Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Περισσότερο από το ένα τέταρτο όλων των θυμάτων εγκεφαλικού αναπτύσσουν μια παράξενη διαταραχή, χάνουν δηλαδή τη συνείδηση του μισού όλων αυτών που αντιλαμβάνονται τα μάτια τους. Μετά από ένα εγκεφαλικό στο δεξί μισό του εγκεφάλου, για παράδειγμα, ένα άτομο μπορεί να φάει μόνο αυτό που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του πιάτου επειδή δεν γνωρίζει το άλλο μισό. Το άτομο μπορεί να δει μόνο το δεξί μισό μιας φωτογραφίας και να αγνοήσει ένα άτομο στην αριστερή του πλευρά.
Παραδόξως, όμως, τέτοια θύματα εγκεφαλικού μπορούν να αντιδράσουν συναισθηματικά σε ολόκληρη τη φωτογραφία ή τη σκηνή. Ο εγκέφαλός τους φαίνεται να τα καταλαμβάνει όλα, αλλά αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν συνειδητά μόνο τον μισό κόσμο. Αυτή η αινιγματική θλίψη, που ονομάζεται μονομερής παραμέληση, υπογραμμίζει ένα μακροχρόνιο ερώτημα στην επιστήμη του εγκεφάλου:
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να αντιλαμβάνεσαι κάτι και να έχεις επίγνωση ή συνείδηση ότι το αντιλαμβάνεσαι; Ενδέχεται να μην παρατηρήσετε συνειδητά ότι περάσατε από ένα κατάστημα παπουτσιών ενώ κάνατε κύλιση στη ροή σας στο Instagram, ωστόσο ξεκινήσατε να ψάχνετε στο διαδίκτυο για πωλήσεις παπουτσιών. Ο εγκέφαλός σας καταγράφει πράγματα που δεν τα προσέχετε συνειδητά.
Νευροεπιστήμονες από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ, αναφέρουν τώρα ότι μπορεί να έχουν βρει την περιοχή του εγκεφάλου όπου διατηρούνται αυτές οι παρατεταμένες οπτικές εικόνες κατά τη διάρκεια των λίγων δευτερολέπτων που τις αντιλαμβανόμαστε. Δημοσίευσαν τα ευρήματά τους αυτόν τον μήνα στο περιοδικό Cell Reports.
«Η συνείδηση, και συγκεκριμένα η οπτική εμπειρία, είναι το πιο θεμελιώδες πράγμα που αισθάνεται ο καθένας από τη στιγμή που ανοίγει τα μάτια του όταν ξυπνάει το πρωί μέχρι τη στιγμή που κοιμάται», δήλωσε η φοιτήτρια του Εβραϊκού Πανεπιστημίου Gal Vishne, επικεφαλής. συγγραφέας της εργασίας. “Η μελέτη μας αφορά την καθημερινή σας εμπειρία.”
Αν και τα ευρήματα δεν εξηγούν ακόμη πώς μπορούμε να αγνοούμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε, μελέτες όπως αυτές θα μπορούσαν να έχουν πρακτικές εφαρμογές στο μέλλον, επιτρέποντας ίσως στους γιατρούς να καταλάβουν από την εγκεφαλική δραστηριότητα ενός ασθενούς σε κώμα εάν το άτομο εξακολουθεί να γνωρίζει τον έξω κόσμο και μπορεί να βελτιωθεί. Η κατανόηση της συνείδησης μπορεί επίσης να βοηθήσει τους γιατρούς να αναπτύξουν θεραπείες για διαταραχές της συνείδησης.
«Η έμπνευση για ολόκληρη την επιστημονική μου καριέρα προέρχεται από ασθενείς με εγκεφαλικό που υποφέρουν από μονόπλευρη παραμέληση, όπου απλώς αγνοούν τον μισό κόσμο», δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας Leon Deouell, καθηγητής ψυχολογίας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο και μέλος του Κέντρου Edmond and Lily Safra. για την έρευνα του εγκεφάλου. “Αυτό στην πραγματικότητα πυροδότησε όλο μου το ενδιαφέρον για το ζήτημα της συνειδητής επίγνωσης.
Πώς μπορείς να έχεις τις πληροφορίες, αλλά και πάλι να μην τις αναγνωρίζεις ως κάτι που βιώνεις υποκειμενικά, να μην ενεργείς πάνω σε αυτό, να μην στρέφεις τα μάτια σου σε αυτήν; Τι απαιτείται για να γίνει αντιληπτό κάτι όχι μόνο από τον εγκέφαλο, αλλά και για να έχετε μια υποκειμενική εμπειρία; Η κατανόηση που τελικά θα μας βοηθούσε να καταλάβουμε τι λείπει από το γνωστικό σύστημα και τους εγκεφάλους των ασθενών που έχουν αυτό ένα είδος συνδρόμου».
“Προσθέτουμε ένα κομμάτι στο παζλ της συνείδησης – πώς τα πράγματα παραμένουν στο μάτι του μυαλού σας για να ενεργήσετε”, πρόσθεσε ο Robert Knight, επίσης ανώτερος συγγραφέας και καθηγητής ψυχολογίας στο UC Berkeley και μέλος του Helen Wills Neuroscience Institute.
