Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Διαβήτης Τύπου 1: Πολλά παιδιά με διαβήτη τύπου 1 επωφελούνται από την τεχνολογία -συμπεριλαμβανομένων των αντλιών ινσουλίνης και των συσκευών συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης (CGM)- για να βοηθήσουν στη διαχείριση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα τους, η οποία είναι καθοριστική για τη διατήρηση της υγείας τους. Αλλά μια νέα μελέτη του UC Davis διαπιστώνει ότι εάν τα παιδιά με διαβήτη τύπου 1 προέρχονται από ισπανόφωνα κυρίως νοικοκυριά, είναι λιγότερο πιθανό να χρησιμοποιούν αντλίες ινσουλίνης και συσκευές συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης CGM από άλλα παιδιά. Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο JMIR Diabetes, επιβεβαίωσαν επίσης προηγούμενες έρευνες που διαπίστωσαν ότι οι ισπανόφωνοι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίζουν εμπόδια στη χρήση αυτής της τεχνολογίας. Η μελέτη σημείωσε επίσης ότι οι ισπανόφωνες οικογένειες:
- Τείνουν να σταματούν να χρησιμοποιούν αντλίες ινσουλίνης σε υψηλότερα ποσοστά από τους ομολόγους τους που προέρχονται από κυρίως αγγλόφωνα νοικοκυριά.
- Είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν προβλήματα στην εκμάθηση της χρήσης αντλιών ινσουλίνης.
“Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που δείχνει υψηλά ποσοστά διακοπής της χρήσης αντλίας ινσουλίνης μεταξύ ισπανόφωνων παιδιών. Η μελέτη αυτή επιβεβαίωσε επίσης τις γνωστές ανισότητες στη χρήση της τεχνολογίας διαβήτη μεταξύ των παιδιών με διαβήτη”, δήλωσε η Lindsey Loomba, παιδιατρική ενδοκρινολόγος στο Νοσοκομείο Παίδων UC Davis και πρώτη συγγραφέας της μελέτης. “Επισημαίνει την ανάγκη για βελτιωμένη διδασκαλία στην ισπανική γλώσσα σχετικά με τις αντλίες ινσουλίνης και για αυξημένη υποστήριξη των οικογενειών μετά την υιοθέτηση της τεχνολογίας της αντλίας”.
Χαμηλότερα ποσοστά χρήσης αντλίας ινσουλίνης, συσκευής συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης CGM, με πολλούς να διακόπτουν τη χρήση
Αυτή η μελέτη μέτρησε τα ποσοστά και τα πρότυπα χρήσης αντλίας ινσουλίνης και συσκευής συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης CGM μεταξύ ισπανόφωνων παιδιών με διαβήτη τύπου 1, προκειμένου να εντοπιστούν συγκεκριμένα εμπόδια στη χρήση της τεχνολογίας. Η μελέτη εξέτασε 76 παιδιά (38 παιδιά από ισπανόφωνα σπίτια και 38 από αγγλόφωνα σπίτια) με διαβήτη τύπου 1. Οι συμμετέχοντες ήταν ηλικίας 0-18 ετών και είχαν λάβει φροντίδα σε κλινική διαβήτη τους τελευταίους 12 μήνες. Τα ισπανόφωνα παιδιά είχαν προσδιορίσει τα ισπανικά ως κύρια γλώσσα της οικογένειάς τους και τα αγγλόφωνα παιδιά είχαν προσδιορίσει τα αγγλικά ως κύρια γλώσσα της οικογένειάς τους. Οι ασθενείς εγγράφηκαν στη μελέτη σε διάστημα έξι μηνών. Η μελέτη διαπίστωσε ότι μόνο το 34% των ισπανόφωνων συμμετεχόντων είχε χρησιμοποιήσει αντλία ινσουλίνης, σε σύγκριση με το 63% των αγγλόφωνων ομολόγων τους. Συσκευές συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης CGM χρησιμοποιούσε το 50% των ισπανόφωνων συμμετεχόντων έναντι 79% των αντίστοιχων μη ισπανόφωνων λευκών συμμετεχόντων. Μεταξύ της ομάδας που χρησιμοποιούσε αντλίες ινσουλίνης, οι ισπανόφωνοι συμμετέχοντες άρχισαν να χρησιμοποιούν περίπου την ίδια στιγμή μετά τη διάγνωση με τους αγγλόφωνους συμμετέχοντες. Ωστόσο, οι ισπανόφωνοι συμμετέχοντες άρχισαν να χρησιμοποιούν τη συσκευή συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης CGM αργότερα. Συνολικά, οι οικογένειες με κρατική ασφάλιση είχαν σημαντικά λιγότερες πιθανότητες να χρησιμοποιήσουν συσκευή συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης CGM, αλλά δεν υπήρχε διαφορά στη χρήση αντλίας ινσουλίνης ανάλογα με τον τύπο ασφάλισης υγείας. Από τους ισπανόφωνους συμμετέχοντες, 19 από τους 38 ήταν σημερινοί μη χρήστες αντλίας. Δεκατρείς από τους 38 δεν είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ στο παρελθόν αντλία ινσουλίνης.
