Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες άρχισαν να καταλαβαίνουν γιατί οι παραμορφωτικές δερματικές βλάβες που προκαλούνται από τη δερματική λεϊσμανίαση δεν βλάπτουν. Οι ερευνητές ανέλυσαν βλάβες λεϊσμανίασης στο δέρμα για να ανιχνεύσουν μεταβολικές οδούς σηματοδότησης που διέφεραν από τα μη μολυσμένα ποντίκια. Τα αποτελέσματα πρότειναν ότι τα παράσιτα που προκαλούν την ασθένεια αλλάζουν την αντίληψη του πόνου – πιθανώς ως τρόπο να καθυστερήσουν τη θεραπεία και να προωθήσουν τη δική τους επιβίωση.
“Κανείς δεν ξέρει γιατί αυτές οι βλάβες είναι ανώδυνες – αλλά πιστεύεται ότι το παράσιτο χειραγωγεί με κάποιο τρόπο το φυσιολογικό σύστημα του ξενιστή”, δήλωσε ο Abhay Satoskar, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής παθολογίας στο The Ohio State University College of Medicine. “Με βάση τα δεδομένα μας, κάτι που κάνουν τα παράσιτα ενεργοποιεί μονοπάτια που καταστέλλουν τον πόνο. Το πώς το κάνουν αυτό, διερευνούμε ακόμα.”
Πέρα από την αυξανόμενη κατανόηση αυτής της παρασιτικής νόσου από κουνούπια που ταλαιπωρεί 1 εκατομμύριο νέους ασθενείς κάθε χρόνο, η έρευνα θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων μη ναρκωτικών φαρμάκων για τον πόνο. «Υποθέτουμε ότι οποιαδήποτε μόρια που παράγει η παρουσία του παρασίτου θα μπορούσε να είναι πιθανά παυσίπονα για άλλα προβλήματα υγείας», είπε ο Σατόσκαρ. Η μελέτη δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό iScience.
Η έλλειψη πόνου στις βλάβες της λεϊσμανίασης προβληματίζει τους επιστήμονες εδώ και χρόνια, ειδικά όταν παρόμοιες φουσκάλες που προκαλούνται από καταστάσεις όπως η ανεμοβλογιά, οι λοιμώξεις από σταφυλόκοκκο ή ο ιός του έρπητα προκαλούν φαγούρα, υγρό και επώδυνο. Αφού έδωσαν στα ποντίκια χρόνιες λοιμώξεις με Leishmania mexicana, το είδος που προκαλεί δερματική λεϊσμανίαση στη Νότια, Κεντρική και Βόρεια Αμερική, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια αμερόληπτη ανάλυση φασματομετρίας μάζας των βλαβών για να εντοπίσουν μόρια που είναι γνωστό ότι σχετίζονται με την καταστολή του πόνου.
Βρήκαν πολυάριθμους μεταβολίτες – προϊόντα βιοχημικών αντιδράσεων που διασπούν τα τρόφιμα για να παράγουν ενέργεια και να εκτελούν άλλες βασικές λειτουργίες – που έχουν συνδεθεί σε προηγούμενη έρευνα με την παρεμπόδιση της αντίληψης του πόνου. Βρήκαν επίσης μονοπάτια με ιδιότητες ανακούφισης του πόνου που συνδέονται με το ενδοκανναβινοειδές σύστημα του εγκεφάλου, το οποίο περιλαμβάνει μια σειρά από φυσιολογικές διεργασίες, συμπεριλαμβανομένης της απόκρισης στον πόνο.
Πειράματα κυτταροκαλλιέργειας σε μολυσμένα μακροφάγα, τα ανοσοκύτταρα στα οποία ζουν τα παράσιτα Leishmania, έδειξαν αύξηση στις περισσότερες αλλά όχι σε όλες τις ίδιες αλλαγές όπως στις βλάβες. Τα παράσιτα χρησιμοποιούν αυτούς τους μεταβολίτες ως διατροφή για να τους βοηθήσουν να αναπαραχθούν. Αλλά η διαπίστωση ότι συγκεκριμένα μονοπάτια καταστολής του πόνου δεν αυξάνονται σε μολυσμένα μακροφάγα αφήνει ορισμένα ερωτήματα αναπάντητα, είπε ο Satoskar, επίσης καθηγητής μικροβιολογίας στην Πολιτεία του Οχάιο.