Ο εγκέφαλος έχει μια παροδική και διαρκή απόκριση
Ο Deouell σημείωσε ότι για περίπου έξι δεκαετίες, οι ηλεκτρικές μελέτες του ανθρώπινου εγκεφάλου έχουν σχεδόν επικεντρωθεί αποκλειστικά στην αρχική αύξηση της δραστηριότητας αφού γίνει αντιληπτό κάτι. Αλλά αυτή η ακίδα εξαφανίζεται μετά από περίπου 300 ή 400 χιλιοστά του δευτερολέπτου, ενώ συχνά κοιτάμε και συνειδητοποιούμε τα πράγματα για δευτερόλεπτα ή περισσότερο. «Αυτό αφήνει πολύ χρόνο που δεν εξηγείται με νευρικούς όρους», είπε.
Σε αναζήτηση μακροχρόνιας δραστηριότητας, οι νευροεπιστήμονες έλαβαν τη συγκατάθεσή τους να πραγματοποιήσουν δοκιμές σε 10 άτομα των οποίων το κρανίο άνοιγαν έτσι ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν ηλεκτρόδια στην επιφάνεια του εγκεφάλου για την παρακολούθηση της νευρικής δραστηριότητας που σχετίζεται με επιληπτικές κρίσεις. Οι ερευνητές κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητα από τα ηλεκτρόδια καθώς έδειχναν διαφορετικές εικόνες στους ασθενείς στην οθόνη του υπολογιστή για διαφορετικά χρονικά διαστήματα, έως και 1,5 δευτερόλεπτο.
Ζητήθηκε από τους ασθενείς να πατήσουν ένα κουμπί όταν έβλεπαν περιστασιακά ένα ρούχο για να βεβαιωθούν ότι πραγματικά έδιναν προσοχή. Οι περισσότερες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την καταγραφή της νευρικής δραστηριότητας στον άνθρωπο, όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) ή η ηλεκτροεγκεφαλογραφία (EEG), επιτρέπουν μόνο στους ερευνητές να βγάλουν λεπτομερή συμπεράσματα σχετικά με το πού συμβαίνει ή πότε η εγκεφαλική δραστηριότητα, αλλά όχι και τα δύο. Χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδια εμφυτευμένα μέσα στο κρανίο, οι ερευνητές του Εβραϊκού Πανεπιστημίου/UC Berkeley μπόρεσαν να γεφυρώσουν αυτό το χάσμα.
Αφού ανέλυσε τα δεδομένα χρησιμοποιώντας μηχανική μάθηση, η ομάδα διαπίστωσε ότι, σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες που είδαν μόνο μια σύντομη έκρηξη δραστηριότητας στον εγκέφαλο όταν γινόταν αντιληπτό κάτι νέο, οι οπτικές περιοχές του εγκεφάλου διατηρούσαν στην πραγματικότητα πληροφορίες σχετικά με την αντίληψη σε χαμηλό επίπεδο. δραστηριότητα για πολύ περισσότερο. Το παρατεταμένο μοτίβο της νευρικής δραστηριότητας ήταν παρόμοιο με το πρότυπο της αρχικής δραστηριότητας και άλλαζε όταν ένα άτομο έβλεπε μια διαφορετική εικόνα.
«Αυτή η σταθερή αναπαράσταση υποδηλώνει μια νευρική βάση για σταθερή αντίληψη με την πάροδο του χρόνου, παρά το μεταβαλλόμενο επίπεδο δραστηριότητας», είπε ο Deouell. Σε αντίθεση με κάποιες προηγούμενες μελέτες, βρήκαν ότι ο προμετωπιαίος και ο βρεγματικός φλοιός στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου ενεργοποιούνται μόνο όταν γίνεται αντιληπτό κάτι νέο, με πληροφορίες να εξαφανίζονται εντελώς μέσα σε μισό δευτερόλεπτο (500 χιλιοστά του δευτερολέπτου), ακόμη και για πολύ μεγαλύτερο ερέθισμα.
Η ινιακό κροταφική περιοχή του οπτικού φλοιού στο πίσω μέρος του εγκεφάλου γίνεται επίσης πολύ ενεργή για λίγο – για περίπου 300 χιλιοστά του δευτερολέπτου – και στη συνέχεια πέφτει σε ένα σταθερό αλλά χαμηλό επίπεδο, περίπου 10% έως 20% της αρχικής ακίδας. Αλλά το μοτίβο της δραστηριότητας δεν εξαφανίζεται. Στην πραγματικότητα διαρκεί αναλλοίωτο περίπου όσο ένα άτομο βλέπει μια εικόνα. «Ο μετωπιαίος φλοιός εμπλέκεται στην ανίχνευση κάτι νέου», εξήγησε ο Deouell. “Αλλά βλέπετε επίσης μια συνεχή αναπαράσταση στις αισθητήριες περιοχές υψηλότερου επιπέδου.”