Κατάρριψη των εμποδίων για την ενθάρρυνση της χρήσης της τεχνολογίας
Για την καλύτερη κατανόηση των συγκεκριμένων εμποδίων στη χρήση της τεχνολογίας, ζητήθηκε από τους ισπανόφωνους συμμετέχοντες και τις οικογένειές τους στη μελέτη να συμπληρώσουν ένα γραπτό ερωτηματολόγιο στα ισπανικά που περιγράφει λεπτομερώς τη χρήση της τεχνολογίας. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι οι ισπανόφωνοι ασθενείς ήταν πολύ πιο πιθανό να αναφέρουν ότι είχαν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν αντλία ινσουλίνης, αλλά διέκοψαν τη χρήση της επειδή δεν τους άρεσε η τεχνολογία (ένα εντυπωσιακό ποσοστό 32%, σε σύγκριση με 0% για τους αγγλόφωνους ασθενείς). Οι ισπανόφωνοι ασθενείς ήταν επίσης πιο πιθανό να αναφέρουν ανησυχία για το κόστος σε σύγκριση με τους μη ισπανόφωνους λευκούς συμμετέχοντες. Ήταν επίσης λιγότερο πιθανό να αναφέρουν εμπιστοσύνη στην εκμάθηση της χρήσης της συσκευής. “Πρόκειται για σημαντικές πληροφορίες, διότι δείχνουν την ανάγκη για καλύτερη υποστήριξη των ισπανόφωνων ασθενών μας μετά την έναρξη της θεραπείας με αντλία ινσουλίνης”, δήλωσε η Loomba. “Η ομάδα μας εργάζεται προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των εκπαιδευτικών διαδικασιών ως αποτέλεσμα αυτής της μελέτης”. Η μελέτη υποδηλώνει επίσης ότι οι ισπανόφωνες οικογένειες μπορούν να επωφεληθούν από οδηγίες και διδακτικό υλικό στη μητρική τους γλώσσα, καθώς και από αυξημένη επαφή με ομάδες ομοτίμων που χρησιμοποιούν τεχνολογία διαβήτη. Η Loomba δήλωσε ότι μια συν-συγγραφέας της μελέτης, η Stephanie Crossen, αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο στην παροχή βοήθειας στις ισπανόφωνες οικογένειες συμμετέχοντας σε μια συνεργασία πολλών χωρών με τίτλο “Βελτιστοποίηση της χρήσης της τεχνολογίας διαβήτη για τους νέους Latinx μέσω των εικονικών ομάδων ομοτίμων DREAM (Device use Reimagined through Education And Mentorship)”. “Το έργο αυτό θα βοηθήσει στην ενημέρωση των μελλοντικών προσπαθειών εκπαίδευσης και υποστήριξης”, δήλωσε η Loomba. “Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση αυτών των στόχων για την υποστήριξη των ασθενών μας”.
