Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ερευνητές από το Weill Cornell Medicine παρέχουν την πρώτη εθνική εκτίμηση των εμπειριών πόνου και αρθρίτιδας των φροντιστών που μπορούν να περιορίσουν την ικανότητά τους να εκτελούν τις απαραίτητες εργασίες ενώ φροντίζουν μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας.
Η μελέτη προτείνει τον προσυμπτωματικό έλεγχο των φροντιστών για θέματα πόνου και την προσφορά παρεμβάσεων, ιδιαίτερα σε πληθυσμούς που παραδοσιακά υποεξυπηρετούνται. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή υψηλότερου κόστους υγείας και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τόσο για τους φροντιστές όσο και για τους αποδέκτες της φροντίδας τους.
Αυτή είναι μια από τις λίγες μελέτες που επικεντρώθηκαν στην ποσοτικοποίηση του τρόπου με τον οποίο ο πόνος επηρεάζει τους φροντιστές. Η εργασία, που δημοσιεύτηκε την 1η Σεπτεμβρίου στο The Gerontologist, ανέλυσε δεδομένα που συλλέχθηκαν από 1.930 φροντιστές, με μέση ηλικία τα 62, που συμμετείχαν στην Εθνική Μελέτη του 2017 για τη Φροντίδα.
«Η έρευνα για τον πόνο των οικογενειακών φροντιστών είναι πραγματικά σπάνια», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Shelbie Turner, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο τμήμα γηριατρικής και παρηγορητικής ιατρικής στο Weill Cornell Medicine. Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι περίπου το 40% των φροντιστών έχουν αρθρίτιδα και το 50% έχουν πόνο που τον χαρακτηρίζουν ως «ενοχλητικό».
«Ήθελα να το κάνω ένα βήμα παραπέρα και να προσδιορίσω πόσοι από αυτούς τους φροντιστές έχουν πόνο που περιορίζει συνήθως τις καθημερινές τους δραστηριότητες», είπε ο Turner. “Αυτό θα μπορούσε να μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε την έκταση του προβλήματος, με έναν μακροπρόθεσμο στόχο να διερευνήσουμε την επίδραση του πόνου του φροντιστή στις ανεκπλήρωτες ανάγκες των ληπτών φροντίδας. Για παράδειγμα, ένας φροντιστής που έχει μια μέρα με υψηλό πόνο θα μπορούσε να δυσκολευτεί με εργασίες όπως να πάρει τον συγγενή του μέσα και έξω από το κρεβάτι».
Τα αποτελέσματα της νέας μελέτης επικύρωσαν προηγούμενα ευρήματα ότι το 40% των φροντιστών είχαν διαγνωστεί με αρθρίτιδα. Ψάχνοντας βαθύτερα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 75% αυτών των φροντιστών είχε «ενοχλητικό πόνο» και το 30% είπε ότι ο πόνος περιορίζει τη δραστηριότητα. Μεταξύ όλων των ερωτηθέντων, ανεξάρτητα από τη διάγνωση της αρθρίτιδας, το 51% είχε ενοχλητικό πόνο, το 24% από τους οποίους είχε ενοχλητικό πόνο που περιορίζει τη δραστηριότητα. Η μεγαλύτερη ηλικία συσχετίστηκε στενά με την αρθρίτιδα και την αναπηρία που σχετίζεται με τον πόνο.
Δεδομένου ότι οι φροντιστές ηλικιωμένων ενηλίκων είναι συχνά σύζυγοι που είναι και οι ίδιοι μεγαλύτεροι ή μεγαλύτερα παιδιά, μπορεί να τους είναι δύσκολο να εκτελούν καθημερινά καθήκοντα αποτελεσματικά και με συνέπεια. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι φροντιστές με σωματική δυσκολία στην παροχή φροντίδας ήταν πιο πιθανό να έχουν πόνο που περιορίζει τη δραστηριότητα.
«Αυτό το εύρημα εγείρει νέα ερωτήματα σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους ορισμένες δραστηριότητες φροντίδας μπορεί να επιδεινώσουν τον υπάρχοντα πόνο ή να συσχετιστούν με την ανάπτυξη νέων καταστάσεων πόνου», είπε η Turner.
Ο πόνος που αναγκάζει τους φροντιστές να περιορίσουν ορισμένες δραστηριότητες, από την πρακτική φροντίδα (όπως το μπάνιο και το ντύσιμο) μέχρι την προετοιμασία ενός γεύματος ή την οδήγηση συγγενούς στο ραντεβού με έναν γιατρό, όχι μόνο επηρεάζει άμεσα τον λήπτη της φροντίδας αλλά συμβάλλει επίσης στο άγχος του φροντιστή, είπε ο Turner , “Πολλοί άνθρωποι με πόνο αγωνίζονται επίσης με υψηλά αρνητικά συναισθήματα και καταστάσεις ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη. Το άγχος του πόνου μπορεί να επιδεινώσει το άγχος της φροντίδας με τρόπους που κάνουν την καθημερινή ζωή των φροντιστών αρκετά δύσκολη.”
