Το πιο συχνό αυτοάνοσο νόσημα στις μέρες μας είναι η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, μια χρόνια φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα που προκαλείται από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Το σώμα, αντί να προστατεύει τον θυρεοειδή, επιτίθεται στα κύτταρά του, οδηγώντας σταδιακά σε υπολειτουργία του αδένα, δηλαδή υποθυρεοειδισμό.
Η νόσος Hashimoto επηρεάζει κυρίως τις γυναίκες, και μάλιστα σε ποσοστά έως και 10 φορές υψηλότερα από τους άνδρες. Παρουσιάζεται συχνότερα μεταξύ 30 και 50 ετών, ωστόσο μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και σε παιδιά ή εφήβους. Οι ακριβείς αιτίες εμφάνισής της δεν είναι πλήρως κατανοητές, αλλά φαίνεται να εμπλέκονται γενετικοί, ορμονικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.
Τα συμπτώματα της θυρεοειδίτιδας Hashimoto αναπτύσσονται σταδιακά και μπορεί να περάσουν απαρατήρητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Περιλαμβάνουν κόπωση, αύξηση βάρους, κατάθλιψη, ξηροδερμία, τριχόπτωση, ευαισθησία στο κρύο, καθώς και διαταραχές της περιόδου στις γυναίκες. Η διάγνωση γίνεται συνήθως με αιματολογικές εξετάσεις, που δείχνουν αυξημένα επίπεδα TSH (θυρεοειδοτρόπος ορμόνη) και χαμηλά επίπεδα θυροξίνης, καθώς και με τη μέτρηση αυτοαντισωμάτων κατά του θυρεοειδούς (anti-TPO, anti-TG).
Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto δεν θεραπεύεται πλήρως, αλλά αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την καθημερινή χορήγηση συνθετικής θυροξίνης, η οποία ρυθμίζει τη λειτουργία του θυρεοειδούς. Είναι σημαντικό ο ασθενής να παρακολουθείται τακτικά από γιατρό, ώστε να προσαρμόζεται η δοσολογία ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού.
Η αυξημένη διάγνωση του Hashimoto τα τελευταία χρόνια οφείλεται εν μέρει στη βελτίωση των διαγνωστικών μέσων, αλλά και στη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για τα αυτοάνοσα νοσήματα γενικότερα. Η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή διαχείριση μπορούν να εξασφαλίσουν μια φυσιολογική και ποιοτική ζωή για τους πάσχοντες.