Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Αυτοέλεγχος: Ο υψηλός αυτοέλεγχος θεωρείται συχνά καλό πράγμα. Πιστεύεται ότι είναι το κλειδί για την επιτυχία σε πολλές πτυχές της ζωής – είτε πρόκειται για την προαγωγή στη δουλειά, είτε για την τήρηση του προγράμματος γυμναστικής σας, είτε για την αντίσταση στον πειρασμό μιας γλυκιάς λιχουδιάς όταν προσέχετε τι τρώτε. Όμως, όπως υποδηλώνει μια θεωρία που δημοσίευσε ο καθηγητής Thomas Lynch το 2018, ο υψηλός αυτοέλεγχος μπορεί να μην είναι πάντα καλό πράγμα – και για ορισμένους, μπορεί να συνδέεται με ορισμένα προβλήματα ψυχικής υγείας. Σύμφωνα με τη θεωρία του Lynch, ο καθένας από εμάς κλίνει περισσότερο προς ένα από τα δύο στυλ προσωπικότητας: τον υποέλεγχο ή τον υπερέλεγχο. Ο τρόπος με τον οποίο τείνουμε να κλίνουμε εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των γονιδίων μας, της συμπεριφοράς που οι άνθρωποι γύρω μας επιβραβεύουν και αποθαρρύνουν, των εμπειριών της ζωής μας και των στρατηγικών αντιμετώπισης που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή ζωή.
Είναι σημαντικό ότι το να είσαι υποελεγχόμενος ή υπερβολικά ελεγχόμενος δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Αν και μας κάνει πιο πιθανό να συμπεριφερθούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, οι περισσότεροι από εμάς είμαστε ψυχολογικά ευέλικτοι και μπορούμε να προσαρμοστούμε στις διάφορες καταστάσεις στις οποίες βρισκόμαστε. Έτσι, ανεξάρτητα από το αν είμαστε υπερβολικά ελεγχόμενοι ή υποελεγχόμενοι, αυτή η ευελιξία μας βοηθά να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις και τις αναποδιές της ζωής με εποικοδομητικό τρόπο. Αλλά τόσο ο υποέλεγχος όσο και ο υπερέλεγχος μπορεί να γίνουν προβληματικοί. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν ένας συνδυασμός βιολογικών, κοινωνικών και προσωπικών παραγόντων μας κάνει πολύ λιγότερο ευέλικτους. Οι περισσότεροι από εμάς είναι μάλλον πιο εξοικειωμένοι με το πώς μοιάζει ο προβληματικός υποέλεγχος. Οι άνθρωποι που έχουν έντονο υποέλεγχο μπορεί να έχουν λίγες αναστολές και να παλεύουν να ελέγξουν τα συναισθήματά τους. Η συμπεριφορά τους μπορεί να είναι απρόβλεπτη, καθώς συχνά εξαρτάται από τη διάθεση στην οποία βρίσκονται. Αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις σχέσεις, την εκπαίδευση, την εργασία, τα οικονομικά και την υγεία τους. Υπάρχουν πολλές θεραπείες εκεί έξω που μπορούν να βοηθήσουν τα υποελεγχόμενα άτομα. Αυτές οι θεραπείες τα βοηθούν να μάθουν να ρυθμίζουν τα συναισθήματα και να αυξάνουν τον αυτοέλεγχο. Για παράδειγμα, η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία στοχεύει να διδάξει στους ανθρώπους τον έλεγχο των σκέψεων, της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων τους. Ομοίως, η διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία -σχεδιασμένη για άτομα που βιώνουν τα συναισθήματα πολύ έντονα- στοχεύει στη δυσλειτουργία της ρύθμισης των συναισθημάτων.
