Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Διαβήτης Κύησης: Ένας καθηγητής του Rutgers και άλλοι ερευνητές πραγματοποίησαν συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση για να αξιολογήσουν μελέτες που συγκρίνουν τα περιγεννητικά αποτελέσματα μεταξύ ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη κύησης. Το βάρος της εγκυμοσύνης και οι βιοχημικοί δείκτες που μετρήθηκαν στο αίμα από γυναίκες με σακχαρώδη διαβήτη κύησης (GDM) σχετίζονταν με αυξημένο κίνδυνο κακής έκβασης της εγκυμοσύνης, υποδηλώνοντας μια νέα κατεύθυνση για τη διάγνωση ακριβείας, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η μελέτη με επικεφαλής την Ellen C. Francis, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Βιοστατιστικής και Επιδημιολογίας της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Rutgers, και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Communications Medicine, αξιολόγησε τη διαγνωστική αξία αυτών των δεικτών πριν ή κατά τη στιγμή της εξέτασης για σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM, έναν τύπο διαβήτη που μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. “Αν και διαπιστώσαμε ότι η παχυσαρκία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τους απογόνους που γεννιούνται μεγαλύτεροι για την ηλικία κύησης, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι μεταβολικές μεταβολές που συνοδεύουν την παχυσαρκία αυξάνουν τον κίνδυνο δυσμενών αποτελεσμάτων”, δήλωσε ο Francis. Ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης, που χαρακτηρίζεται από αυξημένα επίπεδα σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είναι η πιο κοινή μεταβολική πάθηση μεταξύ των εγκύων γυναικών και ενέχει κινδύνους τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί. Ενώ εφαρμόζονται οι συνήθεις θεραπείες, τα κλινικά αποτελέσματα μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των ατόμων.
Μελέτη καταγράφει δυνατότητες για έναν καλύτερο τρόπο διάγνωσης του διαβήτη κύησης
Ένας καθηγητής του Rutgers και άλλοι ερευνητές πραγματοποίησαν συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση για να αξιολογήσουν μελέτες που συγκρίνουν τα περιγεννητικά αποτελέσματα μεταξύ ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη κύησης. Το βάρος της εγκυμοσύνης και οι βιοχημικοί δείκτες που μετρήθηκαν στο αίμα από γυναίκες με σακχαρώδη διαβήτη κύησης (GDM) σχετίζονταν με αυξημένο κίνδυνο κακής έκβασης της εγκυμοσύνης, υποδηλώνοντας μια νέα κατεύθυνση για τη διάγνωση ακριβείας, σύμφωνα με τους ερευνητές. Η μελέτη με επικεφαλής την Ellen C. Francis, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Βιοστατιστικής και Επιδημιολογίας της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Rutgers, και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Communications Medicine, αξιολόγησε τη διαγνωστική αξία αυτών των δεικτών πριν ή κατά τη στιγμή της εξέτασης για σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM, έναν τύπο διαβήτη που μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. “Αν και διαπιστώσαμε ότι η παχυσαρκία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τους απογόνους που γεννιούνται μεγαλύτεροι για την ηλικία κύησης, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι μεταβολικές μεταβολές που συνοδεύουν την παχυσαρκία αυξάνουν τον κίνδυνο δυσμενών αποτελεσμάτων”, δήλωσε ο Francis. Ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης, που χαρακτηρίζεται από αυξημένα επίπεδα σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είναι η πιο κοινή μεταβολική πάθηση μεταξύ των εγκύων γυναικών και ενέχει κινδύνους τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί. Ενώ εφαρμόζονται οι συνήθεις θεραπείες, τα κλινικά αποτελέσματα μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των ατόμων. Ο Φράνσις είπε ότι η έρευνα καταδεικνύει την ανάγκη για μια πιο διαφοροποιημένη προσέγγιση για τη διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM, η οποία μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση των αποτελεσμάτων. Είναι η πρώτη συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας για την αξιολόγηση της δυνατότητας υποτύπων στον σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM και για να εξεταστεί εάν οι μη γλυκαιμικοί δείκτες θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη διαστρωμάτωση κινδύνου.
Ο Φράνσις είπε ότι ορισμένα από τη βιβλιογραφία προτείνουν τα προφίλ ινσουλίνης και τα επίπεδα τριγλυκεριδίων μπορεί να χρησιμεύσουν ως πολλά υποσχόμενοι δείκτες κινδύνου εκτός γλυκόζης. «Για να αξιολογήσουμε πραγματικά τις κλινικές επιπτώσεις των διαγνωστικών ακριβείας στον σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε εάν η αντίσταση στην ινσουλίνη ή τα υψηλότερα τριγλυκερίδια συνδέονται αιτιωδώς με αρνητικά αποτελέσματα και εάν μπορούμε να τα στοχεύσουμε με ασφάλεια στην εγκυμοσύνη», είπε ο Francis. Συνολικά, οι ερευνητές βρήκαν ένα κρίσιμο κενό στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, στην οποία οι περισσότερες μελέτες δεν είχαν επικεντρωθεί στη σύγκριση κλινικών, βιοχημικών ή κοινωνικοπολιτισμικών διαφορών μεταξύ των γυναικών που αναπτύσσουν σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM. «Στον έλεγχο πλήρους κειμένου 775 μελετών, διαπιστώσαμε ότι μόλις πρόσφατα επικεντρώθηκε σε κλινικούς, βιοχημικούς ή κοινωνικοπολιτιστικούς δείκτες που θα μπορούσαν να βελτιώσουν ποιος διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο κακών αποτελεσμάτων και στη σύγκριση των κλινικών αποτελεσμάτων μεταξύ διαφορετικών υποτύπων σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM. », είπε ο Φράνσις. “Τα δεδομένα από αυτές τις μελέτες δείχνουν ότι στο μέλλον, μπορεί να είμαστε σε θέση να βελτιώσουμε τον τρόπο διάγνωσης του σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM χρησιμοποιώντας ανθρωπομετρικές ή βιοχημικές πληροφορίες σε συνδυασμό με τις τρέχουσες διαγνωστικές προσεγγίσεις.” Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να εμβαθύνει σε μηχανιστικές μελέτες για βιοδείκτες ακριβείας, μεγάλες ποικίλες πληθυσμιακές μελέτες για αντιγραφή και πολυεθνικές μελέτες που επικεντρώνονται σε περιβαλλοντικούς και συμπεριφορικούς παράγοντες, είπε ο Francis. Θα πρέπει επίσης να διερευνήσει πιθανές γνώσεις σχετικά με τις περιστασιακές οδούς ετερογένειας εντός του σακχαρώδη διαβήτη κύησης GDM και τα αποτελέσματά του από γενετικά και πολυ-ομικά δεδομένα χρησιμοποιώντας προηγμένες αναλυτικές προσεγγίσεις. Οι συν-συγγραφείς της μελέτης περιλαμβάνουν ερευνητές από συνεργαζόμενα ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Σιγκαπούρη, τη Νότια Κορέα και την Αυστραλία.
