Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Covid: Κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας COVID-19, η πολιτική γινόταν σε συνθήκες διαχείρισης κρίσεων. Οι αποφάσεις έπρεπε να ληφθούν ταχύτερα από το συνηθισμένο και υπήρχε περιορισμένη δυνατότητα διενέργειας ευρύτερων διαβουλεύσεων και ανάλυσης αντικτύπου. Τώρα τα χειρότερα της πανδημίας έχουν τελειώσει, έχουμε την πολυτέλεια να μπορούμε να αναλογιστούμε τι λειτούργησε καλά και τι όχι. Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας ήταν οι εντολές εμβολίων. Χιλιάδες εργαζόμενοι σε διάφορα επαγγέλματα έπρεπε να εμβολιαστούν για να διατηρήσουν τη δουλειά τους. Αυτή η εντολή παρουσίαζε μια αντιστάθμιση μεταξύ των ζητημάτων δημόσιας υγείας και του δικαιώματος των ατόμων να αρνούνται την ιατρική περίθαλψη και να κερδίζουν τα προς το ζην στο επάγγελμά τους που έχουν επιλέξει. Η έρευνά μας εξέτασε εάν αυτά τα εμβόλια απαιτούν αύξηση των ποσοστών εμβολιασμού κατά του COVID-19 μεταξύ αυτών των εργαζομένων και ποια ήταν η απασχόληση, τα κέρδη και οι εμπειρίες τους στον χώρο εργασίας. Ο δηλωμένος σκοπός των εντολών ήταν να αυξηθούν τα ποσοστά εμβολιασμού μεταξύ αυτών των εργαζομένων για να διασφαλιστεί η συνέχεια των δημόσιων υπηρεσιών. Στην πραγματικότητα, οι εντολές είχαν περιορισμένη επίδραση στην αύξηση της πρόσληψης εμβολίων. Όμως, είχαν ουσιαστική αρνητική επίδραση στην απασχόληση, τις αποδοχές και την ευημερία των μη εμβολιασμένων εργαζομένων στον τομέα της υγείας.
Η σημασία της επιλογής
Τα ποσοστά εμβολιασμού μεταξύ των εργαζομένων στην υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση και τις σωφρονιστικές υπηρεσίες ήταν ήδη υψηλά όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε τις εντολές τον Οκτώβριο του 2021. Σχεδόν το 90% των εργαζομένων στον τομέα της υγείας και το 86% των εργαζομένων σε διορθώσεις είχαν ήδη λάβει δύο δόσεις του εμβολίου. Το ποσοστό μεταξύ των εργαζομένων στην εκπαίδευση ήταν κάπως χαμηλότερο (82%), αλλά δεν είχαν επίσης έγκαιρη πρόσβαση στο εμβόλιο. Υπήρξαν μόνο έξι εβδομάδες από τη διάθεση του εμβολίου σε όλους άνω των 12 ετών και την ανακοίνωση των εντολών. Ενώ τα ποσοστά εμβολιασμού μεταξύ αυτών των εντεταλμένων εργαζομένων αυξήθηκαν μετά την ανακοίνωση των εντολών, τα δεδομένα δείχνουν μια συνέχιση μιας ανοδικής τάσης και όχι ένα άλμα στην απορρόφηση. Δεν θα εκπλήξει κανέναν που δεν αρέσει στους ανθρώπους να τους λένε τι να κάνουν. Και αυτό φαίνεται να έχει κάποια σχέση με την υποχρεωτική πρόσληψη εμβολίου. Μια γερμανική έρευνα διαπίστωσε ότι λίγο πάνω από το 3% των ανθρώπων δήλωσαν ότι δεν θα ήθελαν τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 εάν ήταν εθελοντικός. Αλλά περισσότερο από το 16% δήλωσε ότι δεν θα ήθελε να εμβολιαστεί εάν ήταν υποχρεωτικό. Συνέπεια των εντολών εμβολίων είναι ότι μπορούν να διαβρώσουν την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και να προκαλέσουν μεγαλύτερη αντίσταση.
Αυτή η διάβρωση της εμπιστοσύνης θα μπορούσε ενδεχομένως να ενισχύσει το αντιεμβολιαστικό αίσθημα γενικά και να μειώσει την απορρόφηση, όχι μόνο των εμβολιασμών COVID-19, αλλά και άλλων εμβολίων. Αυτό το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό δεδομένου ότι η έρευνα έχει δείξει ότι τα ποσοστά ρουτίνας παιδικής ανοσοποίησης στη Νέα Ζηλανδία έχουν μειωθεί από την πανδημία. Τα κέρδη δέχθηκαν ένα χτύπημα Εκτός από το ότι δεν προκάλεσαν αισθητή αύξηση στα ποσοστά εμβολιασμού, οι εντολές είχαν επίσης αρνητικές συνέπειες για την απασχόληση και τις αποδοχές των μη εμβολιασμένων εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Το ποσοστό απασχόλησής τους μειώθηκε κατά 15% και οι αποδοχές τους μειώθηκαν κατά 19%, σε σύγκριση με τους εμβολιασμένους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και αυτούς που δεν υπόκεινται στις εντολές. Ακόμη και μετά την άρση των εντολών των εργαζομένων στον τομέα της υγείας τον Σεπτέμβριο του 2022, η απασχόληση και οι αποδοχές των μη εμβολιασμένων εργαζομένων δεν ανέκαμψαν ποτέ πλήρως. Αυτό επιδείνωσε τις υπάρχουσες ελλείψεις εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Τα κλειστά σύνορα και η παγκόσμια έλλειψη εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης σήμαιναν ότι λιγότεροι μετακινήθηκαν στον τομέα της υγείας σε σύγκριση με τον αριθμό που έφευγε.
