεξουαλική έλξη ή δεν κάνουν ποτέ σεξ.
Τα άτομα που ταυτίζονται ως άφυλοι μπορεί να αισθάνονται έντονη ρομαντική έλξη για κάποιον, αλλά όχι σεξουαλική έλξη. Άλλοι μπορεί να βρίσκουν το σεξ ευχάριστο, αλλά σπάνια αισθάνονται έλξη για άλλο άτομο. Υπάρχουν επίσης παραλλαγές ασεξουαλικής ταυτότητας που ταιριάζουν ευρέως στην ομπρέλα του άσου. Τα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως ντεμισεξούαλ, για παράδειγμα, βιώνουν σεξουαλική έλξη μόνο προς άτομα με τα οποία έχουν ισχυρό συναισθηματικό δεσμό.
Σε όλο το φάσμα των ταυτοτήτων ασεξουαλικότητας, πολλοί άνθρωποι έχουν ρομαντικές ή σεξουαλικές σχέσεις. Για άλλους, το σεξ δεν είναι μέρος της ζωής τους. Η ασεξουαλική ταυτότητα διασχίζει επίσης άλλες σεξουαλικές ή έμφυλες ταυτότητες. Μερικοί ασέξουαλ άνθρωποι ταυτίζονται ως queer, τρανς ή με διαφορετικό φύλο.
Πόσα άτομα αναγνωρίζονται ως ασέξουαλ;
Η ασεξουαλικότητα, ως σεξουαλική ταυτότητα ή προσανατολισμός, μόλις πρόσφατα συμπεριλήφθηκε σε έρευνες μεγάλης κλίμακας. Άρα τα δεδομένα είναι περιορισμένα. Η ανάλυση των δεδομένων από μια έρευνα του 2004 με βάση τον βρετανικό πληθυσμό βρήκε ότι το 1% των ερωτηθέντων ανέφερε: «Ποτέ δεν ένιωσα σεξουαλικά έλξη για κανέναν». Αυτό το μέτρο, ωστόσο, μπορεί να μην είναι ακριβές δεδομένου ότι πολλοί ασεξουαλικοί άνθρωποι δεν θα συμφωνούσαν ότι «ποτέ» δεν ένιωσαν σεξουαλική έλξη.
Το 2019, μια μεγάλη αυστραλιανή έρευνα για τις κοινότητες λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων, τρανσέξουαλ, queer, intersex και ασέξουαλ (LGBTQIA+), έδειξε ότι το 3,2% του δείγματος αναγνωρίστηκε ως άφυλος. Το Asexual Visibility and Education Network, ένα διεθνές διαδικτυακό δίκτυο, έχει περισσότερα από 120.000 μέλη.
Πότε η ασεξουαλικότητα έγινε κοινωνικό κίνημα;
Η ασεξουαλικότητα ήταν πάντα μέρος της ανθρώπινης σεξουαλικής ποικιλομορφίας. Ωστόσο, το κίνημα για την καθιέρωση της ασεξουαλικότητας ως σεξουαλικής ταυτότητας και την οικοδόμηση μιας κοινότητας γύρω από αυτό, έχει τις ρίζες του στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Η άνοδος των τεχνολογιών του Διαδικτύου δημιούργησε μια πλατφόρμα για ασεξουαλικά άτομα να συνδέονται και να οργανώνονται, ακολουθώντας μια παρόμοια πορεία με ακτιβιστές για τα δικαιώματα των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων και των τρανς.
