Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Τα άτομα που ζουν με HIV πρέπει να λαμβάνουν αντιρετροϊκή αγωγή δια βίου για να αποτρέψουν τον πολλαπλασιασμό του ιού στο σώμα τους. Αλλά μερικοί άνθρωποι, γνωστοί ως «ελεγκτές μετά τη θεραπεία», κατάφεραν να διακόψουν τη θεραπεία τους διατηρώντας ένα μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο για αρκετά χρόνια. Η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας HIV θα μπορούσε να προωθήσει τον μακροπρόθεσμο έλεγχο του ιού εάν διακοπεί η θεραπεία.
Επιστήμονες από το Institut Pasteur, το CEA, το Inserm, το Université Paris Cité και το Université Paris-Saclay, σε συνεργασία με το Institut Cochin και με την υποστήριξη των MSD Avenir και ANRS Emerging Infectious Diseases, χρησιμοποίησαν ένα ζωικό μοντέλο για να εντοπίσουν ένα παράθυρο ευκαιρίας για εισαγωγή θεραπείας που προάγει την ύφεση της λοίμωξης HIV. Φαίνεται ότι η έναρξη της θεραπείας τέσσερις εβδομάδες μετά τη μόλυνση προάγει τον μακροχρόνιο έλεγχο του ιού μετά τη διακοπή της θεραπείας μετά από δύο χρόνια αντιρετροϊκής θεραπείας.
Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν πόσο σημαντικό είναι για τα άτομα με HIV να διαγνωστούν και να ξεκινήσουν τη θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature Communications στις 11 Ιανουαρίου 2024. Η έρευνα για την κοόρτη VISCONTI, που αποτελείται από 30 ελεγκτές μετά τη θεραπεία, απέδειξε την ιδέα της πιθανής μακροπρόθεσμης ύφεσης για άτομα που ζουν με HIV. Αυτά τα άτομα έλαβαν έγκαιρη θεραπεία που διατηρήθηκε για αρκετά χρόνια.
Όταν στη συνέχεια διέκοψαν την αντιρετροϊκή τους θεραπεία, ήταν σε θέση να ελέγξουν τη ιαιμία για μια περίοδο που διήρκεσε περισσότερα από 20 χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις. Εκείνη την εποχή (το 2013), η ομάδα που ηγήθηκε της μελέτης VISCONTI πρότεινε ότι η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας θα μπορούσε να προωθήσει τον έλεγχο του ιού, αλλά αυτό έμεινε να αποδειχτεί.
Σε αυτή τη νέα μελέτη, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο λοίμωξης από πρωτεύοντα SIV το οποίο τους επέτρεψε να ελέγχουν όλες τις παραμέτρους (φύλο, ηλικία, γενετική, ιικό στέλεχος κ.λπ.) που μπορεί να έχουν αντίκτυπο στην ανάπτυξη ανοσολογικών αποκρίσεων και στην εξέλιξη της νόσου. . Συνέκριναν ομάδες που είχαν λάβει δύο χρόνια θεραπείας, ξεκινώντας είτε λίγο μετά τη μόλυνση (στην οξεία φάση) είτε αρκετούς μήνες μετά τη μόλυνση (στη χρόνια φάση), είτε χωρίς θεραπεία.
Τα αναπαραγώγιμα αποτελέσματα δείχνουν ότι η έναρξη της θεραπείας εντός τεσσάρων εβδομάδων από τη μόλυνση (όπως συνέβη για τους περισσότερους από τους συμμετέχοντες στη μελέτη VISCONTI) προάγει έντονα τον έλεγχο του ιού μετά τη διακοπή της θεραπείας. Αυτό το προστατευτικό αποτέλεσμα χάνεται εάν η θεραπεία ξεκινήσει μόλις πέντε μήνες αργότερα.
«Δείχνουμε τη σχέση μεταξύ της έγκαιρης θεραπείας και του ελέγχου της λοίμωξης μετά τη διακοπή της θεραπείας και η μελέτη μας δείχνει ότι υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την προώθηση της ύφεσης της λοίμωξης HIV», σχολιάζει ο Asier Sáez-Cirión, επικεφαλής του Ινστιτούτου Pasteur’s Viral Reservoirs and Immune. Μονάδα Ελέγχου και ο τελευταίος συγγραφέας της μελέτης.
Οι επιστήμονες απέδειξαν επίσης ότι η έγκαιρη θεραπεία προάγει την ανάπτυξη μιας αποτελεσματικής ανοσοαπόκρισης κατά του ιού. Αν και τα αντιιικά CD8+ T ανοσοκύτταρα που αναπτύχθηκαν τις πρώτες εβδομάδες μετά τη μόλυνση έχουν πολύ περιορισμένο αντιιικό δυναμικό, η πρώιμη εισαγωγή μακροχρόνιας θεραπείας προάγει την ανάπτυξη των CD8+ Τ κυττάρων μνήμης, τα οποία έχουν ισχυρότερο αντιιικό δυναμικό και επομένως είναι ικανά να ελέγχουν αποτελεσματικά η ιική ανάκαμψη που εμφανίζεται μετά τη διακοπή της θεραπείας.
“Παρατηρήσαμε ότι η έγκαιρη θεραπεία που διατηρείται για δύο χρόνια βελτιστοποιεί την ανάπτυξη των ανοσοκυττάρων. Αποκτούν αποτελεσματική μνήμη έναντι του ιού και μπορούν να τον εξαλείψουν φυσικά όταν η ιική ανάκαμψη εμφανίζεται μετά τη διακοπή της θεραπείας”, εξηγεί ο Asier Sáez-Cirión. Αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν πόσο σημαντικό είναι για τα άτομα με HIV να διαγνωστούν και να ξεκινήσουν τη θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα.
«Η έναρξη της θεραπείας έξι μήνες μετά τη μόλυνση, μια καθυστέρηση που η μελέτη μας δείχνει ότι οδηγεί σε απώλεια αποτελεσματικότητας, θεωρείται ήδη πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε σύγκριση με την τρέχουσα κλινική πρακτική, με πολλά άτομα με HIV να ξεκινούν θεραπεία χρόνια μετά τη μόλυνση, επειδή έχουν διαγνωστεί πολύ αργά», σημειώνει ο Roger Le Grand, Διευθυντής του IDMIT (Μοντέλα Λοιμώξεων για Καινοτόμες Θεραπείες) και τελευταίος συγγραφέας της μελέτης.
«Η πρώιμη θεραπεία έχει διπλό αποτέλεσμα: Μεμονωμένα, καθώς η έγκαιρη θεραπεία αποτρέπει τη διαφοροποίηση του ιού στο σώμα και διατηρεί και βελτιστοποιεί τις ανοσολογικές αποκρίσεις έναντι του ιού· και συλλογικά, καθώς αποτρέπει την πιθανότητα εξάπλωσης του ιού σε άλλους ανθρώπους», προσθέτει ο Asier. Sáez-Cirión. Αυτά τα αποτελέσματα θα πρέπει να καθοδηγούν την ανάπτυξη νέων ανοσοθεραπειών που στοχεύουν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού που εμπλέκονται στην ύφεση της λοίμωξης HIV.
