Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Αντιψυχωσικά: Τα αντιψυχωσικά – ένας κλάδος της φαρμακευτικής αγωγής που έχει σχεδιαστεί για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας και της διπολικής διαταραχής – είναι σημαντικά εργαλεία για τη διαχείριση της φροντίδας ψυχικής υγείας. Λειτουργούν αναστέλλοντας την επίδραση της ντοπαμίνης, η οποία μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των ψυχωτικών συμπτωμάτων όπως οι ψευδαισθήσεις ή οι αυταπάτες.
Αυτά τα ευέλικτα φάρμακα χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως για άλλες παθήσεις ψυχικής υγείας και αναπτυξιακές διαταραχές, όπως το άγχος, η κατάθλιψη, η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού και η αϋπνία. Ωστόσο, πολλές γυναίκες και έγκυοι που χρησιμοποιούν αυτά τα φάρμακα μπορεί να ανησυχούν για τους πιθανούς κινδύνους που ενέχουν για τα αγέννητα μωρά τους. Μια νέα διεθνής μελέτη με επικεφαλής το UNSW Sydney, που δημοσιεύτηκε στο eClinicalMedicine, παρακολούθησε τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο να αναπτύξει ένα παιδί νευροαναπτυξιακές διαταραχές και μαθησιακές δυσκολίες μετά την έκθεση σε αντιψυχωσικά στη μήτρα. Τα ευρήματα δείχνουν ότι υπάρχει ελάχιστος έως καθόλου αυξημένος κίνδυνος έκθεσης που οδηγεί σε διανοητική αναπηρία, κακές ακαδημαϊκές επιδόσεις στα μαθηματικά και τη γλώσσα ή διαταραχές μάθησης, ομιλίας και γλώσσας. «Τα ευρήματα είναι πραγματικά καθησυχαστικά τόσο για τις γυναίκες που διαχειρίζονται αυτές τις ψυχιατρικές παθήσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και για τους παρόχους τους», λέει η Δρ Claudia Bruno, φαρμακοεπιδημιολόγος με έδρα τη Σχολή Υγείας του Πληθυσμού του UNSW και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Δεν υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κατά τη λήψη του φαρμάκου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όχι μόνο για τις συγκεκριμένες νευροαναπτυξιακές διαταραχές που εξετάσαμε αλλά και για τη ΔΕΠΥ και τον αυτισμό, όπως φαίνεται σε προηγούμενες μελέτες της ομάδας μας». Αυτή η έρευνα είναι η πιο ολοκληρωμένη μελέτη για τα αντιψυχωσικά και τα νευροαναπτυξιακά αποτελέσματα μέχρι σήμερα: συγκεντρώνει δεδομένα σε εθνικό επίπεδο από τη Δανία, τη Φινλανδία, την Ισλανδία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία σε ένα μεγάλο δείγμα 213.302 παιδιών που γεννήθηκαν από μητέρες με διαγνωσμένη ψυχιατρική πάθηση, 5,5 τοις εκατό (11.626) εκ των οποίων εκτέθηκαν προγεννητικά σε αντιψυχωσικά. Αυτές οι πέντε σκανδιναβικές χώρες έχουν όλες παρόμοια συστήματα υγείας και εκπαίδευσης και διατηρούν λεπτομερή δεδομένα σχετικά με τα μητρώα γεννήσεων, τις συμπληρωμένες συνταγές και τις διαγνώσεις από την ειδική περίθαλψη εσωτερικού και εξωτερικού ιατρείου, καθώς και την προγεννητική φροντίδα. Οι ερευνητές συνδύασαν αυτά τα δεδομένα με τα αποτελέσματα από το πρώτο τυποποιημένο εθνικό σχολικό τεστ για παιδιά (παρόμοιο με το τεστ NAPLAN της Αυστραλίας), το οποίο συμβαίνει μεταξύ 8-10 ετών. «Είναι καθησυχαστικό ότι όλα δείχνουν την ίδια «καμία σημαντική ένδειξη» αυξημένων κινδύνων συνολικά», λέει η αναπληρώτρια καθηγήτρια Scientia Helga Zoega, ανώτερη συγγραφέας της μελέτης και φαρμακοεπιδημιολόγος, επίσης με έδρα τη Σχολή Υγείας του Πληθυσμού του UNSW. «Η μελέτη βασίζεται στην προηγούμενη εργασία της ομάδας μας που εξέτασε τα αποτελέσματα των τοκετών, συμπεριλαμβανομένων σοβαρών συγγενών δυσπλασιών, όπου έχουμε δει παρόμοια μηδενικά αποτελέσματα». “Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ενθουσιαζόμαστε με τα μηδενικά αποτελέσματα, επειδή αυτές είναι βασικές πληροφορίες για τη διαχείριση σοβαρών καταστάσεων ψυχικής υγείας στην εγκυμοσύνη. Είναι εξίσου σημαντικό με την εύρεση αυξημένου κινδύνου εκβάσεων.”
