Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η αρθρίτιδα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για τη φλεγμονή των αρθρώσεων, των ιστών που περιβάλλουν τις αρθρώσεις και άλλων σχετικών συνδετικών ιστών. Τα συμπτώματα της αρθρίτιδας περιλαμβάνουν πόνο στις αρθρώσεις, δυσκαμψία, ερυθρότητα, πρήξιμο, ζέστη και μειωμένο εύρος κίνησης για τις προσβεβλημένες αρθρώσεις. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό τη συμμετοχή ενός ατόμου σε ορισμένους τύπους εργασίας και σωματικών δραστηριοτήτων. Ο αρνητικός αντίκτυπος στην καθημερινή ζωή ως συνέπεια της αρθρίτιδας μπορεί επίσης να οδηγήσει σε εξασθενημένη ψυχική υγεία για τους πάσχοντες.
Η σοβαρότητα και ο επιπολασμός της αρθρίτιδας σχετίζεται με την ηλικία
Μια μελέτη που διεξήχθη στον Καναδά είχε ως στόχο να συγκρίνει τη βαρύτητα της αρθρίτιδας σε ηλικιωμένους ασθενείς (75+ ετών) με νεότερους ενήλικες ασθενείς (ηλικίας 20-74 ετών). Οι νεότεροι ενήλικες χωρίστηκαν περαιτέρω σε τρεις ομάδες κατά τη διάρκεια της μελέτης (20-44 ετών, 45-64 ετών, 65-74 ετών). Αυτή η μελέτη χρησιμοποίησε δύο έρευνες (την έρευνα για την υγεία της κοινότητας του Καναδά του 2008 [CCHS], ακολουθούμενη από την έρευνα του 2009 σχετικά με τη ζωή με χρόνια νόσο στον Καναδά [SLCDC]) για να αποκτήσει νέες πληροφορίες σχετικά με τις εμπειρίες των Καναδών ασθενών με αρθρίτιδα, ιδίως τον τρόπο διαχειρίστηκαν την κατάστασή τους.
Περίπου 4.500 ασθενείς συμμετείχαν σε αυτή τη μελέτη, η οποία αξιολόγησε τον πόνο στις αρθρώσεις, την κόπωση, τους περιορισμούς ύπνου, το άγχος, τη γενική υγεία και την ψυχική τους υγεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες, νεαροί ενήλικες, υπέρβαροι/παχύσαρκοι και είχαν πόνο σε 4 ή περισσότερες αρθρώσεις.
Επιπλέον, η νεότερη ομάδα (20-44 ετών) εξέφρασε πιο συχνή και σοβαρή κόπωση σε σύγκριση με την ομάδα των ηλικιωμένων, ωστόσο, η χειρότερη γενική υγεία επιβεβαιώθηκε συχνότερα στην ομάδα των ηλικιωμένων. Υψηλά επίπεδα στρες και χειρότερη ψυχική υγεία παρατηρήθηκαν σε νεότερους και μεσήλικες (45-54 ετών) ενήλικες σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους (75+ ετών) ασθενείς.
Τελικά, αυτή η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, παρά την κοινή προσδοκία για τους ηλικιωμένους να έχουν πιο σοβαρά συμπτώματα αρθρίτιδας, ότι είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν χειρότερα συμπτώματα. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι τόσο οι νεότεροι όσο και οι μεγαλύτεροι ασθενείς με αρθρίτιδα μπορεί να εμφανίσουν σημαντικές βλάβες στην ποιότητα ζωής που σχετίζονται με την υγεία.
Ψωριατικη αρθρίτιδα
Υπάρχουν πολυάριθμες δερματικές εκδηλώσεις που σχετίζονται με τις διάφορες μορφές αρθρίτιδας. Η ψωριασική αρθρίτιδα περιλαμβάνει ψωριασικές πλάκες, ενώ ρευματοειδή οζίδια αναπτύσσονται κάτω από το δέρμα σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Η ψωριασική αρθρίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος που οδηγεί σε ψωριασικές δερματικές βλάβες και φλεγμονή των αρθρώσεων. Η ψωριασική αρθρίτιδα είναι πιο συχνή στα λευκά άτομα. Η άμεση αιτία της ψωριασικής αρθρίτιδας είναι ακόμα άγνωστη. Ωστόσο, πιστεύεται ότι γενετικοί, περιβαλλοντικοί και ανοσολογικοί παράγοντες συμβάλλουν στην ευαισθησία και την ανάπτυξη της νόσου.
Ρευματοειδή οζίδια και αγγειίτιδα
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση μορφή αρθρίτιδας που οδηγεί σε συστηματική φλεγμονή των αρθρώσεων και των σχετικών ιστών. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει άλλα όργανα και ιστούς σε εξωαρθρικά σημεία, συμπεριλαμβανομένων των τενόντων, των συνδέσμων, των πνευμόνων, του γαστρεντερικού συστήματος (GI), του καρδιαγγειακού συστήματος και του δέρματος. Οι εξωαρθρικές θέσεις επηρεάζονται λόγω ρευματοειδών όζων, οι οποίοι είναι βλάβες 0,2 έως 5 cm ινωδοειδούς νεκρωτικού ιστού που περιβάλλονται από παλιδοποιητικά ιστιοκύτταρα (φαγοκυτταρικά κύτταρα που υπάρχουν στους συνδετικούς ιστούς).
Η ρευματοειδής αγγειίτιδα είναι εξαιρετικά σπάνια αλλά είναι η πιο σοβαρή εξωαρθρική επιπλοκή που μπορεί να προκύψει από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Η ρευματοειδής αγγειίτιδα είναι η φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων που μπορεί να επηρεάσει μικρά έως μεσαίου μεγέθους αγγεία οποιουδήποτε οργάνου. Έτσι, η έκφραση της νόσου είναι εξαιρετικά ετερογενής. Το δέρμα και το περιφερικό νευρικό σύστημα είναι οι περιοχές που επηρεάζονται συχνότερα. Αυτό προκαλεί τον σχηματισμό δερματικών εξανθημάτων και ελκών καθώς και απώλεια της αίσθησης λόγω βλάβης των νεύρων. Άλλα συστήματα οργάνων – οι πνεύμονες, η γαστρεντερική οδός, τα νεφρά και το κεντρικό νευρικό σύστημα – επηρεάζονται λιγότερο από τη ρευματοειδή αγγειίτιδα αλλά έχουν πιο προβληματικές συνέπειες όταν προσβάλλονται.