Η ασεξουαλικότητα, ως ταυτότητα, βρίσκεται δίπλα στην ετεροφυλοφιλία, την ομοφυλοφιλία ή την αμφιφυλοφιλία ως περιγραφή του εαυτού που καθορίζεται από το σχήμα της επιθυμίας κάποιου. Ωστόσο, η σημασία του ορισμού της ασεξουαλικότητας ως «ταυτότητας» συχνά παρεξηγείται ή κριτικάρεται με βάση ότι πολλοί άνθρωποι βιώνουν χαμηλή ή καθόλου σεξουαλική ορμή σε ορισμένα σημεία της ζωής τους.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ σεξουαλικής ταυτότητας και σεξουαλικής ορμής;
Στο έργο του για την ιστορία της σεξουαλικότητας, ο κοινωνιολόγος Jeffrey Weeks επισημαίνει την ψυχαναλυτική ανάκριση των ανδρών που ελκύονται από τους άνδρες ως ορόσημο στη σύγχρονη δυτική κατανόηση της σεξουαλικότητας. Σε αυτό το σημείο, στα τέλη του 1800, η «ομοφυλοφιλία» άρχισε να θεωρείται ως ο πυρήνας της ψυχής ενός ατόμου.
Πριν από αυτό, το ομοφυλοφιλικό σεξ θεωρούνταν συχνά αμαρτωλό ή εκφυλισμένο, αλλά το σεξ θεωρούνταν απλώς μια συμπεριφορά και όχι μια ταυτότητα – κάτι που κάνει ένα άτομο, όχι αυτό που “είναι”. Δεν υπήρχε κατηγορία «ομοφυλόφιλος» και η ετεροφυλοφιλία καθορίστηκε μόνο ως απάντηση σε αυτήν την κατηγοριοποίηση της σεξουαλικότητας.
Αυτή η ιστορία σημαίνει ότι, σήμερα, η σεξουαλική ταυτότητα θεωρείται σημαντικό μέρος αυτού που μας καθορίζει ως άτομο. Για τις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους ή τους αμφιφυλόφιλους, το «coming out» έχει να κάνει με την οικοδόμηση της αίσθησης του εαυτού και του ανήκειν μπροστά στη θεσμική και πολιτιστική αντίθεση στην ομοφυλοφιλία.
Η ασεξουαλικότητα δεν έχει υποστεί νομική ή ηθική κύρωση με τον τρόπο που έχει η ομοφυλοφιλία. Ωστόσο, πολλοί ασεξουαλικοί άνθρωποι ομοίως δεν συμμορφώνονται με τις συμβατικές προσδοκίες σχετικά με το σεξ, τις σχέσεις και το γάμο. Οι οικογένειες και οι κοινότητες συχνά δεν αποδέχονται ή δεν κατανοούν την ασεξουαλικότητα.
Οι σεξουαλικές σχέσεις είναι κεντρικές για τις προσδοκίες που έχουμε από τον εαυτό μας και τους άλλους για μια «καλή» ζωή. Το σεξ και η επιθυμία (ή η επιθυμία), για να μην αναφέρουμε τον γάμο και την τεκνοποίηση, εκτιμώνται ιδιαίτερα. Τα άτομα που είναι άφυλα ή που δεν επιθυμούν το σεξ, συχνά λαμβάνουν το μήνυμα ότι είναι «σπασμένοι» ή ανεπαρκείς.
Αυτό μπορεί να ενισχυθεί μέσω ιατρικών ή ψυχολογικών ορισμών για τη χαμηλή σεξουαλική ορμή ως ένα πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί. Η διαταραχή της υποενεργητικής σεξουαλικής επιθυμίας είναι μια κατηγορία στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, το εγχειρίδιο που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας για τη διάγνωση ψυχικών διαταραχών.
Ενώ οι διαγνωστικές κατηγορίες είναι σημαντικές για την υποστήριξη ατόμων που βιώνουν δυσφορία λόγω χαμηλής σεξουαλικής ορμής, μπορεί επίσης να σημαίνουν ότι η ασεξουαλικότητα αντιμετωπίζεται με παθολογικούς όρους. Η οικοδόμηση της επίγνωσης της ασεξουαλικότητας ως νόμιμης σεξουαλικής ταυτότητας έχει να κάνει με την αντίσταση στην άποψη ότι η ασεξουαλικότητα είναι ένα έλλειμμα.
