Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η αρθρίτιδα είναι αποτέλεσμα φθοράς του χόνδρου ή βλάβης των αρθρώσεων, όπου δύο ή τρία οστά ενώνονται. Για να αποφευχθεί η τριβή οστών με οστό, υπάρχει ένα σπογγώδες καπάκι που ονομάζεται χόνδρος που επιτρέπει την ομαλή ολίσθηση μεταξύ των οστών. Ωστόσο, αυτός ο χόνδρος μπορεί να καταστραφεί για διάφορους λόγους. Οι δύο κύριοι τύποι αρθρίτιδας είναι η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Οστεοαρθρίτιδα: Εκφύλιση φθοράς
Η οστεοαρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή φθορά του χόνδρου με την πάροδο του χρόνου, που προκύπτει από την παρατεταμένη χρήση. Καθώς τα δύο οστά σε μια άρθρωση βιώνουν τριβή, ο χόνδρος σταδιακά λεπταίνει και φθείρεται. Όταν ο χόνδρος γίνει πολύ λεπτός, τα οστά μπορεί να αγγίξουν το υποφλοιώδες οστό κάτω από αυτό, οδηγώντας σε πόνο. Αυτή η εκφυλιστική διαδικασία εμφανίζεται ως αποτέλεσμα μακροχρόνιας φθοράς. Η οστεοαρθρίτιδα προσβάλλει συνήθως γυναίκες ηλικίας 55 ετών και άνω, ενώ οι άνδρες την εμφανίζουν συνήθως σε ηλικία 60 ετών και άνω. Αυτή η κατάσταση επηρεάζει κυρίως τις αρθρώσεις φόρτισης όπως τα γόνατα και τα ισχία, σπάνια εμφανίζεται στα χέρια. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο, περιορισμένη κίνηση των αρθρώσεων και δυσκαμψία, ιδιαίτερα το πρωί.
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα: Φλεγμονώδης Αυτοάνοση Απόκριση
Σε αντίθεση με την οστεοαρθρίτιδα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεν προκαλείται από φθορά του χόνδρου. Αντίθετα, πυροδοτείται από φλεγμονή. Ο αρθρικός ιστός, υπεύθυνος για την παραγωγή του αρθρικού υγρού (ένα παχύρρευστο υγρό που βρίσκεται ανάμεσα στις αρθρώσεις), φλεγμονώνεται, μειώνοντας τη ροή του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος, αλλοιωμένο από παράγοντες όπως οι ιογενείς λοιμώξεις, αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τους δικούς του ιστούς. Κατά συνέπεια, παράγει μια περίσσεια αντιφλεγμονωδών κυττάρων και ιστών, που επιτίθενται στον χόνδρο. Σε αντίθεση με την πρωτοπαθή αρθρίτιδα, η οποία προκαλείται άμεσα από τη φθορά του χόνδρου, η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια δευτερογενής μορφή. Εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα απελευθερώνει χημικές ουσίες λόγω της αδυναμίας του να αναγνωρίσει τους δικούς του ιστούς. Αυτή η κρίσιμη διαφορά διακρίνει τη ρευματοειδή αρθρίτιδα από την οστεοαρθρίτιδα.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, από 10 έως 50 ετών. Οι ασθενείς με αυτή την πάθηση συχνά υπομένουν σημαντικό πόνο, πρωινή δυσκαμψία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αρθρώσεις μπορεί να λυγίσουν σε μη φυσιολογικές θέσεις. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να περιλαμβάνει μικρές αρθρώσεις όπως αυτές στα χέρια και τα πόδια. Η οστεοαρθρίτιδα, που παρατηρείται συνήθως σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, προκαλείται από τη φυσική φθορά του χόνδρου. Η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, η διατήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής, η διαχείριση του βάρους και η τακτική άσκηση μπορούν να καθυστερήσουν σημαντικά την εμφάνιση της οστεοαρθρίτιδας. Στα αρχικά στάδια (1 και 2), η φυσιοθεραπεία είναι συχνά η συνιστώμενη θεραπεία, ενώ σε πιο προχωρημένα στάδια (3 και 4), μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Αυτή η κατάσταση συνήθως επηρεάζει τις αρθρώσεις που φέρουν βάρος όπως τα ισχία και τα γόνατα.
Αντίθετα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί σε μικρότερες ηλικιακές ομάδες, που κυμαίνονται από 8 έως 50 ετών. Αυτή η μορφή αρθρίτιδας χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των αρθρώσεων και χημικές αλλαγές που βλάπτουν τον χόνδρο, επηρεάζοντας συχνά πολλές αρθρώσεις. Ενώ οι αλλαγές στον τρόπο ζωής έχουν περιορισμένο αντίκτυπο στη ρευματοειδή αρθρίτιδα λόγω της φύσης της που καθοδηγείται από το ανοσοποιητικό σύστημα, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά τη φλεγμονή στα αρχικά στάδια. Σε περιπτώσεις σοβαρής αρθρίτιδας, η χειρουργική επέμβαση γίνεται η κύρια επιλογή.
