Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!COVID-19: Νέα μελέτη παρέχει τα πιο συναρπαστικά δεδομένα που υποδηλώνουν ότι τα υπερβολικά ποσοστά θνησιμότητας από χρόνιες ασθένειες και άλλα φυσικά αίτια οφείλονταν στην πραγματικότητα από λοιμώξεις από τον COVID-19, διαψεύδοντας ισχυρισμούς υψηλού προφίλ που απέδιδαν αυτούς τους θανάτους σε άλλους παράγοντες, όπως οι εμβολιασμοί COVID και οι πολιτικές στέγασης.
Σχεδόν 1.170.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τον COVID-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με επίσημους ομοσπονδιακές μετρήσεις, αλλά πολλαπλές μελέτες υπερβολικής θνησιμότητας υποδηλώνουν ότι αυτά τα σύνολα είναι πολύ υπομετρημένα. Ενώ η υπερβολική θνησιμότητα παρέχει μια εκτίμηση θανάτων που πιθανότατα δεν θα είχαν συμβεί υπό κανονικές, μη πανδημικές συνθήκες, εξακολουθούν να υπάρχουν λίγα στοιχεία για το εάν ο ιός SARS-CoV-2 συνέβαλε σε αυτούς τους πρόσθετους θανάτους ή εάν αυτοί οι θάνατοι προκλήθηκαν από άλλους παράγοντες, όπως, διαταραχές της υγειονομικής περίθαλψης ή κοινωνικοοικονομικές προκλήσεις. Τώρα, μια νέα μελέτη με επικεφαλής τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης (BUSPH) και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια (UPenn) παρέχει τα πρώτα συγκεκριμένα δεδομένα που δείχνουν ότι πολλοί από αυτούς τους υπερβολικούς θανάτους ήταν πράγματι αμέτρητοι θάνατοι από COVID-19. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS, η μελέτη συνέκρινε τους αναφερόμενους θανάτους από COVID-19 με υπερβολικούς θανάτους που οφείλονται σε φυσικά αίτια εκτός του COVID-19, όπως ασθένειες και χρόνιες ασθένειες, και διαπίστωσε ότι οι αυξήσεις των υπερβολικών θανάτων εκτός COVID-19 σημειώθηκαν την ίδια στιγμή ή στον μήνα πριν από τις αυξήσεις των αναφερόμενων θανάτων από COVID-19 στις περισσότερες κομητείες των ΗΠΑ. Η εστίαση σε υπερβολικούς θανάτους από φυσικά αίτια και όχι σε εκτιμήσεις υπερβολικών θανάτων για όλες τις αιτίες παρέχει μια ακριβέστερη κατανόηση του πραγματικού αριθμού θανάτων που αποδίδονται στον COVID-19, καθώς εξαλείφει εξωτερικές αιτίες θνησιμότητας, όπως σκόπιμοι ή ακούσιοι τραυματισμοί, για τους οποίους ο COVID-19 δεν θα ήταν ένας παράγοντας που συνέβαλε. “Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι πολλοί θάνατοι από COVID-19 έμειναν αμέτρητοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Παραδόξως, αυτές οι υπομετρήσεις παρέμειναν πολύ πέρα από την αρχική φάση της πανδημίας”, λέει ο αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης Δρ. Andrew Stokes, αναπληρωτής καθηγητής παγκόσμιας υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης BUSPH, ο οποίος έχει ηγήθηκε πολυάριθμων μελετών που αναλύουν τα πρότυπα υπερβολικής θνησιμότητας και τους οδηγούς κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η χρονική συσχέτιση μεταξύ των αναφερόμενων θανάτων από COVID-19 και των υπερβολικών θανάτων που αναφέρθηκαν σε φυσικά αίτια εκτός του COVID-19 προσφέρει μια εικόνα για τα αίτια αυτών των θανάτων, λέει. «Παρατηρήσαμε κορυφές σε υπερβολικούς θανάτους εκτός COVID-19 τον ίδιο ή τον προηγούμενο μήνα με τους θανάτους από COVID-19, ένα μοτίβο που συνάδει με αυτούς τους μη αναγνωρισμένους θανάτους COVID-19 που χάθηκαν λόγω χαμηλής ευαισθητοποίησης της κοινότητας και έλλειψης τεστ COVID-19.” Εάν η κύρια εξήγηση για αυτούς τους θανάτους ήταν διακοπές υγειονομικής περίθαλψης και καθυστερήσεις στην περίθαλψη, οι υπερβολικοί θάνατοι χωρίς COVID-19 πιθανότατα θα προέκυπταν μετά την κορύφωση των αναφερόμενων θανάτων από COVID-19 και τις επακόλουθες διακοπές στη φροντίδα, λέει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Eugenio Paglino, Ph. ΡΕ. φοιτητής που σπουδάζει δημογραφία και κοινωνιολογία στο UPenn. “Ωστόσο, αυτό το μοτίβο δεν παρατηρήθηκε σε εθνικό επίπεδο ή σε καμία από τις γεωγραφικές υποπεριοχές που αξιολογήσαμε”, λέει ο Paglino. Είναι σημαντικό ότι αυτά τα ευρήματα διαψεύδουν, επίσης, πολιτικούς ισχυρισμούς ή δημόσιες πεποιθήσεις που έχουν αποδώσει τη θνησιμότητα κατά τη διάρκεια της πανδημίας στους εμβολιασμούς κατά του COVID-19 ή στις πολιτικές για στέγαση. «Αυτή η εργασία είναι σημαντική γιατί η ικανότητά μας να ανιχνεύουμε και να εκχωρούμε σωστά τους θανάτους κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας βρίσκεται στο επίκεντρο της κατανόησης της νόσου και του τρόπου με τον οποίο οργανώνουμε την απάντησή μας», λέει ο Δρ Nahid Bhadelia, ιδρυτικός διευθυντής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης για την αναδυόμενη Πολιτική και έρευνα για τις λοιμώδεις νόσους. Για τη μελέτη, ο Δρ. Στόουκς, ο Δρ. Paglino και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν νέες στατιστικές μεθόδους για να αναλύσουν μηνιαία δεδομένα για θανάτους από φυσική αιτία και ανέφεραν θανάτους από COVID-19 για 3.127 κομητείες κατά τους πρώτους 30 μήνες της πανδημίας, από τον Μάρτιο του 2020 έως τον Αύγουστο 2022. Εκτίμησαν ότι 1,2 εκατομμύρια υπερβολικοί θάνατοι από φυσικά αίτια συνέβησαν στις κομητείες των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου και διαπίστωσαν ότι περίπου 163.000 από αυτούς τους θανάτους δεν αναγράφονταν καθόλου στα πιστοποιητικά θανάτου COVID-19. Αναλύοντας τόσο τα χρονικά όσο και τα γεωγραφικά μοτίβα αυτών των θανάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το χάσμα μεταξύ αυτών των υπερβολικών θανάτων χωρίς COVID-19 και των αναφερόμενων θανάτων από COVID-19 ήταν μεγαλύτερο σε μη μητροπολιτικές κομητείες, τη Δύση και τον Νότο — και ότι το δεύτερο έτος της πανδημίας είδαμε σχεδόν τόσους υπερβολικούς θανάτους εκτός COVID το δεύτερο έτος της πανδημίας όσο και τον πρώτο χρόνο, σε αντίθεση με προηγούμενες έρευνες. Εν τω μεταξύ, οι μητροπολιτικές περιοχές στη Νέα Αγγλία και στις πολιτείες του Μεσοατλαντικού ήταν οι μόνες περιοχές που ανέφεραν περισσότερους θανάτους από COVID-19 από υπερβολικούς θανάτους εκτός COVID-19.
Πολλές από αυτές τις γεωγραφικές διαφορές στα πρότυπα θανάτου πιθανότατα εξηγούνται από διαφορές στις κρατικές πολιτικές, στα πρωτόκολλα θανάτου από COVID ή σε πολιτικές προκαταλήψεις από τοπικούς αξιωματούχους που επηρέασαν τις πολιτικές για τον COVID. Σε αγροτικές περιοχές, για παράδειγμα, οι δοκιμές για τον COVID-19 ήταν πιο περιορισμένες και οι πολιτικές προκαταλήψεις ή το στίγμα γύρω από τον COVID-19 μπορεί να επηρέασαν το εάν ο COVID-19 αναγραφόταν σε πιστοποιητικό θανάτου. Αντίθετα, οι αναφερόμενοι θάνατοι από τον COVID-19 μπορεί να έχουν υπερβεί τους υπερβολικούς θανάτους που δεν σχετίζονται με τον COVID-19 λόγω επιτυχημένων πολιτικών μετριασμού που ενθάρρυναν τη φυσική απόσταση και την κάλυψη και πιθανώς μείωσαν τα κρούσματα άλλων αναπνευστικών ασθενειών. Ορισμένα πρωτόκολλα της πολιτείας, όπως στη Μασαχουσέτη, επέτρεψαν, επίσης, στους ερευνητές θανάτου να αναφέρουν το COVID-19 ως επίσημη αιτία θανάτου εντός 60 ημερών από τη διάγνωση (μέχρι τον Μάρτιο του 2022), αντί για το όριο των 30 ημερών σε άλλες πολιτείες. «Η γεωγραφική διακύμανση στην ποιότητα της αναφοράς αιτιών θανάτου όχι μόνον επηρέασε δυσμενώς την ανταπόκριση στην πανδημία σε περιοχές όπου οι θάνατοι από COVID-19 αναφέρθηκαν ελάχιστα, αλλά μείωσε επίσης την ακρίβεια των εθνικών δεδομένων επιτήρησης και μοντελοποίησης», λέει η συν-συγγραφέας της μελέτης Katherine Hempstead, ανώτερος σύμβουλος πολιτικής στο Ίδρυμα Robert Wood Johnson. «Η τυποποίηση και η βελτίωση της έρευνας και της πιστοποίησης θανάτων θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τη δημόσια υγεία». Οι ερευνητές ελπίζουν ότι αυτά τα νέα δεδομένα θα ενθαρρύνουν μελλοντικές αναλύσεις χρησιμοποιώντας νοσηλεία και άλλα τοπικά δεδομένα για να συνεχίσουν να αναλύουν τους αμέτρητους θανάτους COVID-19 από υπερβολική φυσική αιτία καθώς και εξωτερικούς θανάτους. «Αυτή η μελέτη τεκμηριώνει την καταληκτική ημερομηνία του COVID-19 και την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων στη δημόσια υγεία», είπε η Kristin Urquiza, η οποία ίδρυσε το Marked By COVID, το κίνημα δικαιοσύνης και μνήμης που ηγείται από τους θρήνους του COVID-19, μετά την απώλεια του πατέρα της από τον COVID. «Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τιμήσουμε αυτούς που πέθαναν είναι να λογοδοτήσουμε με ακρίβεια τι συνέβη». Η μελέτη συντάχθηκε επίσης από ερευνητές στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης (BUSPH) και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, UPenn, Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, RTI International και Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο.
