Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!Διαβήτης Τύπου 2: Δεδομένα από τον πραγματικό κόσμο από έναν συνεχιζόμενο διεθνή έλεγχο της ανεπάρκειας τεστοστερόνης σε άνδρες με διαβήτη τύπου 2, που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD), στο Αμβούργο (2-6 Οκτωβρίου), δείχνουν ότι η θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης (TRT) βελτιώνει τον γλυκαιμικό έλεγχο για έως και δύο χρόνια. Τα πρώιμα δεδομένα από 37 κέντρα σε οκτώ χώρες που έχουν ενταχθεί μέχρι στιγμής στον έλεγχο της Ένωσης Βρετανών Κλινικών Διαβητολόγων (ABCD), υποδηλώνουν ότι ο λόγος που η HbA1c (μέτρο των μέσων επιπέδων σακχάρου στο αίμα κατά τους τελευταίους δύο έως τρεις μήνες) συνεχίζει να μειώνεται με την πάροδο του χρόνου είναι πιθανό να οφείλεται στη συνεχιζόμενη επίδραση της τεστοστερόνης στην αντίσταση στην ινσουλίνη και στη μείωση του λίπους.
Τα αποτελέσματα παρέχουν προκαταρκτικές πληροφορίες σχετικά με το αμφιλεγόμενο ζήτημα του κατά πόσον η θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT θα μπορούσε να έχει ευεργετική επίδραση στον διαβήτη και την παχυσαρκία. Πριν από δύο δεκαετίες, οι ερευνητές ανακάλυψαν μια σχέση μεταξύ της χαμηλής τεστοστερόνης στους άνδρες και του επιπολασμού του διαβήτη τύπου 2. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, περίπου το 40% των ανδρών με διαβήτη τύπου 2 έχουν συμπτωματική ανεπάρκεια τεστοστερόνης. Η ανεπάρκεια τεστοστερόνης συνδέεται με δυσμενείς επιπτώσεις στους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, την οστεοπόρωση και την ψυχολογική ευεξία και συνδέεται με διπλάσιο κίνδυνο θανάτου στους άνδρες με διαβήτη τύπου 2. Πολλαπλές μελέτες έχουν δείξει ότι η θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT θα μπορούσε να έχει οφέλη για τους άνδρες με υπογοναδισμό (ανεπάρκεια τεστοστερόνης) που έχουν επίσης διαβήτη τύπου 2, παχυσαρκία και άλλες καρδιομεταβολικές διαταραχές. Η θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, την HbA1c, τη χοληστερόλη, την παχυσαρκία και τη θνησιμότητα και βελτιώνει την ποιότητα ζωής και τη σεξουαλική λειτουργία. Ωστόσο, η εξάπλωση της θεραπείας υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT έχει αργήσει στην πράξη εν μέρει λόγω αντικρουόμενων ευρημάτων σχετικά με τους καρδιαγγειακούς κινδύνους. Ωστόσο, μια πρόσφατα δημοσιευμένη μεγάλη, πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη μελέτη σχετικά με την καρδιαγγειακή ασφάλεια της θεραπείας υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT δεν διαπίστωσε καμία διαφορά στα μείζονα καρδιαγγειακά συμβάντα μεταξύ των ομάδων που έλαβαν θεραπεία με τεστοστερόνη και εικονικό φάρμακο. “Παρά τα στοιχεία αυτά, η χρήση της τεστοστερόνης μεταξύ των ενδοκρινολόγων παραμένει χαμηλή και πολλοί διαβητολόγοι δεν έχουν καν ακούσει για τη συσχέτιση μεταξύ τεστοστερόνης και διαβήτη”, λέει ο καθηγητής Hugh Jones από το νοσοκομείο Barnsley στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο