Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Επιληψία και ΙΨΔ: Η Αμερικανίδα Amber Pearson συνήθιζε να πλένει τα χέρια της μέχρι να αιμορραγήσει, τρομοκρατημένη από την ιδέα της μόλυνσης από καθημερινά είδη, ένα εξουθενωτικό αποτέλεσμα της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής της (OCD). Αλλά τα επαναλαμβανόμενα τελετουργικά της κατάστασής της παραδίδονται σε μεγάλο βαθμό στη μνήμη, χάρη σε ένα επαναστατικό εγκεφαλικό εμφύτευμα που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία τόσο της επιληψίας όσο και της ΙΨΔ της. «Είμαι πραγματικά παρούσα στην καθημερινότητά μου και αυτό είναι απίστευτο», είπε η 34χρονη στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Παλιότερα, ανησυχούσα συνεχώς στο μυαλό μου για τους ψυχαναγκασμούς μου».
Τα εγκεφαλικά εμφυτεύματα έγιναν πρωτοσέλιδα πρόσφατα με την ανακοίνωση του Elon Musk ότι η εταιρεία του Neuralink είχε τοποθετήσει ένα τσιπ στο κεφάλι ενός ασθενούς, το οποίο οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τελικά θα επιτρέψει στους ανθρώπους να ελέγχουν ένα smartphone μόνο και μόνο με το να το σκεφτούν. Αλλά η ιδέα της εισαγωγής μιας συσκευής στον εγκέφαλο δεν είναι νέα και για δεκαετίες οι γιατροί γνώριζαν ότι η ηλεκτρική διέγερση που εφαρμόζεται με ακρίβεια μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου. Αυτή η εν τω βάθει διέγερση του εγκεφάλου χρησιμοποιείται στη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον και άλλων καταστάσεων που επηρεάζουν την κίνηση, συμπεριλαμβανομένης της επιληψίας. Οι γιατροί της Pearson της πρόσφεραν τη συσκευή μήκους 32 χιλιοστών (λίγο πάνω από μια ίντσα) για να θεραπεύσει τις εξουθενωτικές επιληπτικές κρίσεις της, βέβαιοι ότι θα ήταν σε θέση να ανιχνεύσει τη δραστηριότητα που προκαλεί τα επεισόδια και να δώσει έναν παλμό για να τα παρεμποδίσει. Η Amber Pearson δείχνει ένα μοντέλο εγκεφαλικού εμφυτεύματος που έλαβε στο νοσοκομείο Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον (OHSU) στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Τότε ήταν που η ίδια η Pearson είχε κάτι σαν μια στιγμή φωτός. «Ήταν ιδέα της να πει, “Λοιπόν, θα μπεις στον εγκέφαλό μου και θα μου βάλεις αυτό το καλώδιο, και έχω ΙΨΔ, οπότε μπορείς να βάλεις ένα καλώδιο για ΙΨΔ;”, θυμάται ο νευροχειρουργός Αχμέντ Ρασλάν, που πραγματοποίησε την διαδικασία στο Πανεπιστήμιο Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον στο Πόρτλαντ στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ. «Και ξέρετε, ευτυχώς, πήραμε αυτή την πρόταση στα σοβαρά». Είχε προηγουμένως γίνει κάποια μελέτη για τη χρήση βαθιάς εγκεφαλικής διέγερσης σε άτομα που πάσχουν από ΙΨΔ, αλλά, λέει ο Raslan, δεν είχε ποτέ συνδυαστεί με θεραπεία για την επιληψία. Οι γιατροί εργάστηκαν με την Pearson για να δουν ακριβώς τι συμβαίνει στον εγκέφαλό της όταν παγιδεύεται σε έναν εμμονικό βρόχο. Η τεχνική περιελάμβανε την έκθεσή της σε γνωστούς στρεσογόνους παράγοντες – σε αυτή την περίπτωση, τα θαλασσινά – και την καταγραφή των ηλεκτρικών δεικτών. Ο Δρ Ahmed Raslan, καθηγητής νευρολογικής χειρουργικής, μιλά για την τοποθέτηση εγκεφαλικού εμφυτεύματος με την ασθενή Amber Pearson. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να απομονώσουν αποτελεσματικά την εγκεφαλική δραστηριότητα που σχετίζεται με την ΙΨΔ της. Στη συνέχεια, θα μπορούσαν να διαμορφώσουν το εμφύτευμά της έτσι ώστε να αντιδρά στο συγκεκριμένο σήμα.
Ελπίδα Η συσκευή διπλού προγράμματος παρακολουθεί τώρα την εγκεφαλική δραστηριότητα που σχετίζεται τόσο με την επιληψία όσο και με την ΙΨΔ. Είναι «η μόνη συσκευή στον κόσμο που αντιμετωπίζει δύο καταστάσεις», λέει ο Raslan. “Και προγραμματίζεται ανεξάρτητα. Άρα, το πρόγραμμα για την επιληψία είναι διαφορετικό από το πρόγραμμα για την ΙΨΔ.” Είναι μια σημαντική ανακάλυψη που πιστεύει ότι μόνο κάποιος σαν την Pearson θα μπορούσε να έχει καταλήξει. «Είναι η πρώτη φορά στον κόσμο που γίνεται. Συνήθως σκεφτόμαστε συσκευές είτε για ΙΨΔ είτε για επιληψία. «Αυτή η ιδέα βρίσκεται έξω από το κουτί και θα προερχόταν μόνο από έναν ασθενή», λέει. Ο Ρασλάν είπε ότι μια μελέτη βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια για να δούμε πώς αυτή η τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί ευρύτερα, προσφέροντας πιθανή ελπίδα σε μερικούς από τους 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες που πάσχουν από ΙΨΔ. Για την Pearson, υπήρχε αναμονή οκτώ μηνών μετά τη διαδικασία του 2019 για να δει οποιαδήποτε αισθητή διαφορά. Σταδιακά, όμως, οι τελετουργίες που καταναλώνουν όλο τον κόσμο που είχαν πάρει οκτώ ή εννέα ώρες κάθε μέρα από την εφηβεία της άρχισαν να υποχωρούν. Οι ατελείωτες λίστες ελέγχου πριν από το κρεβάτι για το κλείσιμο των παραθύρων και το συνεχές πλύσιμο των χεριών μειώθηκαν σε 30 λεπτά την ημέρα. Και ο φόβος της μόλυνσης από το φαγητό με άλλους έχει πλέον εξαφανιστεί. «Είμαι ξανά χαρούμενη και ενθουσιασμένη που βγαίνω έξω και ζω και είμαι με τους φίλους και την οικογένειά μου», είπε. Αυτό «ήταν κάτι από το οποίο είχα αποκοπεί για χρόνια».
