Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Αθλητισμός: Οι αθλητικές εκδηλώσεις των παιδιών είναι μια διασκεδαστική στιγμή για να επευφημούνται τα παιδιά και να κοινωνικοποιούνται, αλλά μπορούν γρήγορα να πάνε προς τα κάτω εάν οι γονείς συμπεριφέρονται υπερβολικά ανταγωνιστικά. Ένας ψυχίατρος παιδιών και εφήβων του Baylor College of Medicine περιγράφει λεπτομερώς τον αντίκτυπο της κακής αθλητικής συμπεριφοράς στα παιδιά. «Ορισμένες από αυτές τις συμπεριφορές θα έθεταν μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τον νεαρό αθλητή, όπως η τελειότητα σε ένα παιχνίδι και η εμφάνιση απογοήτευσης ή αμηχανίας εάν το παιδί τους δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προσδοκίες», δήλωσε η Δρ Lauren Havel, επίκουρη καθηγήτρια στο Menninger Department Ψυχιατρική και Επιστήμες Συμπεριφοράς στο Νοσοκομείο Παίδων Baylor και Texas.
Εάν τα παιδιά αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε μη ρεαλιστικές προσδοκίες, μπορεί να αρχίσουν να αμφιβάλλουν για τις ικανότητές τους και για το εάν ο γονέας τους είναι περήφανοι για αυτά, ανεξάρτητα από το αν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προσδοκίες. Εάν ένα παιδί ικανοποιεί αυτές τις προσδοκίες, μπορεί να εξισώσει την αυτοεκτίμησή του με την απόδοση της τελειότητας, η οποία μπορεί τελικά να προκαλέσει προβλήματα με την αυτοεκτίμηση. Τα παιδιά μαθαίνουν πώς να αλληλεπιδρούν με άλλους με βάση την παρακολούθηση των σημαντικών ενηλίκων στη ζωή τους. Όταν οι γονείς προσπαθούν να προπονήσουν τον προπονητή ή να επιδείξουν ασέβεια προς τον προπονητή, τους αξιωματούχους, την αντίπαλη ομάδα ή άλλους γονείς, τα παιδιά μπορεί να διαμορφώσουν αυτή τη συμπεριφορά. Μπορεί να μην αναπτύξουν υγιή σεβασμό για τον ανταγωνισμό ή να μην είναι σε θέση να ανεχθούν πράγματα που μπορεί να μην είναι δίκαια. Όταν οι γονείς χρησιμοποιούν κατάρες ή σωματική επιθετικότητα, οι νεαροί αθλητές μπορεί να αρχίσουν να πιστεύουν ότι αυτοί είναι αποδεκτοί τρόποι για να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση ή να λύνουν προβλήματα, πιθανώς να γίνουν και οι ίδιοι επιθετικοί.
«Όταν οι γονείς είναι επιθετικοί ή υπερβολικοί, τα παιδιά μπορεί επίσης να αισθάνονται ντροπή ή αμηχανία», είπε. Για να αποφύγετε να ζεσταθείτε στη μέση του παιχνιδιού του παιδιού σας, ο Havel συνιστά να εστιάσετε στο παιδί και στα κίνητρά του και όχι στα δικά σας κίνητρα ως γονέα. Σκεφτείτε γιατί παίζουν το παιχνίδι και τι τους αρέσει σε αυτό. Εάν αισθάνεστε ότι δεν είστε σε θέση να διαχειριστείτε τη συμπεριφορά σας, φύγετε και κάντε έναν γύρο στο γήπεδο ή πάρτε ένα σνακ από το περίπτερο των παραχωρήσεων για να απομακρυνθείτε από την κατάσταση και να ξοδέψετε την ενέργειά σας με διαφορετικό τρόπο. Ένας γονέας που ανησυχεί για έναν προπονητή ή έναν αξιωματούχο δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα μπροστά στο παιδί του ή σε άλλα παιδιά, αλλά αντ’ αυτού να το κάνει ιδιωτικά μετά τον αγώνα ή μέσω ενός επίσημου καναλιού. Οι γονείς πρέπει να επικεντρώνονται στη διασκέδαση και να έχουν μια ενθαρρυντική, παιχνιδιάρικη στάση στις αθλητικές εκδηλώσεις του παιδιού τους. Θα πρέπει να ζητωκραυγάζουν για το παιδί τους καθώς και την αντίπαλη ομάδα για να υποδείξουν τη σεβαστή συμπεριφορά και τον αθλητισμό. Δώστε έμφαση στη διαδικασία αντί για το αποτέλεσμα και επαινέστε το παιδί για την προσπάθεια και τη φασαρία του αντί να ασχολείται με ένα κακό παιχνίδι.
Εάν ένα παιδί φαίνεται απογοητευμένο, αναστατωμένο ή απογοητευμένο, επικυρώστε τα συναισθήματά του και αναγνωρίστε αυτό το συναίσθημα, ακολουθώντας μια λογική ενθάρρυνση. «Η ιδέα της εστίασης στη διαδικασία και όχι στο αποτέλεσμα είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη μιας νοοτροπίας ανάπτυξης στα παιδιά», είπε. ο Χάβελ “Μια νοοτροπία ανάπτυξης σημαίνει να πιστεύεις ότι το ταλέντο αναπτύσσεται μέσω της δουλειάς και της αφοσίωσης. Δεν έχει να κάνει με το να πετύχουν τον στόχο, αλλά να βελτιώσουν τη διαδικασία για να φτάνουν στο αποτέλεσμα που θέλουν. Αυτό είναι σημαντικό για τα παιδιά όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά στο σχολείο και στην προσωπική τους ζωή». Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι η επιτυχία δεν είναι μόνο να πάρουν αυτό που θέλουν, αλλά να επικεντρωθούν στον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνουν τους στόχους τους. Οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά να χτίσουν μια υγιή αυτοεκτίμηση που δεν είναι πολύ εύθραυστη και τους επιτρέπει να ανέχονται την απογοήτευση ή την πικρία. “Όταν οι γονείς θέτουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες ή πιέζουν πολύ, τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν άγχος απόδοσης. Αυτές οι συμβουλές είναι τρόποι για να βοηθήσουν τα παιδιά όχι μόνο να αποφύγουν πρότυπα συμπεριφοράς και ζητήματα αυτοεκτίμησης που μπορεί να είναι προβληματικά βραχυπρόθεσμα, αλλά και μελλοντικές αγχώδεις διαταραχές επίσης” είπε ο Χάβελ.
