Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Καρκίνος του Προστάτη: Τα ποσοστά καρκίνου, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, είναι σε άνοδο. Αναμένεται να υπάρξουν 2 εκατομμύρια νέες διαγνώσεις καρκίνου στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2024. Μεταξύ αυτών των διαγνώσεων είναι η αύξηση του καρκίνου του προστάτη. Ο καρκίνος του προστάτη είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους καρκίνους στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς αποτελεί περίπου το 29% των περιπτώσεων καρκίνου που διαγνώστηκαν στους άνδρες το 2023 και το 11% των θανάτων από καρκίνο. Είναι επίσης ο δεύτερος μεγαλύτερος καρκίνος μεταξύ των ανδρών.
Ο καρκίνος του προστάτη προέρχεται από τον προστάτη, έναν αδένα που βρίσκεται μεταξύ της ουροδόχου κύστης και του ορθού του άνδρα. Είναι υπεύθυνος για την παραγωγή υγρού στο σπέρμα και βοηθά στην εξώθησή του. Αυτό το όργανο βρίσκεται μόνο στους άνδρες. Οι γιατροί δοκιμάζουν για καρκίνο του προστάτη με έναν από τους δύο τρόπους. Ο ένας είναι μέσω μιας ορθικής εξέτασης κατά την οποία ένας γιατρός αισθάνεται τον αδένα και για τυχόν προβλήματα με αυτόν. Ο άλλος τρόπος εξέτασης για καρκίνο του προστάτη είναι μέσω εξέτασης ειδικού προστάτη αντιγόνου, μια εξέταση αίματος που είναι κοινώς γνωστή ως PSA. Οι προβολές μπορεί να είναι άβολες Ωστόσο, ένα από τα εμπόδια είναι να οδηγηθούν οι άνδρες σε αυτές τις προβολές. «Νιώθουν άβολα», λέει η Susan Mello, αναπληρώτρια καθηγήτρια επικοινωνιακών σπουδών στο Northeastern University που ειδικεύεται στις επικοινωνίες υγείας. “Μπορεί να είναι ντροπιαστικό. Εάν ξέρετε τι περιλαμβάνει, (αυτό μπορεί να είναι) ένα εμπόδιο για να πάτε και να ελέγχετε.” Ο αλφαβητισμός υγείας μπορεί επίσης να είναι εμπόδιο, λέει η Mello. “Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν για τι πρέπει να κάνουν έλεγχο”, λέει, “ή αν πρέπει να υποβάλλονται σε εξετάσεις. Εάν δεν πηγαίνουν για κανονικό ετήσιο σωματικό έλεγχο… δεν λαμβάνουν αυτές τις παραδοσιακές υπενθυμίσεις.” Η Mello πρόσθεσε ότι πολλοί άντρες επίσης δεν γνωρίζουν τους παράγοντες κινδύνου για καρκίνο και αν αυτοί μετρούν πότε πρέπει να υποβληθούν σε προληπτικό έλεγχο.
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
Οι παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του προστάτη περιλαμβάνουν τη μεγαλύτερη ηλικία (περιπτώσεις πριν από τα 40 είναι σπάνιες), το οικογενειακό ιστορικό και τη φυλή. Οι μαύροι άνδρες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του προστάτη, καθώς ένας στους έξι μαύρους άνδρες διαγιγνώσκεται στη ζωή του έναντι ανδρών άλλων φυλών που διαγιγνώσκονται σε ποσοστό ένας στους οκτώ. «Το να κατανοήσετε ποιοι είναι οι προσωπικοί σας παράγοντες κινδύνου μπορεί να είναι δύσκολο», λέει η Mello. Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία συνιστά ότι οι άνδρες με μέσο κίνδυνο για καρκίνο του προστάτη να αρχίζουν να ελέγχονται στα 50, ενώ οι μαύροι άνδρες και οι άνδρες με οικογενειακό ιστορικό (πατέρας ή αδερφός που έχει διαγνωστεί πριν από την ηλικία των 65 ετών) να ελέγχονται στα 45. Άνδρες με περισσότερους από έναν συγγενείς βαθμού που διαγιγνώσκονται σε νεαρή ηλικία θα πρέπει να ελέγχονται ήδη από τα 40. Ο καρκίνος του προστάτη συνολικά έχει ένα ισχυρό ποσοστό πενταετούς επιβίωσης, εν μέρει χάρη σε αυτές τις μεθόδους θεραπείας. Εάν ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος, η πιθανότητα ανάρρωσης είναι περίπου 99%. Η συνήθης προσέγγιση για τη θεραπεία του καρκίνου είναι η απομάκρυνσή του από το σώμα, είτε μέσω χειρουργικής επέμβασης, ακτινοβολίας ή χημειοθεραπείας. Αυτό συμβαίνει συχνά με τον καρκίνο του προστάτη, λέει ο Asieh Golozar, διευθύντρια κλινικής έρευνας στο Observational Health Data Sciences and Informatics Center του Northeastern. Οι γιατροί μπορούν να αφαιρέσουν τον αδένα και να θεραπεύσουν τον ασθενή με ακτινοβολία για να εξασφαλίσουν ότι δεν υπάρχουν όγκοι στα γύρω όργανα.
