Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Στην καθημερινή τους ζωή, οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίσουν πολλές καταστάσεις που μπορεί να τους θέσουν σε διαφορετικό βαθμό κινδύνου, ή με άλλα λόγια, καταστάσεις στις οποίες οι επιλογές τους μπορούν να αυξήσουν ή να μειώσουν την πιθανότητα εμφάνισης ενός ανεπιθύμητου συμβάντος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, διαφορετικοί άνθρωποι μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο επιρρεπείς σε συμπεριφορές ανάληψης κινδύνου, όπως ο τζόγος ή η επένδυση μεγάλων χρηματικών ποσών.
Ορισμένες προηγούμενες μελέτες υποδεικνύουν ότι οι τάσεις ανάληψης κινδύνου ενός ατόμου θα μπορούσαν να σχετίζονται με τον βαθμό στον οποίο είναι επιρρεπή στην ύπνωση, γνωστό και ως υπνωτισμό. Ωστόσο, η σχέση μεταξύ αυτών των δύο ανθρώπινων χαρακτηριστικών παραμένει ελάχιστα κατανοητή.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Πίζας στην Ιταλία διεξήγαγαν πρόσφατα μια μελέτη που διερεύνησε αυτή τη σχέση, χρησιμοποιώντας μια ψυχολογική εργασία που διερεύνησε τη συμπεριφορά ανάληψης κινδύνου και ένα τεστ υπνωτικής ευαισθησίας. Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο Neuroscience Letters, υπογραμμίζουν διαφορετικούς συσχετισμούς μεταξύ της αντίληψης των κινδύνων και της τάσης για ανάληψη κινδύνων μεταξύ των ατόμων με χαμηλή, μέση ή υψηλή βαθμολογία στο τεστ υπνωτικότητας.
Η υπνωτιστικότητα, που ορίζεται ευρέως ως η τάση προσαρμογής των αντιλήψεων, των αναμνήσεων και των συμπεριφορών μετά από ύπνωση και υπνωτικές υποδείξεις που εκτελούνται ακόμη και όταν είναι συνειδητή, θεωρείται ότι είναι ένα σταθερό χαρακτηριστικό. Αυτό σημαίνει ότι αυτό το χαρακτηριστικό γενικά δεν τείνει να αλλάξει πολύ με την πάροδο του χρόνου.
«Ορισμένοι νευροφυσιολογικοί και συμπεριφορικοί συσχετισμοί που σχετίζονται με την υπνωτισμό, υποδηλώνουν ότι το επίπεδο υπνωτισμού, μετρούμενο με τυπικές κλίμακες που ταξινομούν τα άτομα σε άτομα με χαμηλή (χαμηλή), μεσαία (μέτρια) και υψηλή υπνωτισμό (υψηλά), μπορεί να σχετίζεται με την τάση και την ανάληψη κινδύνου». Οι Francy Cruz-Sanabria, Ugo Faraguna και οι συνάδελφοί τους έγραψαν στην εφημερίδα τους.
«Για να μελετήσουμε εάν η υπνωτιστικότητα ρυθμίζει την τάση και τη συμπεριφορά κινδύνου, στρατολογήσαμε υγιείς συμμετέχοντες, ταξινομημένους μέσω της κλίμακας υπνωτικής ευαισθησίας του Standford (μορφή α) και συγκρίναμε τα χαμηλά» (n = 33), τα μεσαία» (n = 19) και τα υψηλά» (n = 15) βιωματικές και συμπεριφορικές μεταβλητές αντίληψης κινδύνου και τάσης μέσω της κλίμακας ανάληψης κινδύνου για συγκεκριμένο τομέα και της εργασίας αναλογικού κινδύνου Balloon», συνέχισε η ομάδα.
Οι Cruz-Sanabria, Faraguna και οι συνάδελφοί τους πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων στα οποία συμμετείχαν 67 συμμετέχοντες που είχαν ολοκληρώσει προηγουμένως μια αξιολόγηση υπνωτικής ευαισθησίας, χρησιμοποιώντας την ιταλική έκδοση ενός καθιερωμένου τεστ για τη μέτρηση της υπνωτικότητας. Αυτοί οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ολοκληρώσουν δύο διαφορετικές εργασίες.
Πρώτον, συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο που τους ζητούσε να βαθμολογήσουν συγκεκριμένες συμπεριφορές ως προς το πόσο επικίνδυνες τις αντιλαμβάνονταν, πόσο θα μπορούσαν να τους ωφελήσουν αυτές οι συμπεριφορές και πόσο πιθανό ήταν να τις εμπλακούν. Στη συνέχεια, συμμετείχαν σε 90 δοκιμές της εργασίας αναλογικού κινδύνου με μπαλόνι, μια εργασία συμπεριφοράς σχεδιασμένη να αξιολογεί την τάση των ατόμων να εμπλέκονται σε συμπεριφορά ανάληψης κινδύνου.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας αναλογικού κινδύνου μπαλονιού, παρουσιάζονται στους ανθρώπους τρεις τύπους μπαλονιών, που χαρακτηρίζονται από το διαφορετικό χρώμα τους. Πατώντας ένα πλήκτρο σε ένα πληκτρολόγιο, το θέμα μπορεί να προκαλέσει το φούσκωμα των παρουσιαζόμενων μπαλονιών, επιτρέποντάς τους να κερδίσουν 1 ευρώ.
Τα χρήματα συσσωρεύονται κάθε φορά που φουσκώνουν το μπαλόνι, αλλά όταν ένα μπαλόνι εκρήγνυται, όλα τα συσσωρευμένα χρήματα χάνονται. Οι συμμετέχοντες μπορούν να αποφασίσουν να μεταφέρουν τα χρήματα που συσσώρευσαν σε μια «εικονική τράπεζα» ανά πάσα στιγμή για να τα εξασφαλίσουν ή να συνεχίσουν να φουσκώνουν τα μπαλόνια για να αυξήσουν το κέρδος.
Συγκεκριμένα, τα μπαλόνια διαφορετικών χρωμάτων έχουν διαφορετική πιθανότητα έκρηξης, αλλά αυτές οι πληροφορίες δεν κοινοποιούνται στους συμμετέχοντες στην αρχή της εργασίας. Οι ερευνητές ανέλυσαν τη συμπεριφορά των συμμετεχόντων στη μελέτη τους κατά τη διάρκεια αυτής της εργασίας (δηλαδή, πόσες φορές πάτησαν το κλειδί για να φουσκώσουν μπαλόνια και πόσο συχνά μετέφεραν χρήματα στην τράπεζα), σε συνδυασμό με τις απαντήσεις τους στο ερωτηματολόγιο και τη βαθμολογία τους στο τεστ ευαισθησίας.
