SARS-CoV-2: Η παρακολούθηση του ιού με δεδομένα τηλεφωνικής εφαρμογής προσφέρει πληροφορίες

SARS-CoV-2: Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανακάλυψαν πώς το ποσοστό του χρόνου έκθεσης σε κάποιον με επαφή με τον COVID-19 σχετίζεται με τον κίνδυνο μόλυνσης. Διαπίστωσαν ότι η διάρκεια έκθεσης σε άτομα με επαφή με COVID-19 αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης περισσότερο από ό,τι η εγγύτητα. Στην εργασία με τίτλο «Ψηφιακή μέτρηση του κινδύνου μετάδοσης SARS-CoV-2 από 7 εκατομμύρια επαφές»,”Digital measurement of SARS-CoV-2 transmission risk from 7 million contacts”, που δημοσιεύθηκε στο Nature, η ομάδα της Οξφόρδης ανέλυσε δεδομένα από την εφαρμογή NHS COVID-19 στην Αγγλία και την Ουαλία για να κατανοήσει την πιθανότητα μετάδοσης του SARS-CoV-2 μετά από έκθεση.

Η μελέτη ανέλυσε 7 εκατομμύρια επαφές COVID-19 από την εφαρμογή μεταξύ Απριλίου 2021 και Φεβρουαρίου 2022, που αφορούσαν 23 εκατομμύρια ώρες έκθεσης και 240.000 αναφερόμενες θετικές εξετάσεις. Οι επαφές αξιολογήθηκαν με βάση την εγγύτητα, τη διάρκεια και τις βαθμολογίες μολυσματικότητας, όπως υπολογίστηκαν από την εφαρμογή, οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για την εκτίμηση του κινδύνου μετάδοσης. Η εφαρμογή χρησιμοποίησε το πλαίσιο ειδοποίησης έκθεσης με διατήρηση της ιδιωτικής ζωής για την καταγραφή μετρήσεων της ισχύος του σήματος Bluetooth μεταξύ smartphones για την εκτίμηση της εγγύτητας. Κάτω από 1 μέτρο, η βαθμολογία εγγύτητας παρέμεινε σταθερή και μειώθηκε με το αντίστροφο τετράγωνο της απόστασης πάνω από 1 μέτρο. Η διάρκεια εκτιμήθηκε ως ημίωρα μπλοκ στα οποία σημειώθηκε εγγύτητα επαφής COVID-19. Τα δεδομένα έκθεσης είχαν στρέβλωση προς τις μικρότερες και χαμηλότερου κινδύνου δημόσιες συναντήσεις, ενώ οι μεταδόσεις συνέβησαν σε ένα ευρύ φάσμα επιπέδων κινδύνου, με διάρκεια  κυμαινόταν από μία ώρα έως αρκετές ημέρες. Οι οικιακές και επαναλαμβανόμενες επαφές αντιπροσώπευαν μικρότερο ποσοστό των καταγεγραμμένων από την εφαρμογή επαφών COVID-19, αλλά ήταν υπεύθυνες για περισσότερες μεταδόσεις λόγω της μεγαλύτερης διάρκειας και της στενότερης εγγύτητας στα οικιακά περιβάλλοντα. Η διάρκεια της έκθεσης διαδραμάτισε τον πιο κρίσιμο ρόλο στην πρόβλεψη της μετάδοσης. Οι σύντομες εκθέσεις επέδειξαν γραμμική αύξηση της πιθανότητας αναφερόμενης μετάδοσης με ρυθμό 1,1% ανά ώρα. Μετά από λίγες ώρες, αυτή η αύξηση της πιθανότητας μετάδοσης επιβραδύνθηκε καθώς η πιθανότητα μόλυνσης συνέχισε να ανεβαίνει.

Υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί στην ανάλυση δεδομένων εφαρμογών για την ανακατασκευή του κινδύνου μόλυνσης. Υπάρχει δυνητική μεροληψία του δείγματος από την πρόσβαση μόνο σε δεδομένα που παράγονται από άτομα που ενδιαφέρονται αρκετά ώστε να συμμετάσχουν με μια εφαρμογή κινδύνου και ιχνηλασιμότητας. Αυτό θα μπορούσε να περιορίσει τους υπολογισμούς του κινδύνου μετάδοσης σε ένα τμήμα του πληθυσμού που είναι πιο πιθανό να λαμβάνει τις συνιστώμενες προφυλάξεις όταν βρίσκεται κοντά σε άλλους. Τα δεδομένα της εφαρμογής βασίζονται επίσης στα άτομα που αναφέρουν μόνοι τους τα θετικά αποτελέσματα των δοκιμών COVID-19, ένα βήμα που ένα άγνωστο ποσοστό χρηστών της εφαρμογής θα μπορούσε να παραλείψει. Εάν η εφαρμογή θεωρούνταν ότι προσφέρει ένα εργαλείο κινδύνου έκθεσης για την αποφυγή του COVID-19, η λήψη του COVID-19 θα μπορούσε να τερματίσει το ενδιαφέρον ορισμένων χρηστών για την εφαρμογή, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε αυτο-αναφοράς μόλυνσης. Παρά τους περιορισμούς, τα δεδομένα της εφαρμογής και η ανάλυση της μελέτης προσφέρουν μια σπάνια ματιά σε εκατομμύρια αλληλεπιδράσεις, επιτρέποντας την καλύτερη εκδοχή των διαθέσιμων παρατηρήσεων κινδύνου. Η μελέτη επικύρωσε την ακρίβεια και την επιδημιολογική συνάφεια των υπολογισμών της βαθμολογίας κινδύνου της εφαρμογής, διαπιστώνοντας ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των καταγεγραμμένων από την εφαρμογή μετρήσεων (εγγύτητα, διάρκεια) και της πραγματικής πιθανότητας αναφερόμενων μεταδόσεων.