Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!ΔΕΠΥ: Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) διαγιγνώσκεται συχνότερα στα παιδιά. Αυτό μπορεί να σας κάνει να αναρωτιέστε αν οι άνθρωποι την ξεπερνούν καθώς φτάνουν στην ενηλικίωση. Η ΔΕΠΥ είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που περιλαμβάνει δυσκολίες στην εστίαση της προσοχής (για μελέτη ή εργασία) και/ή στο να κάτσει κανείς ακίνητος ή να συγκρατήσει τις παρορμητικές ενέργειες. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ είναι διαφορετικοί και οι διαφορές αυτές παραμένουν για όλη τους τη ζωή. Ωστόσο, η ανάπτυξη είναι μια δυναμική διαδικασία επειδή οι άνθρωποι αλλάζουν, ωριμάζουν και αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους. Εάν οι άνθρωποι έχουν ΔΕΠΥ, ο τρόπος με τον οποίο τους επηρεάζει μπορεί να αλλάξει και αυτός με την πάροδο του χρόνου.
Όταν τα παιδιά αλλάζουν, η ΔΕΠΥ μπορεί να είναι πιο εύκολο να εντοπιστεί Καθώς οι δεξιότητες των παιδιών αναπτύσσονται, οι διαφορές που οφείλονται στη ΔΕΠΥ μπορεί να γίνονται ευκολότερα αντιληπτές. Έτσι, η υπερκινητικότητα μπορεί να μην γίνεται αντιληπτή σε ένα μωρό που κουνάει τα χέρια και τα πόδια του, αλλά μόλις το παιδί αναπτύξει νέες δεξιότητες και αρχίσει να τρέχει και να σκαρφαλώνει, η υπερκινητικότητα μπορεί να είναι εμφανής. Καθώς τα παιδιά αναπτύσσουν τις γνωστικές τους δεξιότητες, όπως το να ακούν και να κατανοούν και να μαθαίνουν να μιλούν, πρέπει να μαθαίνουν από άλλους ανθρώπους. Αυτό απαιτεί την προσοχή του παιδιού. Καθώς το παιδί προχωράει στο σχολείο, οι απαιτήσεις για την προσοχή του αυξάνονται. Τέλος, ένα άτομο πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητα ως ενήλικας. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μια καριέρα, τη διαχείριση ενός νοικοκυριού και την ανατροφή μιας οικογένειας. Η ΔΕΠΥ δεν μπορεί να διαγνωστεί επίσημα μέχρι να επηρεάσει τη λειτουργικότητα ενός ατόμου. Αυτό θα εξαρτηθεί από την ισορροπία των φυσικών του ικανοτήτων και των απαιτήσεων της ζωής. Έτσι, ένα έξυπνο παιδί μπορεί να μην χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ σκληρά όταν μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει. Όμως, καθώς το παιδί προχωράει στο σχολείο, τα κενά συγκέντρωσης, ιδιαίτερα αν είναι παρατεταμένα, μπορεί να σημαίνουν ότι χάνονται σημαντικές πληροφορίες. Αν αυτό συμβαίνει συχνά, το άτομο μπορεί να δυσκολεύεται να συμβαδίσει, ιδιαίτερα αν η μελέτη στο σπίτι απαιτεί “υπεράνθρωπη” προσπάθεια λόγω της δυσκολίας συγκέντρωσής του. Άλλα παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται με την πιο θεμελιώδη μάθηση ή τα καθήκοντα και μπορεί να διαγνωστούν νωρίτερα.
