Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Μια νέα μελέτη του CDC προσδιορίζει την αποψίλωση των δασών ως κύριο δείκτη διάχυσης του ιού Έμπολα. Χρησιμοποιώντας μηχανική μάθηση και δορυφορικά δεδομένα δύο δεκαετιών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η απώλεια και ο κατακερματισμός των δασών ήταν από τους ισχυρότερους προγνωστικούς παράγοντες για το πού θα μπορούσε να μεταπηδήσει ο ιός από τα ζώα στους ανθρώπους. Το μοντέλο δεν αποδεικνύει την αιτιώδη συνάφεια – αλλά βοηθά στον εντοπισμό περιβαλλοντικών προτύπων που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν την ετοιμότητα σε περιοχές που αντιμετωπίζουν αυξανόμενη οικολογική πίεση.
Δημοσιεύτηκε στο Emerging Infectious Diseases, η μελέτη ανέλυσε 22 ανεξάρτητες περιπτώσεις νόσου του ιού Έμπολα (EVD) που αναφέρθηκαν μεταξύ 2001 και 2021. Αυτές ήταν περιπτώσεις όπου ο ιός πιστεύεται ότι είχε διαχυθεί για πρώτη φορά σε έναν άνθρωπο ξενιστή, εξαιρουμένων των περιπτώσεων που εντοπίζονται σε λανθάνουσες λοιμώξεις ή μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Στη συνέχεια, η ομάδα χρησιμοποίησε δεδομένα υψηλής ανάλυσης σχετικά με τη δασική κάλυψη, τη βροχόπτωση, το υψόμετρο και την πυκνότητα του ανθρώπινου πληθυσμού για να εκπαιδεύσει ένα προγνωστικό μοντέλο δυναμικού διάχυσης.
Το μοντέλο δοκιμάστηκε για να διαπιστωθεί πόσο καλά προέβλεψε δύο δευτερογενή γεγονότα που συνέβησαν το 2022, το έτος που ακολούθησε το τελευταίο έτος δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν στο μοντέλο. Το μοντέλο διέκρινε τις τοποθεσίες μετάδοσης και μη διάχυσης με ακρίβεια 90% περίπου, τονίζοντας βασικούς περιβαλλοντικούς και δημογραφικούς παράγοντες.
Κίνδυνος διάχυσης του Έμπολα στην Αφρική
Μεταξύ των πιο σημαντικών προγνωστικών παραγόντων του μοντέλου ήταν η απώλεια δασών και ο κατακερματισμός των δασών, ιδιαίτερα όταν μετρήθηκαν σε μικρές χωρικές κλίμακες. Αυτό όμως που ξεχώριζε δεν ήταν μόνο η δύναμη αυτών των μεταβλητών, αλλά η μορφή τους. Ο κίνδυνος διάχυσης δεν αυξήθηκε ομαλά με την απώλεια δασών. Αντίθετα, το μοντέλο αποκάλυψε συμπεριφορά παρόμοια με το κατώφλι, με τον κίνδυνο να παραμένει χαμηλός έως ότου επιτευχθεί ένα οριακό σημείο στην υποβάθμιση των δασών – οπότε και αυξήθηκε απότομα. Αυτές οι αποκρίσεις τύπου διακόπτη υποδηλώνουν ότι ορισμένες αλλαγές τοπίου μπορεί να προκαλέσουν συνθήκες διάχυσης αντί να τις αυξάνουν σταδιακά.
Αυτό το μοτίβο είναι συνεπές με οικολογικές παρατηρήσεις αλλού. Στην Αυστραλία, για παράδειγμα, η απώλεια ενδιαιτημάτων και οι επακόλουθες αλλαγές στη συμπεριφορά των νυχτερίδων έχουν συνδεθεί με αυξημένη αποβολή ιών σε νυχτερίδες που έχουν μολυνθεί από τον ιό Hendra — πιθανώς λόγω άγχους ή συνωστισμού. Στην κεντρική Αφρική, η απώλεια δασών μπορεί να αυξήσει τις αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-άγριας ζωής ανοίγοντας απομακρυσμένες περιοχές στο κυνήγι, οδηγώντας τις νυχτερίδες προς τις καλλιέργειες φρούτων ή διευρύνοντας την εμβέλεια των αγορών κρέατος θάμνων. Αυτή η δυναμική αυξάνει τις ευκαιρίες για έναν ζωονοσογόνο ιό να κάνει το άλμα στους ανθρώπους.
