Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας, ένα από τα βασικά ερωτήματα στο μυαλό όλων ήταν γιατί μερικοί άνθρωποι απέφυγαν να κολλήσουν τον COVID, ενώ άλλοι κόλλησαν τον ιό πολλές φορές. Μέσω μιας συνεργασίας μεταξύ του University College London, του Ινστιτούτου Wellcome Sanger και του Imperial College του Λονδίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο, ξεκινήσαμε να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση χρησιμοποιώντας την πρώτη ελεγχόμενη «δοκιμή πρόκλησης» στον κόσμο για τον COVID – όπου οι εθελοντές εκτέθηκαν σκόπιμα στον SARS-CoV-2 , τον ιό που προκαλεί το COVID, ώστε να μπορεί να μελετηθεί με μεγάλη λεπτομέρεια.
Μη εμβολιασμένοι υγιείς εθελοντές χωρίς προηγούμενο ιστορικό COVID εκτέθηκαν – μέσω ρινικού εκνεφώματος – σε εξαιρετικά χαμηλή δόση του αρχικού στελέχους του SARS-CoV-2. Στη συνέχεια, οι εθελοντές παρακολουθήθηκαν στενά σε μονάδα καραντίνας, με τακτικά τεστ και λήφθηκαν δείγματα για να μελετηθεί η ανταπόκρισή τους στον ιό σε ένα εξαιρετικά ελεγχόμενο και ασφαλές περιβάλλον. Για την πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nature, συλλέχθηκαν δείγματα από ιστό που βρίσκεται στο μέσον της μύτης και του λαιμού, καθώς και δείγματα αίματος από 16 εθελοντές. Αυτά τα δείγματα ελήφθησαν πριν οι συμμετέχοντες εκτεθούν στον ιό, για να μας δώσουν βασική μέτρηση, και στη συνέχεια σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Στη συνέχεια, τα δείγματα υποβλήθηκαν σε επεξεργασία και αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας τεχνολογία προσδιορισμού αλληλουχίας ενός κυττάρου, η οποία επέτρεψε να εξαχθεί και να αλληλουχηθεί το γενετικό υλικό μεμονωμένων κυττάρων. Χρησιμοποιώντας αυτήν την τεχνολογία αιχμής, θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της νόσου με άνευ προηγουμένου λεπτομέρεια, από την προ-μόλυνση έως την ανάρρωση. Προς έκπληξη των ερευνητών, διαπιστώθηκε ότι, παρά το γεγονός ότι όλοι οι εθελοντές εκτέθηκαν προσεκτικά στην ίδια ακριβώς δόση του ιού με τον ίδιο τρόπο, δεν κατέληξαν όλοι θετικοί στον COVID.
- Έξι από τους 16 εθελοντές ανέπτυξαν τυπικό ήπιο COVID, βγαίνοντας θετικοί για αρκετές ημέρες με συμπτώματα που μοιάζουν με κρυολόγημα. Αυτή η ομάδα αναφέρθηκε ως “ομάδα παρατεταμένης μόλυνσης”.
- Από τους δέκα εθελοντές που δεν εμφάνισαν παρατεταμένη λοίμωξη, γεγονός που υποδηλώνει ότι κατάφεραν να καταπολεμήσουν τον ιό νωρίς, τρεις συνέχισαν να αναπτύξουν μια «ενδιάμεση» λοίμωξη με διαλείπουσες θετικές ιικές δοκιμασίες και περιορισμένα συμπτώματα και ονομάστηκαν «παροδική ομάδα μόλυνσης».
- Οι τελευταίοι επτά εθελοντές παρέμειναν αρνητικοί στο τεστ και δεν εμφάνισαν κανένα σύμπτωμα. Αυτή ήταν η «ομάδα αποβολής μόλυνσης». Αυτή είναι η πρώτη επιβεβαίωση αποβλήτων λοιμώξεων, οι οποίες προηγουμένως δεν είχαν αποδειχθεί. Παρά τις διαφορές στα αποτελέσματα της λοίμωξης, οι συμμετέχοντες σε όλες τις ομάδες μοιράστηκαν ορισμένες συγκεκριμένες νέες ανοσοαποκρίσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα απέτρεψε τη μόλυνση.
Όταν συγκρίθηκαν οι χρόνοι της κυτταρικής απόκρισης μεταξύ των τριών ομάδων μόλυνσης, παρατηρήθηκαν διαφορετικά μοτίβα. Για παράδειγμα, στους εθελοντές που μολύνθηκαν παροδικά, όπου ο ιός εντοπίστηκε μόνο για λίγο, παρατηρήθηκε μια ισχυρή και άμεση συσσώρευση ανοσοκυττάρων στη μύτη μια μέρα μετά τη μόλυνση. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ομάδα παρατεταμένης λοίμωξης, όπου παρατηρήθηκε μια πιο καθυστερημένη ανταπόκριση, ξεκινώντας πέντε ημέρες μετά τη μόλυνση και δυνητικά επιτρέποντας στον ιό να κυριαρχήσει σε αυτούς τους εθελοντές.
Προστατευτικό γονίδιο
Τέλος, εντοπίσαμε ένα συγκεκριμένο γονίδιο που ονομάζεται HLA-DQA2, το οποίο εκφράστηκε (ενεργοποιήθηκε για να παράγει μια πρωτεΐνη) σε πολύ υψηλότερο επίπεδο στους εθελοντές που δεν συνέχισαν να αναπτύξουν μια παρατεταμένη λοίμωξη και ως εκ τούτου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως δείκτης προστασίας. . Επομένως, ενδέχεται να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες και να εντοπίσουμε αυτούς που πιθανότατα πρόκειται να προστατευτούν από σοβαρό COVID.
Αυτά τα ευρήματα βοηθούν να καλύψουμε ορισμένα κενά στις γνώσεις μας, δίνοντας μια πολύ πιο λεπτομερή εικόνα σχετικά με το πώς αντιδρά το σώμα μας σε έναν νέο ιό, ιδιαίτερα τις πρώτες δύο ημέρες μιας μόλυνσης, κάτι που είναι κρίσιμο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες για να συγκρίνουμε τα δεδομένα μας με άλλα δεδομένα που παράγουμε αυτήν τη στιγμή, ειδικά όταν «προκαλούμε» εθελοντές σε άλλους ιούς και πιο πρόσφατα στελέχη COVID. Σε αντίθεση με την τρέχουσα μελέτη μας, αυτές θα περιλαμβάνουν κυρίως εθελοντές που έχουν εμβολιαστεί ή έχουν μολυνθεί φυσικά – δηλαδή άτομα που έχουν ήδη ανοσία.
