Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Όταν ξεκινάτε το τρέξιμο, η παρόρμηση να αρχίσετε να πιέζετε τον εαυτό σας είναι έμφυτη. Και το να βλέπετε τη βελτίωση μπορεί να είναι ένα μεγάλο κίνητρο – αλλά τι συμβαίνει όταν δεν την βλέπετε; Όταν δεν έχετε χρόνο ή ενέργεια, οι αρθρώσεις σας απλά δεν ανταποκρίνονται καλά στην υπερβολική ώθηση της άσκησης; Είναι εύκολο να πέσουμε στην παγίδα της σκέψης αν δεν βελτιωνόμαστε συνεχώς, τότε δεν το κάνουμε «σωστά» ή –ακόμα χειρότερα– δεν έχουμε δικαίωμα να πιάνουμε χώρο.
Για την Emily Shane, το να φύγει αυτή η πίεση ήταν μεταμορφωτική. «Το αργό τρέξιμο έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπω το τρέξιμο και άλλες μορφές άσκησης. Όταν έβγαλα το εγώ από το τρέξιμο και επικεντρώθηκα περισσότερο στο να απολαμβάνω τη μέγιστη απόλαυση από αυτό, απέρριψα τυχόν προηγούμενες ιδέες που είχα για το τρέξιμο. Πίστευα ότι δεν μπορούσα να τρέξω, ενώ στην πραγματικότητα έτρεχα πολύ γρήγορα αφού ένιωθα πίεση από ανθρώπους στο διαδίκτυο και φίλους που ήταν πολύ πιο γρήγοροι από εμένα», εξηγεί.
Της έδωσε τη δυνατότητα να ενστερνιστεί πλήρως τα οφέλη μιας δραστηριότητας που αγαπά. «Όταν σταματήσεις να εστιάζεις στον ρυθμό, το τρέξιμο γίνεται κάτι πραγματικά διασκεδαστικό και επίσης πλέον κρίσιμο ως μέρος του να διατηρώ τη διάθεσή μου σταθερή και τον εγκέφαλό μου χαρούμενο. Εκτός από το να είσαι ενεργός, φυσικά. Το να βρω έναν ρυθμό με τον οποίο μπορώ να τρέχω άνετα για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν δύσκολο, αλλά μόλις βρεις αυτό το γλυκό σημείο, αξίζει τον κόπο.
Λατρεύω τις κοινότητες των αργών δρομέων. Οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησα στο Διαδίκτυο και με τους οποίους έχω γνωρίσει προσωπικά σε συλλόγους, υποστήριξαν απίστευτα ο ένας τον άλλον», προσθέτει ο Shane. «Δεν έχει να κάνει με το ποιος είναι ο πιο γρήγορος, έχει να κάνει απλώς με το να είμαστε ο ένας για τον άλλον και να επευφημούμε ο ένας τον άλλον στη γραμμή του τερματισμού».
Η Sabrina Pace-Humphreys, ultrarunner και συνιδρυτής των Black Trail Runners, έχει επίσης παρατηρήσει αυτή τη μετατόπιση. «Ως προπονητής τρεξίματος και personal trainer, έχω δει μια τεράστια αλλαγή σε μια πιο εγγενή προσέγγιση στο τρέξιμο, στη χρήση της κίνησης για ευεξία. Ο κόσμος είναι κουρασμένος. Κουρασμένοι να μην αισθάνονται ότι φαίνονται με τον σωστό τρόπο, κινούνται με τον σωστό τρόπο, αποτελούν μέρος της αισθητικής κλίκας», παρατηρεί η Pace-Humphreys
Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών έχει εμφανιστεί και κατά τη διάρκεια του 2023, υποστηρίζοντας αυτό. Έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο στο British Journal of Sports Medicine έδειξε ότι μόνο 22 λεπτά την ημέρα μέτριας έως έντονης δραστηριότητας, όπως γρήγορο περπάτημα, τζόκινγκ ή ακόμα και δουλειές του σπιτιού, θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του πολύ καθίσματος. Πιο πρόσφατα, έρευνα που δημοσιεύτηκε στο European Heart Journal διαπίστωσε ότι μόλις «4 έως 12 λεπτά την ημέρα» το να είσαι τουλάχιστον μέτρια δραστήριος σχετίζεται με οφέλη για την υγεία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν προκύψει όροι όπως «σνακ δραστηριότητας».
Ιδιαίτερα για όσους εργάζονται από το σπίτι, τα «σνακ γυμναστικής», όπως ένα γρήγορο περπάτημα κατά τη διάρκεια της διαδρομής ή το μεσημεριανό διάλειμμα, μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση των δυσμενών επιπτώσεων του παρατεταμένου καθίσματος. Οι κινήσεις οποιουδήποτε είδους μπορούν να βοηθήσουν στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, συμβάλλοντας στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης κοινών χρόνιων ασθενειών όπως ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις.
