Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Φανταστείτε ένα πολυσύχναστο εστιατόριο: πιάτα να χτυπάνε, μουσική να παίζει, άνθρωποι να μιλάνε δυνατά ο ένας πάνω στον άλλο. Είναι απορίας άξιο που οποιοσδήποτε σε τέτοιο περιβάλλον μπορεί να εστιάσει αρκετά για να κάνει μια συζήτηση. Μια νέα μελέτη από ερευνητές του Ινστιτούτου Carney του Πανεπιστημίου Μπράουν για την Επιστήμη του Εγκεφάλου παρέχει μερικές από τις πιο λεπτομερείς γνώσεις μέχρι τώρα για τους μηχανισμούς του εγκεφάλου που βοηθούν τους ανθρώπους να δίνουν προσοχή σε μια τέτοια απόσπαση της προσοχής, καθώς και τι συμβαίνει όταν δεν μπορούν να εστιάσουν.
Σε μια προηγούμενη ψυχολογική μελέτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι μπορούν να ελέγχουν χωριστά πόσο εστιάζουν (ενισχύοντας τις σχετικές πληροφορίες) και πόσο φιλτράρουν (συντονίζοντας την απόσπαση της προσοχής). Η νέα έρευνα της ομάδας, που δημοσιεύτηκε στο Nature Human Behaviour, αποκαλύπτει τη διαδικασία με την οποία ο εγκέφαλος συντονίζει αυτές τις δύο κρίσιμες λειτουργίες. Ο επικεφαλής συγγραφέας και νευροεπιστήμονας Harrison Ritz παρομοίασε τη διαδικασία με τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συντονίζουν τη μυϊκή δραστηριότητα για να εκτελέσουν πολύπλοκες σωματικές εργασίες.
«Με τον ίδιο τρόπο που συγκεντρώνουμε περισσότερους από 50 μύες για να εκτελέσουμε μια σωματική εργασία όπως η χρήση chopsticks, η μελέτη μας διαπίστωσε ότι μπορούμε να συντονίσουμε πολλές διαφορετικές μορφές προσοχής προκειμένου να εκτελέσουμε πράξεις πνευματικής επιδεξιότητας», δήλωσε ο Ritz, ο οποίος διεξήγαγε την σπουδάζουν ενώ διδάσκουν. φοιτητής στο Brown. Τα ευρήματα παρέχουν μια εικόνα για το πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις δυνάμεις προσοχής τους καθώς και τι κάνει την προσοχή να αποτυγχάνει, δήλωσε ο συγγραφέας Amitai Shenhav, καθηγητής στο Τμήμα Γνωστικών, Γλωσσικών και Ψυχολογικών Επιστημών του Brown.
«Αυτά τα ευρήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε πώς εμείς ως άνθρωποι είμαστε σε θέση να επιδεικνύουμε τέτοια τεράστια γνωστική ευελιξία – να δίνουμε προσοχή σε αυτό που θέλουμε, όταν το θέλουμε», είπε ο Shenhav. «Μπορούν επίσης να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τους περιορισμούς αυτής της ευελιξίας και πώς οι περιορισμοί μπορεί να εκδηλωθούν σε ορισμένες διαταραχές που σχετίζονται με την προσοχή, όπως η ΔΕΠΥ».
Δοκιμή εστίασης και φίλτρου
Για τη διεξαγωγή της μελέτης, ο Ritz χορήγησε μια γνωστική εργασία στους συμμετέχοντες ενώ μέτρησε τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους σε μια μηχανή fMRI. Οι συμμετέχοντες είδαν μια στροβιλιζόμενη μάζα από πράσινες και μοβ κουκκίδες να κινείται δεξιά και αριστερά, σαν ένα σμήνος από πυγολαμπίδες. Οι εργασίες, οι οποίες διέφεραν σε δυσκολία, περιλάμβαναν τη διάκριση μεταξύ της κίνησης και των χρωμάτων των κουκκίδων. Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες σε μια άσκηση έλαβαν οδηγίες να επιλέξουν ποιο χρώμα ήταν στην πλειοψηφία για τις γρήγορα κινούμενες κουκκίδες όταν η αναλογία μωβ προς πράσινο ήταν σχεδόν 50/50.
«Μπορείτε να σκεφτείτε ότι η ενδοβρεγματική αύλακα έχει δύο κουμπιά σε έναν ραδιοφωνικό επιλογέα: ένα που προσαρμόζει την εστίαση και ένα που προσαρμόζει το φιλτράρισμα», είπε ο Ritz. “Στη μελέτη μας, ο πρόσθιος περιφερικός φλοιός παρακολουθεί τι συμβαίνει με τις κουκκίδες. Όταν ο πρόσθιος κυλινδρικός φλοιός αναγνωρίζει ότι, για παράδειγμα, η κίνηση δυσκολεύει την εργασία, κατευθύνει την ενδοβρεγματική αύλακα να ρυθμίσει το κουμπί φιλτραρίσματος για να μειώσει την ευαισθησία στην κίνηση.
Στο σενάριο όπου οι μωβ και οι πράσινες κουκκίδες είναι σχεδόν στο 50/50, μπορεί επίσης να κατευθύνει την ενδοβρεγματική αύλακα να ρυθμίσει το κουμπί εστίασης προκειμένου να αυξηθεί η ευαισθησία στο χρώμα. Τώρα οι σχετικές περιοχές του εγκεφάλου είναι λιγότερο ευαίσθητες στην κίνηση και περισσότερο ευαίσθητο στο κατάλληλο χρώμα, έτσι ώστε ο συμμετέχων να είναι καλύτερα σε θέση να κάνει τη σωστή επιλογή.” Η περιγραφή του Ritz υπογραμμίζει τη σημασία του νοητικού συντονισμού έναντι της νοητικής ικανότητας, αποκαλύπτοντας μια συχνά εκφρασμένη ιδέα ότι είναι μια λανθασμένη αντίληψη.
