Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Οι άνδρες με φλεγμονώδη νόσο των αρθρώσεων, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, είναι λιγότερο πιθανό να είναι άτεκνοι και έχουν περισσότερα παιδιά από τους υγιείς συνομηλίκους τους, προτείνει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο στο Annals of the Rheumatic Diseases. Άγνωστοι ακόμη παράγοντες που σχετίζονται με την ανάπτυξη της νόσου ή/και τη θεραπεία της μπορεί να επηρεάσουν τη γονιμότητα, προτείνουν οι ερευνητές.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα αυξάνονται στη Δύση και έχει αναφερθεί μειωμένη γονιμότητα σε Νορβηγίδες με φλεγμονώδεις ασθένειες των αρθρώσεων. Ωστόσο, μόνο μερικές μελέτες που εξετάζουν τις πιθανές επιπτώσεις στη γονιμότητα των ανδρών έχουν πραγματοποιηθεί, εξηγούν οι ερευνητές. Για να διερευνήσουν περαιτέρω αυτά τα ζητήματα, χρησιμοποιώντας την έλλειψη τεκνοποίησης και τον αριθμό των παιδιών ως υποδοχείς για τη γονιμότητα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια εθνική ομάδα 10.865 Νορβηγών ανδρών με ρευματοειδή αρθρίτιδα (37%), ψωριασική αρθρίτιδα (33%) ή σπονδυλαρθρίτιδα (30%).
Καθένας από αυτούς αντιστοιχίστηκε με 5 υγιείς άνδρες (54.325) από τον γενικό πληθυσμό. Μεταξύ του 1967 και του Αυγούστου 2021 γεννήθηκαν 111.246 παιδιά με συνολικό αριθμό 65.190 ανδρών. Ο μέσος όρος ηλικίας της πρώτης πατρότητας ήταν 27 μεταξύ των ανδρών με φλεγμονώδη νόσο των αρθρώσεων και 28 στην ομάδα σύγκρισης. Η μέση ηλικία κατά τη διάγνωση ήταν 44. Οι γεννήσεις και η έλλειψη τέκνων χωρίστηκαν σε 3 χρονικές περιόδους, αντανακλώντας σημαντικές αλλαγές στη φαρμακευτική αγωγή για φλεγμονώδεις παθήσεις των αρθρώσεων.
Ο μέσος αριθμός παιδιών που απέκτησε κάθε ασθενής ήταν 1,8 σε σύγκριση με 1,7 στην ομάδα σύγκρισης και περίπου 1 στους 5 (21%) των ασθενών ήταν χωρίς παιδιά σε σύγκριση με περισσότερους από 1 στους 4 (27%) στην ομάδα σύγκρισης. Ο αριθμός των παιδιών που γεννήθηκαν από άνδρες και στις δύο ομάδες ήταν ο εξής: ένα παιδί, 15% έναντι 14%· δύο, 36% έναντι 33%· τρία, 20% έναντι 19%· και τέσσερα ή περισσότερα, 7% έναντι 7%.
Η διαφορά στην έλλειψη τεκνοποίησης και στον αριθμό των παιδιών μεταξύ των δύο ομάδων παρατηρήθηκε σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, εκτός από τα παιδιά ηλικίας 19 ετών και κάτω. Ομοίως, το ποσοστό των άτεκνων ανδρών παρέμεινε σημαντικά χαμηλότερο μεταξύ των ασθενών από ό,τι στην ομάδα σύγκρισης για εκείνους που διαγνώστηκαν μεταξύ 20 και 79 ετών.
Αυτές οι διαφορές ήταν σταθερές με την πάροδο του χρόνου, αλλά η μεγαλύτερη διαφορά στον αριθμό των παιδιών ήταν αριθμητικά υψηλότερη για εκείνα που διαγνώστηκαν μετά το 2000: μέσος όρος 1,8 έναντι 1,6. Αυτοί οι ασθενείς είχαν επίσης τον χαμηλότερο κίνδυνο έλλειψης παιδιών: 22% έναντι 28%. Την εποχή 2000-2021, η μεγαλύτερη απόλυτη διαφορά στην έλλειψη παιδιών παρατηρήθηκε μεταξύ των ανδρών που διαγνώστηκαν στα 30 τους: 22% έναντι 32%. Την περίοδο 1967-85 και 1986-99, οι διαφορές ήταν λιγότερο εμφανείς.
Αυτή είναι μια μελέτη παρατήρησης και ως εκ τούτου, δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με την αιτία. Και εκτός από την ίδια την ασθένεια, ψυχολογικοί και κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες, η εργασιακή κατάσταση και το κάπνισμα θα μπορούσαν όλα να επηρεάσουν παράγοντες γονιμότητας που οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να αξιολογήσουν.
Αλλά καταλήγουν στο συμπέρασμα: “Οι άνδρες ασθενείς με [φλεγμονώδη νόσο των αρθρώσεων] μπορεί να είναι σίγουροι ότι δεν αναμένεται έκπτωση της γονιμότητας. Ωστόσο, θα πρέπει να πραγματοποιηθούν υπομελέτες σύμφωνα με συγκεκριμένες διαγνώσεις για να προσφέρουν πιο στοχευμένες πληροφορίες για τους ασθενείς.”
Και προσθέτουν: «Η ανακάλυψή μας για λιγότερη έλλειψη παιδιών και υψηλότερο αριθμό παιδιών ανά άνδρα σε ασθενείς με [φλεγμονώδη νόσο των αρθρώσεων] είναι νέα και δημιουργεί νέες υποθέσεις σχετικά με συσχετίσεις μεταξύ γονιμότητας, φλεγμονωδών ρευματικών παθήσεων και φαρμάκων που ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό. ερευνηθεί περαιτέρω».