Η ορμονική θεραπεία είναι επίσης μια επιλογή. Η διάγνωση μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι Η διάγνωση μέσω του τεστ PSA επιτρέπει την έγκαιρη ανίχνευση του καρκίνου. Αυτό μπορεί να είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Με την έγκαιρη ανίχνευση έρχονται προκλήσεις όσον αφορά τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη. «Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με το πώς να τα αντιμετωπίσουμε», λέει ο Golozar, ο οποίος έχει κάνει έρευνα για τις επιλογές θεραπείας για τον καρκίνο του προστάτη. “Όσον αφορά τον καρκίνο, είναι τρομακτικό. Πρέπει να τον θεραπεύσετε γρήγορα και πρέπει να τον αφαιρέσετε. … (Με τον καρκίνο του προστάτη), έχετε πολλούς ασθενείς που διαγιγνώσκονται πολύ νωρίς, επειδή είχαν μη φυσιολογικό PSA. Μερικοί από αυτούς θα μπορούσαν να έχουν ζήσει με τον καρκίνο του προστάτη μέχρι να πεθάνουν χωρίς η ασθένεια να τους προκαλεί κανένα πρόβλημα. Και αυτό συμβαίνει αρκετά.” Αυτές οι μέθοδοι θεραπείας όχι μόνο είναι επώδυνες, αλλά μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ικανότητα του ασθενούς να λειτουργεί σεξουαλικά και μπορεί επίσης να προκαλέσουν ακράτεια. «Το να είσαι ριζοσπαστικός σημαίνει ότι υπάρχουν συνέπειες για τους ασθενείς», λέει ο Golozar. “Πρέπει να υποβληθείτε σε χειρουργική επέμβαση. Η ακτινοθεραπεία είναι εξαιρετικά επώδυνη. … Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. … Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ασθενών όταν διαγιγνώσκονται νωρίς, είναι νέοι. Μπορεί να διαγνωστούν στα 50 και στα 60 τους. Θεωρητικά, θα μπορούσαν να ζήσουν με αυτόν τον ελάχιστα αναπτυσσόμενο όγκο για δεκαετίες χωρίς να είναι συμπτωματικοί».
Αρνητικές παρενέργειες έναντι κινδύνου εξάπλωσης
Οι ηλικιωμένοι ασθενείς που διαγιγνώσκονται όταν έχουν ήδη κακή υγεία αντιμετωπίζουν το ίδιο δίλημμα: οι γιατροί πρέπει να αποφασίσουν εάν οι αρνητικές παρενέργειες από τη θεραπεία αντισταθμίζουν τον κίνδυνο εξάπλωσης του όγκου και συμπτωματικής εμφάνισης. Τα συμπτώματα του καρκίνου του προστάτη περιλαμβάνουν δυσκολία στην ούρηση, αίμα στα ούρα ή στο σπέρμα, απώλεια βάρους, πόνο στα οστά και στυτική δυσλειτουργία. Ο Golozar λέει ότι συχνά οι ασθενείς με νόσο μεταγενέστερου σταδίου επωφελούνται από τη θεραπεία, αλλά οι πολύ νέοι ασθενείς και οι πολύ ηλικιωμένοι ασθενείς επωφελούνται από την «ενεργητική επιτήρηση», όπου οι γιατροί παρακολουθούν τον προστάτη και ενεργούν εάν υπάρχουν σημάδια επιδείνωσης. “Η ιδέα της ενεργητικής παρακολούθησης (είναι) … έτσι ώστε να προλάβουμε τον καρκίνο τη στιγμή που θα γίνει κάτι επικίνδυνο”, λέει ο Golozar. “Αυτό μπορεί να είναι 20 χρόνια ή κάτι τέτοιο που αυτός ο ασθενής μπορεί να είναι χωρίς θεραπεία”.