οποίος ήταν επικεφαλής της μελέτης. “Ελπίζουμε ότι ο έλεγχος της Ένωσης Βρετανών Κλινικών Διαβητολόγων ABCD θα παράσχει αρκετά δεδομένα για την πραγματική κλινική πρακτική ώστε να καθορίσουμε ποιοι ασθενείς ανταποκρίνονται και ποιοι όχι όσον αφορά την ποιότητα ζωής, τα συμπτώματα και τα καρδιομεταβολικά οφέλη”. Ο έλεγχος της Ένωσης Βρετανών Κλινικών Διαβητολόγων ABCD επιτρέπει την εισαγωγή ανώνυμων δεδομένων από νέους και αναδρομικούς ασθενείς που έχουν ξεκινήσει θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT, καθώς και από ασθενείς με ανεπάρκεια τεστοστερόνης που δεν υποβάλλονται σε θεραπεία. Στόχος του ελέγχου είναι να προσδιοριστούν τα οφέλη και η ασφάλεια της θεραπείας υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT στον πραγματικό κόσμο όσον αφορά τα συμπτώματα, τον γλυκαιμικό έλεγχο, την παχυσαρκία, άλλες καρδιομεταβολικές παραμέτρους (π.χ. λιπίδια, αρτηριακή πίεση, ΔΜΣ και περιφέρεια μέσης) και τα καρδιαγγειακά συμβάντα και τις επιπλοκές του διαβήτη.
Συνολικά, 34 κέντρα σε οκτώ χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Νότια Αφρική, Μαλαισία και Βιετνάμ), συμπεριλαμβανομένων 428 ασθενών (μέση ηλικία 71 ετών) έχουν μέχρι στιγμής συμμετάσχει στον έλεγχο. Τα σκευάσματα τεστοστερόνης που χρησιμοποιούνται από τους ασθενείς αυτούς είναι τζελ και ενδομυϊκές ενέσεις υποδεκονικής τεστοστερόνης μακράς δράσης. Οι κατευθυντήριες γραμμές για την τεστοστερόνη αναφέρουν ότι μετά την έναρξη της θεραπείας υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT οι ασθενείς θα πρέπει να επανεξετάζονται σε τρεις, έξι, 12 μήνες και από εκεί και πέρα ετησίως. Οι ερευνητές αξιολόγησαν την HbA1c σε ζευγαρωμένα δεδομένα μετά από τρεις, 12 και 24 μήνες σε ασθενείς που συμπεριλήφθηκαν στον έλεγχο και έλαβαν θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT. Το συνιστώμενο εύρος για τα περισσότερα άτομα με διαβήτη είναι να διατηρείται η HbA1c κάτω από 48 mmol/mol. Μετά από τρεις μήνες θεραπείας υποκατάστασης τεστοστερόνης TRT, η μέση HbA1c μειώθηκε κατά 4,9 mmol/mol από 71 mmol/mol σε 66 mmol/mol (81 ασθενείς)- μετά από 12 μήνες η μέση HbA1c μειώθηκε κατά 9,6 mmol/mol από 71 mmol/mol σε 61,7 mmol/mol (121 ασθενείς)- και μετά από 24 μήνες μειώθηκε κατά 15,4 mmol/mol από 71,2 mmol/mol σε 55 mmol/mol (101 ασθενείς). “Χρειάζονται περισσότερα και πιο μακροπρόθεσμα δεδομένα από μεγαλύτερο αριθμό ασθενών που περιλαμβάνονται στον έλεγχο για να προσδιοριστεί αν υπάρχουν δείκτες ως προς το ποιος τύπος ασθενούς είναι πιθανό να ανταποκριθεί στη θεραπεία με τεστοστερόνη”, λέει ο καθηγητής Jones. “Τα ευρήματα αυτά θα αποτελέσουν, επίσης, τη βάση τεκμηρίωσης για τους γενικούς ιατρούς και τους ενδοκρινολόγους ώστε να ρωτούν προληπτικά τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 για τα συμπτώματά τους, να διερευνούν και να διαγιγνώσκουν κατάλληλα την ανεπάρκεια τεστοστερόνης και να τους θεραπεύουν με τεστοστερόνη όπου ενδείκνυται”.
