Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Υγείας & Επιστήμης του Όρεγκον και του Μασονικού Ινστιτούτου για τον Αναπτυσσόμενο Εγκέφαλο του Πανεπιστημίου της Μινεσότα αξιοποίησαν ένα μεγάλο εθνικό σύνολο δεδομένων και νευροαπεικόνιση για να επιβεβαιώσουν τις επιπτώσεις της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας ή ΔΕΠΥ σε όλο τον εγκέφαλο. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Neuroscience, αποκαλύπτει περαιτέρω την περίπλοκη σχέση μεταξύ της συνδεσιμότητας του εγκεφάλου και των διαταραχών συμπεριφοράς όπως η ΔΕΠΥ.
“Η ομάδα μας στο OHSU ενδιαφέρεται πολύ για τον εντοπισμό παραγόντων κινδύνου για ΔΕΠΥ, ώστε να μπορούμε να βελτιώσουμε την αξιολόγηση για παιδιά που μπορεί να ζουν με αυτή τη διαταραχή”, δήλωσε ο Michael A. Mooney, Ph.D., επίκουρος καθηγητής ιατρικής πληροφορικής και κλινικής επιδημιολογίας. στην Ιατρική Σχολή του OHSU, σχολή στο Κέντρο Καινοτομίας Ψυχικής Υγείας του OHSU και ο αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης.
«Αξιολογώντας τις σωρευτικές επιδράσεις των περιοχών σε ολόκληρο τον εγκέφαλο, εξετάζουμε τώρα τη ΔΕΠΥ ως ένα ζήτημα ολόκληρου του εγκεφάλου, το οποίο θα μπορούσε να διευκολύνει την πρόβλεψη ποια παιδιά έχουν ΔΕΠΥ και πόσο σοβαρή μπορεί να είναι», συνέχισε ο Mooney. «Στο δρόμο, ελπίζουμε ότι αυτό θα βοηθήσει στην έγκαιρη αναγνώριση των παιδιών που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, ώστε να μπορούν να λάβουν τη βοήθεια που χρειάζονται το συντομότερο δυνατό».
Η ΔΕΠΥ είναι μια κοινή νευροαναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει περίπου το 3,5% των ανθρώπων στις ΗΠΑ και χαρακτηρίζεται από γνωστικές, συμπεριφορικές και συναισθηματικές διαφορές. Στα παιδιά, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα με την προσοχή και τον έλεγχο παρορμητικών συμπεριφορών, που μπορεί να προκαλέσουν δυσκολίες στο σχολείο, στο σπίτι και με τους συνομηλίκους. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει ενιαίο, καθολικό τεστ για την πρόβλεψη ή τη διάγνωση παιδιών με ΔΕΠΥ. Συνήθως, ένας ιατρός θα κάνει μια διάγνωση με βάση μια φυσική εξέταση, το ιατρικό ιστορικό και την αξιολόγηση των συμπτωμάτων ενός παιδιού.
Προηγούμενες μελέτες συχνά εξέταζαν εάν τα παιδιά με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν διαφορές σε συγκεκριμένα δίκτυα ή περιοχές στον εγκέφαλο, ωστόσο, αυτή η μελέτη είχε στόχο να αμφισβητήσει αυτή τη μέθοδο. Στη μελέτη, οι ερευνητές μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν μέσω ανάλυσης δεδομένων νευροαπεικόνισης ότι υπάρχουν σωρευτικές επιδράσεις της ΔΕΠΥ σε ολόκληρο τον εγκέφαλο, κάτι που απαιτεί μια προσέγγιση ολόκληρου του εγκεφάλου στην έρευνα, τη διάγνωση και τη θεραπεία της ΔΕΠΥ.
Σήμα σε όλο τον εγκέφαλο
Η μελέτη αξιοποίησε τη Μελέτη Γνωσιακής Ανάπτυξης Εγκεφάλου Εφήβων ή ABCD, μια πρωτοποριακή μελέτη σε σχεδόν 12.000 παιδιά, ηλικίας 9 και 10 ετών, η οποία χαρτογραφεί τη συμπεριφορική, κοινωνική και εγκεφαλική ανάπτυξη σε μια περίοδο 10 ετών.
