Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Η αυτολύπηση είναι μια φυσική ανθρώπινη αντίδραση σε στιγμές πόνου, απογοήτευσης ή αδικίας. Είναι η φωνή μέσα μας που λέει: «Γιατί σε εμένα;», «Δεν αντέχω άλλο», «Κανείς δεν με καταλαβαίνει». Αν και για λίγο μπορεί να προσφέρει ανακούφιση ή επιβεβαίωση, όταν παρατείνεται γίνεται παγίδα που μας κρατά στάσιμους και αποδυναμώνει την προσωπική μας δύναμη.
Η αυτολύπηση θολώνει την κρίση μας και μας κάνει να βλέπουμε τον εαυτό μας μόνο ως θύμα. Όμως, όσο περισσότερο μένουμε σε αυτήν τη θέση, τόσο λιγότερες επιλογές και ευκαιρίες νιώθουμε ότι έχουμε. Χάνουμε τη σύνδεση με τη δύναμή μας, με τη δράση και την ευθύνη. Για να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο, χρειάζεται πρώτα επίγνωση. Παρατήρησε πότε πιάνεις τον εαυτό σου να βυθίζεται στην αυτολύπηση. Ποιο είναι το μοτίβο; Ποια λόγια λες στον εαυτό σου;
Έπειτα, αντικατάστησε την παθητικότητα με δράση – έστω και μικρή. Ένα τηλεφώνημα, μια βόλτα, μια λίστα ευγνωμοσύνης. Κάθε βήμα, όσο μικρό κι αν είναι, ενισχύει την αίσθηση ελέγχου.
Επίσης, μίλησε με καλοσύνη στον εαυτό σου. Δεν χρειάζεται να τον μαλώσεις για την αυτολύπηση, αλλά να του υπενθυμίσεις ότι αξίζει να προχωρήσει.
Τέλος, θυμήσου: όλοι περνάμε δυσκολίες. Η διαφορά δεν είναι ποιος πονά, αλλά ποιος επιλέγει να σηκωθεί. Η αυτολύπηση μπορεί να είναι στάση ξεκούρασης – όχι τελικός προορισμός.