Προβληματικός ο υπερβολικός έλεγχος
Δυστυχώς, ο υπερέλεγχος δεν συζητείται τόσο πολύ. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι τα χαρακτηριστικά του υπερελέγχου -όπως η επιμονή, η ικανότητα να κάνεις σχέδια και να τα τηρείς, η επιδίωξη της τελειότητας και ο έλεγχος των συναισθημάτων- συχνά εκτιμώνται ιδιαίτερα στην κοινωνία μας. Αλλά όταν ο υπερβολικός έλεγχος γίνεται θέμα, μπορεί να είναι επιζήμιος σε πολλούς τομείς της ζωής. Οι άνθρωποι με έντονο υπερέλεγχο μπορεί να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις αλλαγές. Μπορεί να είναι λιγότερο ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες και κριτική και να είναι πολύ παγιωμένοι στους τρόπους τους. Μπορεί να βιώνουν πικρά συναισθήματα φθόνου προς τους άλλους και να δυσκολεύονται να χαλαρώσουν και να διασκεδάσουν σε κοινωνικές καταστάσεις. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιούν λιγότερες χειρονομίες, να χαμογελούν ή να κλαίνε σπάνια και να προσπαθούν να κρύψουν τα συναισθήματά τους με κάθε κόστος. Μαζί, αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να κάνουν ένα άτομο πιο πιθανό να βιώσει κοινωνική απομόνωση και μοναξιά. Αυτό μπορεί τελικά να προκαλέσει την επιδείνωση της ψυχικής τους υγείας. Δυστυχώς, πολλές από τις διαθέσιμες ψυχολογικές θεραπείες δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση των θεμάτων του υπερβολικού ελέγχου. Αυτό συμβαίνει επειδή επικεντρώνονται στη βελτίωση του αυτοελέγχου και της ρύθμισης των συναισθημάτων. Επειδή όμως τα άτομα με υπερέλεγχο ελέγχουν και ρυθμίζουν ήδη πάρα πολύ, χρειάζονται αντ’ αυτού μια θεραπεία που μπορεί να τους βοηθήσει να μάθουν ότι μερικές φορές δεν πειράζει να χαλαρώσουν και να αφεθούν. Παράλληλα με τη θεωρία του, ο Lynch ανέπτυξε επίσης μια θεραπεία σχεδιασμένη για την αντιμετώπιση των θεμάτων του υπερβολικού ελέγχου – γνωστή ως ριζικά ανοιχτή διαλεκτική θεραπεία συμπεριφοράς. Πρώιμες μελέτες έχουν δείξει ότι η θεραπεία έχει πολλές δυνατότητες να βοηθήσει τους ανθρώπους με υπερέλεγχο. Αυτό το επιτυγχάνει διδάσκοντάς τους πώς να αφήνουν την ανάγκη να έχουν πάντα τον έλεγχο, να είναι πιο ανοιχτοί στα συναισθήματά τους, να επικοινωνούν καλύτερα με τους άλλους ανθρώπους και να είναι πιο ευέλικτοι εν μέσω μεταβαλλόμενων καταστάσεων.
Είναι σημαντικό ότι αυτή η θεραπεία είναι διαγνωστική, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να είναι χρήσιμη ανεξάρτητα από την κατάσταση ψυχικής υγείας με την οποία μπορεί να έχει διαγνωστεί ένα άτομο στο παρελθόν. Έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να είναι χρήσιμη για άτομα που παλεύουν με μια σειρά από καταστάσεις ψυχικής υγείας – όπως η ανθεκτική στη θεραπεία κατάθλιψη, η νευρική ανορεξία και οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού. Όμως, για να λάβει κατάλληλο βοήθημα, ένα άτομο πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί σωστά ως εξαιρετικά υπερκατανεμημένο. Η τρέχουσα αξιολόγηση του υπερβολικού ελέγχου είναι αρκετά μακρά και πολύπλοκη. Περιλαμβάνει μερικά ερωτηματολόγια και μια συνέντευξη που πρέπει να διεξαχθεί από ειδικό κλινικό ιατρό. Αυτό μπορεί να περιορίσει την πρόσβαση στην υποστήριξη και να επιβραδύνει την έρευνα. Εργάζομαι για την ανάπτυξη μιας απλουστευμένης μεθόδου αξιολόγησης που θα βοηθήσει στον άμεσο εντοπισμό του προβληματικού υπερελέγχου. Αυτό θα διευκολύνει και τους ερευνητές να συνεχίσουν να μελετούν τον υπερέλεγχο. Ο υψηλός αυτοέλεγχος είναι συνήθως αξιοθαύμαστος και οι άνθρωποι με υπερβολικό αυτοέλεγχο σπάνια είναι ανοιχτοί για τους αγώνες τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο προβληματικός υπερέλεγχος μπορεί να περάσει απαρατήρητος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η συνεχής εργασία σε αυτόν τον τομέα ελπίζουμε ότι θα διευκολύνει τους ανθρώπους να λάβουν τη βοήθεια που χρειάζονται. Είναι σημαντικό ότι ο υπερβολικός έλεγχος και ο υποέλεγχος είναι σύνθετες έννοιες και δεν μπορούν να αυτοδιαγνωστούν. Αν υποψιάζεστε ότι μπορεί να είστε ιδιαίτερα υπερ- ή υποελεγχόμενοι -και ειδικά αν αυτό επηρεάζει την υγεία και την ευημερία σας- είναι σημαντικό να απευθυνθείτε σε γιατρό ή θεραπευτή.