Με αυτό το σύνολο δεδομένων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα νευροαπεικόνισης για να κατασκευάσουν μια βαθμολογία πολυνευροκινδύνου ή PNRS, μια μέθοδο που υπολογίζει την πιθανότητα ενός αποτελέσματος υγείας με βάση την εγκεφαλική δραστηριότητα ενός ασθενούς – ή πιο συγκεκριμένα, τη συνδεσιμότητα του εγκεφάλου, η οποία είναι η συσχέτιση της δραστηριότητας μεταξύ πολλαπλών διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου.
Η μέθοδος PNRS αποτελείται από δύο βήματα. Πρώτον, ένα σύνολο δεδομένων χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό ενός μοτίβου συνδεσιμότητας σε ολόκληρο τον εγκέφαλο που σχετίζεται με ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό. σε αυτή την περίπτωση, συμπτώματα ΔΕΠΥ. Στη συνέχεια, χρησιμοποιείται ένα δεύτερο σύνολο δεδομένων για να επικυρωθεί εάν αυτό το μοτίβο συνδεσιμότητας προβλέπει πραγματικά το χαρακτηριστικό. Οι συμμετέχοντες με εγκεφαλική δραστηριότητα πολύ παρόμοια με το μοτίβο που εντοπίστηκε προηγουμένως δίνεται υψηλότερη βαθμολογία, ενώ σε αυτούς που είναι λιγότερο όμοιοι δίνεται χαμηλότερη βαθμολογία.
Η συσχέτιση μεταξύ των συμπτωμάτων PNRS και ADHD δοκιμάστηκε σε ένα υποσύνολο της ομάδας μελέτης ABCD και στη συνέχεια δοκιμάστηκε περαιτέρω στην ανεξάρτητη ομάδα μελέτης περιπτώσεων ελέγχου Oregon-ADHD-1000. Και στις δύο ομάδες, τα ευρήματα πρότειναν μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της συνδεσιμότητας σε όλο τον εγκέφαλο και των συμπτωμάτων ΔΕΠΥ.
“Αυτό είναι συναρπαστικό, επειδή μεγάλο μέρος της προηγούμενης έρευνας είχε επικεντρωθεί σε μεμονωμένες περιοχές του εγκεφάλου, αλλά η μελέτη μας έβλεπε ότι αυτό δεν συμβαίνει σε γενικές γραμμές”, είπε ο Mooney. «Στην πραγματικότητα, υπάρχει σήμα από όλες τις περιοχές του εγκεφάλου που συμβάλλουν στον κίνδυνο της ΔΕΠΥ».
Κοιτάζοντας το μέλλον, οι ερευνητές θα διερευνήσουν εάν αυτά τα ευρήματα είναι συνεπή μεταξύ διαφορετικών ηλικιών και χρονικών σημείων κατά τη διάρκεια της ζωής του παιδιού. Επιπλέον, οι ερευνητές ενδιαφέρονται για την εφαρμογή της μεθόδου PNRS για την πρόβλεψη του κινδύνου για άλλες νευρολογικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη ή το άγχος.
“Σε αυτό το στάδιο της έρευνας, εξακολουθούμε να αξιολογούμε την κλινική χρησιμότητα αυτών των ευρημάτων. Ωστόσο, σίγουρα δείχνει ότι δεν εξετάζουμε τις συνθήκες συμπεριφοράς σε ένα σιλό”, είπε ο Mooney. «Ελπίζουμε να συνεχίσουμε την έρευνα σε αυτόν τον τομέα, ώστε στο μέλλον, να μπορέσουμε να βελτιώσουμε τη μέθοδο σε σημείο που θα μπορούσε πραγματικά να χρησιμοποιηθεί σε περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης, παρέχοντας πρόβλεψη και αξιολόγηση κινδύνου ΔΕΠΥ».