Ένα κενό που προσπαθούν να διορθώσουν τα μεγάλα δεδομένα υγείας
Ενώ αυτή η μελέτη αποτελεί μέρος ενός αυξανόμενου όγκου έρευνας σχετικά με την ασφάλεια των φαρμάκων στην εγκυμοσύνη, υπάρχουν ακόμη πολλά να ανακαλύψουμε σε αυτόν τον τομέα, λέει ο A/Prof. Ζωήγα. «Πρόκειται για μια εξαιρετικά υπομελετημένη περιοχή» λέει. «Δυστυχώς, γνωρίζουμε πολύ λίγα για την ασφάλεια των φαρμάκων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης». Ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι τόσο λίγα γνωστά για τα φάρμακα και την εγκυμοσύνη είναι ότι απλά δεν είναι εφικτό -ή σε πολλές περιπτώσεις, ηθικό- η διεξαγωγή τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών σε έγκυες γυναίκες. Οι πιθανοί κίνδυνοι από τον έλεγχο ή την αναστολή της θεραπείας για το αγέννητο παιδί και τη μητέρα ή το έγκυο άτομο είναι συχνά πολύ μεγάλοι. Εκεί μπορεί να παρέμβει η αξιοποίηση μεγάλων δεδομένων — αν και η έρευνα δεν είναι τόσο απλή όσο η εξέταση μόνο των ακατέργαστων δεδομένων. Για παράδειγμα, οι γυναίκες που έλαβαν αντιψυχωσικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχαν περισσότερες πιθανότητες να καπνίσουν, να είχαν υψηλότερο ΔΜΣ, χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης, να είναι μεγαλύτερες (35 ετών ή περισσότερο) και να χρησιμοποιούσαν άλλα φάρμακα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε σύγκριση με γυναίκες που δεν έλαβαν αντιψυχωσικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης— Όλοι αυτοί είναι παράγοντες κινδύνου που μπορούν δυνητικά να επηρεάσουν τα αποτελέσματα της γέννησης. Αυτές οι περιστάσεις – που ονομάζονται «παράγοντες σύγχυσης» – λαμβάνονται υπόψη στην έρευνα παρατήρησης χρησιμοποιώντας προσεκτικό σχεδιασμό μελέτης και πολύπλοκα προσαρμοσμένα μοντέλα κινδύνου για να διασφαλιστεί ότι τα αποτελέσματα δείχνουν τον αντίκτυπο μόνο του φαρμάκου. «Αυτά τα είδη μελετών είναι μεθοδολογικά δύσκολα και μπορεί να χρειαστούν πολύ χρόνο για να γίνουν», λέει ο A/Prof. Ζωήγα. «Αυτή η μελέτη βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και σχεδόν 10 χρόνια. “Γνωρίζουμε ήδη ότι αυτές οι γυναίκες αντιμετωπίζουν ψυχιατρικές παθήσεις και λόγω γενετικής προεπιλογής, τα παιδιά τους θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν ψυχιατρικά ή νευροαναπτυξιακά αποτελέσματα. Αλλά εστιάζουμε στους κινδύνους και τα οφέλη της φαρμακευτικής αγωγής στην εγκυμοσύνη, γι’ αυτό χρησιμοποιούμε μεθόδους για να γίνουν οι ομάδες σύγκρισης όσο το δυνατόν πιο παρόμοιες».
