Ύπνος Διαταραχές: Διαφέρουν σε παιδιά με αυτισμό και ΔΕΠΥ έναντι των παιδιών με κανονική ανάπτυξη

Ύπνος Διαταραχές: Για τους περισσότερους τύπους διαταραχών ύπνου, υπάρχουν σημαντικές διαφορές για τα παιδιά με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) και εκείνα με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) σε σύγκριση με τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στις 29 Δεκεμβρίου, στην Έρευνα Αυτισμού.

Η Carmen Berenguer, Ph.D., από το Πανεπιστήμιο της Βαλέντσια (Universitat de València) στην Ισπανία και οι συνεργάτες της εξέτασαν τις διαφορές στα προβλήματα ύπνου μεταξύ μιας ομάδας παιδιών με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού ΔΑΦ χωρίς νοητικές αναπηρίες, μιας ομάδας παιδιών με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ΔΕΠΥ και μιας ομάδας παιδιών με νοητική στέρηση TD. 47, 43, και 32 παιδιά, αντίστοιχα, ηλικίας 7 έως 12 ετών ταιριάστηκαν ως προς την ηλικία και την ευφυΐα. Ερωτηματολόγια για τη μέτρηση των διαταραχών ύπνου και των επικοινωνιακών δεξιοτήτων συμπληρώθηκαν από τους γονείς. Οι ερευνητές εντόπισαν σημαντικές διαφορές στους περισσότερους τύπους διαταραχών ύπνου μεταξύ των ομάδων παιδιών με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού ASD και με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ADHD και της ομάδας παιδιών με νοητική στέρηση TD. Η ομάδα με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ΔΕΠΥ παρουσίασε σημαντικά περισσότερες διαταραχές της αναπνοής στον ύπνο και υπεριδρωσία σε σύγκριση με τις ομάδες με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού ΔΑΦ και με νοητική στέρηση, καθώς και περισσότερα συνολικά προβλήματα ύπνου. Σε σύγκριση με την ομάδα με τη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, η ομάδα με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ΔΕΠΥ είχε μεγαλύτερη προγνωστική δύναμη των προβλημάτων ύπνου στις δυσκολίες επικοινωνίας.

Τα προβλήματα ύπνου βρέθηκε ότι μεσολαβούν εν μέρει στη συσχέτιση μεταξύ των συμπτωμάτων και της επικοινωνίας και στις δύο ομάδες. «Η κατανόηση των δυσλειτουργιών ύπνου που συμβαίνουν και στις δύο καταστάσεις και η επίδρασή τους σε άλλους τομείς, όπως η επικοινωνία, είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη προσαρμοσμένων παρεμβάσεων που μειώνουν τις αρνητικές συνέπειες των διαταραχών του ύπνου», γράφουν οι συγγραφείς.