Διαφορές στον εγκέφαλο και λίστες ελέγχου
Μελέτες σε άτομα με ΔΕΠΥ δείχνουν λεπτές διαφορές στο συνολικό μέγεθος του εγκεφάλου και στα μεγέθη ορισμένων δομών, όπως ο πυρήνας του εγκεφάλου, η αμυγδαλή, και ο ιππόκαμπος (που βοηθούν στο συντονισμό του συναισθήματος, της μάθησης και της συμπεριφοράς). Ο εγκέφαλος ωριμάζει επίσης πιο αργά. Οι αλλαγές αυτές είναι τόσο μικρές που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διάγνωση της ΔΕΠΥ. Αποδεικνύουν όμως ότι η ΔΕΠΥ είναι πραγματική. Έτσι, το κλειδί για τη διάγνωση της ΔΕΠΥ βρίσκεται στην απάντηση στην ερώτηση: Το άτομο αυτό αντιμετωπίζει δυσκολίες στη διαχείριση της ζωής του (λειτουργική βλάβη) λόγω της παρορμητικότητας ή των δυσκολιών του με την προσοχή; Γενικά, η έκπτωση αξιολογείται με βάση το αν το άτομο:
- θεωρείται ικανό για υψηλότερες επιδόσεις, δηλαδή θα μπορούσε ή θα έπρεπε να τα καταφέρει καλύτερα
- συμπεριφέρεται με τρόπο που προκαλεί αδικαιολόγητο άγχος ή αναστάτωση στην τάξη ή στην εργασία
- συμπεριφέρεται με τρόπο που προκαλεί αδικαιολόγητο άγχος ή αναστάτωση στην οικογένεια
- συμπεριφέρεται με τρόπο που επηρεάζει σημαντικά τις σχέσεις με τους συνομηλίκους του
- γνωρίζει ότι έχει δυσκολίες και έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Η ΔΕΠΥ μπορεί να εμφανίζεται διαφορετικά με την πάροδο του χρόνου
Η ικανότητα διαχείρισης ενός ατόμου θα αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Η επίσημη διάγνωση της ΔΕΠΥ εξαρτάται από την εκπλήρωση του απαιτούμενου αριθμού διαγνωστικών κριτηρίων καθώς και από την εμφάνιση λειτουργικών διαταραχών. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει έναν κατάλογο ελέγχου συμπτωμάτων. Σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου το 5% των παιδιών και το 2,5% των ενηλίκων πληρούν τα πλήρη διαγνωστικά κριτήρια για τη ΔΕΠΥ. Η ΔΕΠΥ ενός ατόμου μπορεί να διαγνωστεί μόνο σε συγκεκριμένα στάδια της ζωής του, όταν οι απαιτήσεις από τις ικανότητές του είναι μεγαλύτερες, ιδίως σε μεταβατικές φάσεις, όπως η μετάβαση σε ένα νέο εκπαιδευτικό στάδιο ή η έναρξη μιας νέας εργασίας. Η ΔΕΠΥ διαγιγνώσκεται συχνότερα σε παιδιά του δημοτικού σχολείου, με περισσότερα αγόρια να διαγιγνώσκονται από ό,τι κορίτσια.
Εάν λοιπόν η ΔΕΠΥ είναι σταθερή, γιατί είναι δύσκολο να διαγνωστεί με συνέπεια;
Καθώς οι άνθρωποι ωριμάζουν, αναπτύσσουν στρατηγικές αντιμετώπισης, οι οποίες μπορεί να κάνουν τη ΔΕΠΥ τους πολύ λιγότερο εμφανή. Ορισμένοι ενήλικες μπορεί να μην πληρούν αρκετά από τα διαγνωστικά κριτήρια, επειδή έχουν μάθει αποτελεσματικές στρατηγικές αντιμετώπισης. Για παράδειγμα, όταν ερωτώνται αν χάνουν συχνά πράγματα απαραίτητα για εργασίες ή δραστηριότητες (όπως τα κλειδιά, τα γυαλιά τους ή το τηλέφωνό τους) μπορεί να απαντήσουν “Όχι”. Αυτό όμως συμβαίνει επειδή βάζουν πάντα τα κλειδιά τους στον ίδιο γάντζο μόλις φτάσουν στο σπίτι και κρατούν το κινητό τους τηλέφωνο ή τα γυαλιά τους σε ένα κορδόνι γύρω από το λαιμό τους. Άλλοι μπορεί να έχουν μάθει να ελέγχουν κάποια από την παρορμητική τους συμπεριφορά. Μπορεί όμως να εξακολουθούν να παρουσιάζουν λειτουργική έκπτωση που σχετίζεται με τη ΔΕΠΥ. Η ΔΕΠΥ θεωρούνταν παλαιότερα αποκλειστικά κατάσταση της παιδικής ηλικίας και τα διαγνωστικά κριτήρια μεροληπτούν προς τον εντοπισμό υπερκινητικών αγοριών. Τα κριτήρια είναι λιγότερο εφαρμόσιμα στους ενήλικες και, ως αποτέλεσμα, ενήλικες που έλαβαν θεραπεία στην παιδική ηλικία αλλά δεν πληρούν πλέον τα πλήρη διαγνωστικά κριτήρια μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν ΔΕΠΥ “σε ύφεση”, ακόμη και όταν συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες που σχετίζονται με τη ΔΕΠΥ. Τα τρέχοντα διαγνωστικά κριτήρια δεν είναι αρκετά ευαίσθητα για τον συνεπή εντοπισμό της ΔΕΠΥ. Στο μέλλον, αντί της υπερβολικής εξάρτησης από τις λίστες ελέγχου συμπτωμάτων για τη διάγνωση, οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να επιδιώκουν να κατανοήσουν τη βιωμένη εμπειρία του ατόμου σχετικά με τον τρόπο που η διαφορά προσοχής επηρεάζει την καθημερινή του λειτουργία – και πώς αυτή μπορεί να αλλάξει με την πάροδο των ετών, καθώς οι απαιτήσεις αλλάζουν και αναπτύσσονται επιτυχημένες στρατηγικές.