Οι ερευνητές ενίσχυσαν επίσης τα ευρήματά τους τεμαχίζοντας τα δεδομένα για να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά στο εάν τα μεμονωμένα φάρμακα, τα τρίμηνα έκθεσης και τα αδέρφια είχαν υψηλότερα επίπεδα κινδύνου. Ενώ ένα αντιψυχωτικό, η χλωροπρομαζίνη, έδειξε πιθανές αυξημένες συνδέσεις με καθυστερήσεις στη γλώσσα και την ομιλία, αυτά τα ευρήματα βασίστηκαν σε μικρά μεγέθη δειγμάτων 8-15 παιδιών, επομένως απαιτείται περισσότερη έρευνα για τη διερεύνηση αυτής της πιθανής σχέσης. Εκτός από αυτήν την ανωμαλία, τα αποτελέσματα υποστήριξαν το εύρημα ότι υπήρχε ελάχιστος έως καθόλου αυξημένος κίνδυνος παιδιών που εκτέθηκαν προγεννητικά σε αντιψυχωσικά να αναπτύξουν νευροαναπτυξιακές διαταραχές ή μαθησιακές δυσκολίες.
Κοιτάω μπροστά
Ο Δρ. Bruno συμμετέχει επί του παρόντος σε δύο σχετικές μελέτες σχετικά με τη χρήση φαρμάκων προγεννητικής αγωγής και τα αποτελέσματα της εγκυμοσύνης. Το ένα διερευνά εάν υπάρχει σχέση μεταξύ της χρήσης αντισπασμωδικών φαρμάκων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της σχολικής επίδοσης του παιδιού και το άλλο εξετάζει εάν η λήψη φαρμάκων για τη ΔΕΠΥ και η διακοπή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης επηρεάζουν τα αποτελέσματα της υγείας του παιδιού. Ωστόσο, βλέπει πολλές οδούς για μελλοντική έρευνα που θα βασιστεί σε αυτό το έργο, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης περισσότερων μεγάλων δεδομένων υγείας της Αυστραλίας. «Υπάρχουν τόσα πολλά να μάθουμε για την ασφάλεια των φαρμάκων στην εγκυμοσύνη», λέει ο Δρ Μπρούνο. «Αυτές οι γυναίκες συνήθως αποκλείονται από κλινικές δοκιμές, επομένως υπάρχει πραγματική έλλειψη δεδομένων ή στοιχείων. «Ενώ αυτά τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά γενικεύσιμα για τις γυναίκες στην Αυστραλία, έχουμε πλέον δεδομένα από την Αυστραλία συνδεδεμένα με τον πραγματικό κόσμο που μπορούν να αρχίσουν να συμβάλλουν σε μεγάλης κλίμακας διεθνείς μελέτες όπως αυτή, για τις οποίες είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι». Α/Καθ. Η Zoega ηγείται μιας διεθνούς ερευνητικής συνεργασίας που ονομάζεται Διεθνής Μελέτη Ασφάλειας Φαρμάκων κατά την Εγκυμοσύνη International Pregnancy Drug Safety Study (InPreSS), η οποία διερευνά την ασφάλεια της φαρμακευτικής αγωγής στην εγκυμοσύνη. Λέει ότι υπάρχουν πολλά να κάνουμε σε αυτόν τον χώρο. “Τα αντιψυχωσικά είναι μόνο μία κατηγορία φαρμάκων και ήδη γνωρίζουμε ότι έως και το 80 τοις εκατό των γυναικών χρησιμοποιούν τουλάχιστον ένα συνταγογραφούμενο φάρμακο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Τις περισσότερες φορές, υπάρχουν ελάχιστες ή καθόλου οδηγίες για την ασφάλεια.” «Υπάρχουν τόσα αναπάντητα ερωτήματα που είναι αρκετά για μια ζωή έρευνας».