“Η μόλυνση κάνει κάτι στο κύτταρο που θα μπορούσε να είναι μια άμεση ή έμμεση επίδραση – δεν ξέρουμε. Αλλά το περιβάλλον που δημιουργεί η μόλυνση οδηγεί στην παραγωγή αυτών των μεταβολιτών”, είπε. «Το συναρπαστικό είναι ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που αρχίσαμε να κατανοούμε την κυτταρική βάση του γιατί δεν υπάρχει πόνος σε αυτές τις βλάβες». “Η επόμενη βασική ερώτηση είναι, εάν γνωρίζουμε ότι αυτές οι οδοί είναι υπεύθυνες, τότε πώς ενεργοποιούνται; Από το παράσιτο, ή κάτι που κάνει το παράσιτο στο κύτταρο ξενιστή, ή ένας συνδυασμός και των δύο; Θα μπορούσαν να συμβούν πολλά πράγματα .”
Δερματικό τεστ για ανοσία σε ασθένειες που προκαλούνται από λεϊσμανίαση
Ο Satoskar ηγήθηκε επίσης μιας πρωτοβουλίας για την ανάπτυξη ενός τυποποιημένου δερματικού τεστ για τον έλεγχο της ανοσίας στη Leishmania donovani, το παράσιτο που προκαλεί σπλαχνική λεϊσμανίαση – μια δυνητικά θανατηφόρα μορφή της νόσου που επηρεάζει τα όργανα και είναι θανατηφόρα εάν δεν αντιμετωπιστεί. Αυτός και οι συνεργάτες του ανέφεραν πρόσφατα στο Nature Communications για αυτό το έργο, το οποίο είναι κρίσιμο για την επιτήρηση ασθενειών στις πιο πληγείσες περιοχές του κόσμου και θα χρειαστεί για κλινικές δοκιμές φάσης 3 των εμβολίων κατά της λεϊσμανίασης που έχει αναπτύξει η ομάδα.
Το τεστ, που χρησιμοποιεί ένα αντιγόνο που ονομάζεται λεϊσμανίνη, είναι παρόμοιο με ένα δερματικό τεστ για φυματίωση – μια θετική απόκριση σημαίνει ότι ένα άτομο έχει εκτεθεί στο παράσιτο και έχει κυτταρική ανοσία που αποτρέπει περαιτέρω κλινικά συμπτώματα. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα τεστ ή αντιδραστήρια για την ανίχνευση σποραδικών περιπτώσεων λεϊσμανίασης που έχουν αναφερθεί στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες, επομένως το δερματικό τεστ που αναπτύσσεται θα διευκολύνει τις μελέτες επιτήρησης για την αξιολόγηση της έκθεσης σε όλες τις ενδημικές περιοχές για λεϊσμανίαση—συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α.
“Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό τεστ στο πεδίο για να καταλάβουμε ποιος είναι εκτεθειμένος σε αυτήν την ασθένεια ή όχι”, είπε ο Satoskar. “Για πολλούς ενδιαφερόμενους φορείς που πηγαίνουν σε μια κοινότητα για να διεξάγουν επιτήρηση, είναι απαραίτητο να γνωρίζουν ποιος είναι άνοσος και ποιος δεν έχει ανοσία, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους περιορισμένους πόρους τους κατάλληλα για τον έλεγχο της νόσου.”
Τα δερματικά τεστ λεϊσμανίασης υπήρχαν και χρησιμοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια αλλά δεν είναι πλέον διαθέσιμα. Αυτή η ερευνητική ομάδα ανέπτυξε το αντιγόνο σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ορθής Εργαστηριακής Πρακτικής και το δοκίμασε σε χάμστερ, ένα μοντέλο για την ανθρώπινη σπλαχνική λεϊσμανίαση, για να διασφαλίσει ότι το δερματικό τεστ θα ενεργοποιήσει την αναμενόμενη ανοσοαπόκριση τόσο στη μόλυνση όσο και στον εμβολιασμό.
