Νοσοκομεία: Υψηλή διαγνωστική ακρίβεια στα τμήματα επειγόντων περιστατικών

Νοσοκομεία: Η διαγνωστική ακρίβεια είναι υψηλή στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, με περίπου 5,7 τοις εκατό των ασθενών να έχουν διαγνωστεί λανθασμένα, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύθηκε στις 15 Δεκεμβρίου από τον Οργανισμό για την Έρευνα και την Ποιότητα της Υγείας. Ο David E. Newman-Toker, M.D., Ph.D., από το Κέντρο Πρακτικής Βασισμένης σε Αποδείξεις (Evidence-based Practice Center) του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη, και οι συνεργάτες του, εξέτασαν διαγνωστικά σφάλματα ή βλάβες που σχετίζονται με εσφαλμένες διαγνώσεις σε τμήματα επειγόντων περιστατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες ή σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες.

Συμπεριλήφθηκαν συνολικά 279 μελέτες που αντιμετώπισαν τρία βασικά ερωτήματα. Σύμφωνα με την έκθεση, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η διαγνωστική ακρίβεια είναι υψηλή στο τμήμα επειγόντων περιστατικών συνολικά, αλλά περίπου το 5,7 τοις εκατό των ασθενών λαμβάνουν εσφαλμένη διάγνωση. Ως αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένης διάγνωσης, ορισμένοι υποφέρουν από μια ανεπιθύμητη ενέργεια (περίπου 2,0 τοις εκατό) και ορισμένες από αυτές τις ανεπιθύμητες ενέργειες είναι σοβαρές (περίπου 0,3 τοις εκατό). Αυτά τα ποσοστά είναι ισοδύναμα με εκείνα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και της νοσοκομειακής περίθαλψης. Συνολικά, πέντε παθήσεις ευθύνονται για το 39 τοις εκατό των σοβαρών βλαβών που σχετίζονται με λανθασμένη διάγνωση (εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα του μυοκαρδίου, ανεύρυσμα/τομή αορτής, συμπίεση/τραυματισμός νωτιαίου μυελού και φλεβική θρομβοεμβολή), ενώ οι κορυφαίες 15 παθήσεις αντιπροσώπευαν το 68 τοις εκατό. Σημαντική διακύμανση παρατηρείται στα ποσοστά διαγνωστικών σφαλμάτων ανά νόσο, που κυμαίνονται από 1,5 τοις εκατό για έμφραγμα του μυοκαρδίου έως 56 τοις εκατό για απόστημα σπονδυλικής στήλης. Για μια δεδομένη ασθένεια, η πιθανότητα σφάλματος αυξάνεται με μη ειδικά ή άτυπα συμπτώματα. Η ζάλη ή ο ίλιγγος αυξάνει τις πιθανότητες λανθασμένης διάγνωσης 14 φορές σε σχέση με τα κινητικά συμπτώματα για εγκεφαλικό. «Απαιτούνται επεκτάσιμες λύσεις για τη βελτίωση των διαγνωστικών διαδικασιών δίπλα στο κρεβάτι, και αυτές θα πρέπει να στοχεύουν στις πιο συχνά εσφαλμένες κλινικές παρουσιάσεις βασικών ασθενειών που προκαλούν σοβαρές βλάβες», γράφουν οι συγγραφείς.