Το τραύμα της επωνυμίας “anti-vax”
Η επίδραση των εντολών στους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας υπερέβη, επίσης, τις οικονομικές συνέπειες. Οι πληγέντες εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας μας μίλησαν για την απώλεια και το συνεχιζόμενο τραύμα που έχουν βιώσει. Εκείνοι που αντιτίθενται στις εντολές συχνά χαρακτηρίζονται λανθασμένα ως «αντι-vaxxers», ή ακόμη και ως θεωρητικοί συνωμοσίας. Όλοι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας με τους οποίους μιλήσαμε ήταν υπέρ του εμβολιασμού, αλλά είχαν νόμιμους λόγους να μην ολοκληρώσουν ή να δυσκολεύονταν να ολοκληρώσουν τους απαιτούμενους εμβολιασμούς. Είχαν ερευνήσει το εμβόλιο και είχαν λάβει τεκμηριωμένες αποφάσεις με βάση τις περιστάσεις τους. Ορισμένοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας επεσήμαναν ότι η υπόθεση για εντολές δεν ήταν ισχυρή με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία. Ενώ το εμβόλιο μειώνει τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, η ικανότητά του να αποτρέπει τη μετάδοση είναι επί του παρόντος περιορισμένη. Όπως είπε ένας εργαζόμενος στον τομέα της υγείας, «κοίταξα τα δεδομένα της Αυστραλίας και δεν μπορούσα να δω τη λογική ότι δυνητικά εκτέθηκα σε άλλο εμβόλιο όπου το πιθανό όφελος μου ήταν τόσο χαμηλό […] τα στοιχεία δεν ήταν πραγματικά ισχυρά». Ορισμένοι εργαζόμενοι είχαν προβλήματα υγείας που τους έθεταν σε αυξημένο κίνδυνο από το εμβόλιο. Ή είχαν ιστορικό ανεπιθύμητων ενεργειών στα εμβόλια. Αλλά οι εντολές σήμαιναν ότι είτε έπρεπε να εμβολιαστούν, μερικές φορές παρά τις συμβουλές των γιατρών τους, είτε να χάσουν τη δουλειά τους. Ενώ ήταν διαθέσιμες ορισμένες ιατρικές εξαιρέσεις, το όριο για αυτές ήταν πολύ υψηλό.
Επιπλέον, ακόμη και όσοι είχαν ιατρικές απαλλαγές αντιμετώπισαν στίγμα. Ένας εργαζόμενος στον τομέα της υγείας που πήρε εξαίρεση αφού υπέστη εγκεφαλικό μετά τον εμβολιασμό του, περιέγραψε την αντίδραση των ανθρώπων όταν τους έδειξε την εξαίρεση. “Το βλέμμα στα πρόσωπα των ανθρώπων ήταν αηδιασμένο […] ήταν πραγματικά, πραγματικά απαίσιο”. Τίποτα σε αυτό δεν είναι στοργικό […] Χωρίς να φταίω εγώ, έχω πλέον χαρακτηριστεί ως αντι-εμβολιαστής και αντι-επιστημονικός, και κατά τη γνώμη ορισμένων ανθρώπων, δεν αξίζω να αποκαλώ τον εαυτό μου νοσηλευτή. Αυτό με πληγώνει πάρα πολύ. Αυτό έκαναν οι εντολές. Δεν υπάρχει χώρος για τις ατομικές συνθήκες”. Οι άνθρωποι με τους οποίους μιλήσαμε είπαν ότι έχασαν την αίσθηση του ελέγχου τους και αυτό διέβρωσε την εμπιστοσύνη τους στο σύστημα υγείας και την κυβέρνηση.
Ο κίνδυνος των εντολών
Τι μας λέει αυτό για τη χρήση των εντολών εμβολίων κατά τη διάρκεια μελλοντικών πανδημιών; Στο πλαίσιο της υψηλής εθελοντικής συμμόρφωσης, οι εντολές θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με σύνεση. Η εντολή για κάτι δεν είναι πάντα ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να πείσετε τους ανθρώπους να κάνουν κάτι για το γενικότερο καλό. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, ένα ισχυρό κίνητρο για τον εμβολιασμό ήταν ο παράγοντας «καλής αίσθησης» του να γνωρίζεις ότι προστατεύεις τον εαυτό σου και τους άλλους. Κατά ειρωνικό τρόπο, η αύξηση της δυσπιστίας που προέκυψε από τη χρήση εντολών στην πανδημία COVID-19 μπορεί στην πραγματικότητα να μειώσει την εθελοντική απορρόφηση εμβολίων σε μελλοντικές πανδημίες. Όπως το συνόψισε ένας εργαζόμενος στον τομέα της υγείας: “Κάποιος που έχει εμβολιαστεί άσχημα, το τραύμα αυτού – δεν είναι μόνο εκείνοι, είναι ολόκληρος ο κοινωνικός τους κύκλος, είναι ολόκληρος ο άνθρωπός τους. Σπέρνεις δυσπιστία στο σύστημα υγείας, όχι μόνο για τους COVID εμβολιασμούς, αλλά ολόκληρο το σύστημα, οτιδήποτε έχει να κάνει με την ιατρική και ολόκληρο το πρόγραμμα ανοσοποίησης […] εάν υπάρχει μια πολιτική που είναι τόσο μεγάλη όσο μια εντολή για έναν ολόκληρο πληθυσμό ή επαγγελματίες υγείας, πρέπει πραγματικά να σκεφτείτε ποιες είναι οι ανεπιθύμητες συνέπειες.”
